Wycofywanie wojsk amerykańskich ma się rozpocząć już 1 maja. Wprawdzie Biden, w rozmowie telefonicznej z prezydentem Afganistanu Aszrafem Ghanim obiecał, że Stany Zjednoczone „będą nadal wspierać ludność Afganistanu m.in. poprzez ciągły rozwój, pomoc humanitarną i pomoc w zakresie bezpieczeństwa”, ale eksperci uważają słowa amerykańskiego prezydenta jedynie za obietnice, a Afganistan po wycofaniu się Amerykanów na pewno pogrąży się w chaosie, gdyż pełnię władzy w tym kraju obejmą talibowie, z którymi obecny rząd prowadził rokowania, zakończone porozumieniem.

Stanowisko identyczne z amerykańskim zajął Sojusz Północnoatlantycki (NATO), firmujący wojnę, który zamierza wycofać około 7 tysięcy żołnierzy. W Afganistanie pozostaną jedynie tylko te oddziały, które będą ochraniać dyplomatów USA w ambasadzie amerykańskiej w Kabulu.

Przegląd amerykańskiego zaangażowania w Afganistanie pokazuje, że było ono największe w 2010 roku, wynosząc prawie pół miliona żołnierzy. W porozumieniu, zawartym pod koniec rokowań, talibowie zobowiązali się zerwać współpracę z Al-Kaidą.

Od początku konfliktu zginęło w Afganistanie 428 żołnierzy amerykańskich, 73 brytyjskich i 66 polskich. Ostatnio było w tym kraju 320 żołnierzy polskich, którzy koncentrowali się na pomocy afgańskim cywilom i na szkoleniu powstających afgańskich sił bezpieczeństwa.

Jest to dla USA dość wstydliwa wojna, w której Stany Zjednoczone poniosły kolejną porażkę, po wojnie wietnamskiej. Przeciwko wojskom USA i koalicji NATO talibowie nierzadko używali broni, otrzymanej od USA i Zachodu w czasie interwencji radzieckiej w latach 1979-1989.

Rodzi się pytanie: jak długo, po wycofaniu się Amerykanów, Afganistan pozostanie państwem świeckim, gdzie kobiety i młodzież mogliby się uczyć w cywilnych szkołach? Krótko mówiąc: po co była ta wojna?

                                                                                              Jacek Potocki