Generalnie, Medyceusze wywodzili się z grona rodzin wiejskich, a potem stali się w tym bogatym mieście finansistami, zaangażowanymi w walkę różnych frakcji, a zwłaszcza gwelfów i gibelinów, o czym wiele pisze autorka. Sami Medyceusze byli gwelfami. Zostali pokonani przez gibelinów i wygnani z miasta, chociaż najpierw to oni pokonali gibelinów i wprowadzili we Florencji rządy republikańskie. Nieustannie bogacili się i budowali swe pałace i byli członkami rządzącej miastem Signorii. Miasto upadało gospodarczo, ale Medyceusze przetrwali finansowo, choć w wyniku zarazy tracili członków rodu.

Autorka pisze o czterech zaradnych kuzynach, którzy po zarazie, byli wybierani  na różne stanowiska, choć pobierano od nich wysokie podatki. Autorka pisze o kolejnych przedstawicielach rodu Medyceuszy w porządku chronologicznym, a także o ich występkach i niezbyt moralnym prowadzeniu się.

Autorka pisze o wpływie rodu na papieży: niejednokrotnie, w wyniku odpowiednich rozmów, Medyceusze mieli wpływ na wybór kardynałów, członków kolegium, wybierającego papieży. Stało się tak, po powołaniu bankierów Medyceuszy na bankierów papieskich. Poza tym, Medyceusze, jako republikanie, mieli konszachty codzienne i związki rodzinne z miejscowymi konserwatystami. Potem walka odnowiła się.

Autorka wspomina rolę Jana Bicciego oraz kuzynów Averarda i Kosmy, którzy zostali wygnani z miasta na 10 lat. Rola Kosmy i zwycięstwo rodu Medyceuszy w wyborach do Signorii i dalsze związki Kosmy z papiestwem, dzięki hojności syna Jana Bicciego. Relacje rodu Medyceuszy ze Sforzami i bogactwo Kosmy, którego szanowano za umiejętności handlowe i nie lubiano za działalność polityczną; doprowadził on w pewnym sensie do  przewrotu politycznego, po którym wycofał się ze względu na zły stan zdrowia.

Inne przypadki zejść członków rodu. Przyczyną była głównie podagra i związane z nią powikłania. Interesy finansowe rodu szły gorzej, po zbadaniu ksiąg, choć miał miejsce szereg ślubów, o których pisze autorka. Pozycja Wawrzyńca, który nie potrafił oddzielić swych interesów prywatnych od państwowych. Dalsze wpływy rodu w Watykanie i nominacje z poruczenia rodu na nominacje kardynalskie, co rzutuje na obraz ówczesnego papiestwa. Istotne problemy banku Medyceuszy.

Autorka podaje charakterystykę Wawrzyńca, że był on chciwy i skorumpowany oraz arogancki, choć utrzymał władzę we Florencji, mimo nieprzychylnej opozycji. Dalej, autorka pisze o sojuszu Florencji z Francją, oraz o wysiłkach rodu podreperowania pozycji we Florencji, dzięki jego związkach z papiestwem. Niewola francuska członków rodu i złoty wiek rodu za pontyfikatu papieża Leona X, oraz obojętność jego następcy, Klemensa VII, wobec Florencji. Bankructwo Państwa Kościelnego.

Jest to bardzo szczegółowa i interesująca książka o potędze pewnego rodu włoskiego. Warto, by czytelnicy zwrócili uwagę na metody działania jego członków.

                                                                                             Jacek Potocki

Mary Hollingsworth, „Medyceusze. Tajemna historia dynastii”. Tłum. Paulina Maksymowicz. Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 2021, s. 535