Wydawać by się mogło, że ukończenie 18 lat powinno stwarzać taką szanse w rozwoju osobniczym, a tym samym w politycznym także.

Tak się składa, że mija 18 rocznica powstania wspaniałej piosenki Lady Punk, pod tytułem „Siódmeme niebo nienawiści”, która w 1998 r. miała podsumowywać wcześniejszy okres Polski i dawać nadzieję, że praktyki tamtych lat już się nie powtórzą.

Przypadkowo odsłuchałem tą piosenkę, w wersji 18 lat + (koncertową).

Nie ukrywam, że doznałem szoku, jak bardzo tekst sprzed 18 lat jest nadal aktualny.

Żeby zaoszczędzić czytelnikom poszukiwania tego tekstu, przywołam go w tym felietonie:

„ To nie do wiary że się ziścił

  taki piękny plan

  Mamy wokół znowu nienawiści

  Kosmiczny prawie stan

 

 W innych sprawach to ciut gorzej

„ Bieda, panie… Cóż”

 Ale co do samej nienawiści

– to siódme niebo już

 

Niech tam sobie inni gdzieś

Mają ropę, prąd i gaz

Nie podskoczą nam – o nie

Tyle energii w nas

 

W siódmym niebie nienawiści

zmiłowania ani gram

W siódmym niebie nienawiści

Lepiej niż na haju nam

Nic tam nie jest wybaczone

Byle drobiazg byle grzech

Wszystkie chwyty dozwolone,

by przywalić komuś, eh !

 

Za długo było tej niewoli,

gdy człowiek nie śmiał śmieć

Bo mu antychryst nie pozwolił

ze wszystkich łacha drzeć

 

A teraz siódme niebo nam się dzieje

Bajeczny nastał czas

Wiadomo, wszyscy kurwy i złodzieje

Nie wyłączając nas

 

Niech no kto wychyli łeb

Trzeba opluć, zgnoić, zgnieść

To taki nasz powszedni chleb

Obsobaczyć go i cześć

 

W siódmym niebie nienawiści… itd.

Ocenę pozostawiam czytelnikom Decydenta.

Uważam natomiast, że mieliśmy w przeszłości wielu wrażliwych i wspaniałych tekściarzy oraz wykonawców, którzy stopniowo kruszyli różne mury i które w końcu padły.

Sławomir J. Czerniak

Felieton dedykuję Jorge Mario Bergoglio, Papieżowi Franciszkowi, który za niedługo nawiedzi nasz kraj i może w jakiś sposób odmieni jego oblicze…