Aby złagodzić obraz tych czworonogów, władza ludowa wprowadziła Szarika. Jednocześnie, raczej nieśmiało, używano tych piesków do straszenia akurat tych, którym pojałtański ład w Polsce się nie podobał.

Ponieważ zauważyłem, że w ostatnich latach pojawił się ludzki objaw szczucia ludzi przez ludzi, zainteresował mnie ten temat dogłębniej.

Jak się okazuje, szczucie klasyczne, jest to pobudzanie kogoś przeciw komuś. Szczucie psem jest przewidziane karą ograniczenia wolności do lat dwóch, grzywną, a ostatnio karą pieniężną do 5000 zł – Art. 108 KW. Natomiast ustawodawca nie przewidział jeszcze kar za szczucie ludzi przez ludzi. Myślę, że reformator sądownictwa w Polsce, prokurator/minister sprawiedliwości, pochyli się pilnie nad tym tematem.

A jest nad czym! Zagadnienie szczucia w ostatnich czasach, o objawach transmitowanych przez środki masowego i nie tylko ograniczonego przekazu, pokazują jak dawne klasyczne szczucie ewoluowało w Polsce do rozmiarów niespotykanych w innych państwach. Obecni naukowcy i badacze polscy tego zagadnienia sklasyfikowali nawet cztery grupy znaczeniowe:

– szczucie – w odniesieniu do złych zamiarów;
– szczucie – w odniesieniu buntowania przeciwko komuś lub czemuś;
– szczucie – w kontekście prześladowań;
– szczucie – jako prowokowanie do ścigania kogoś.

Trochę się zaniepokoiłem, albowiem człowiek żyjąc w obecnych warunkach ładu społeczno-polityczno-katolickiego, może nieświadomie wejść w konflikt z ww. paragrafem. A wtedy już blisko do wizyty o 6:00 panów w kominiarkach… Dlatego, ku przestrodze sióstr i braci, podaję przykłady różnych określeń szczucia, o różnej skali i subtelności zachowań i postaw:

– w odniesieniu do buntowania przeciwko komuś lub czemuś: buntowanie, intrygowanie, judzenie, mącenie, mierzwienie, machinacje, machlojki, nakłanianie, napuszczanie, podżeganie, prowokowanie, wichrzycielstwo, opresja, podbuntowywanie, czy bojkot.

– w grupie, w odniesieniu do złych zamiarów prym wodzą: gierki, intryganctwo,  knowanie, knucie, konszachty, krecia robota, mącenie, manipulacje,  nakłanianie, podburzanie, podjazdy, podjudzanie, złe zamiary, podpuszczanie, podszczuwanie, podżeganie, prowokowanie, czy rozrabianie.
– warto też przyswoić inne określenia typu prześladowań: terror, osaczenie, ucisk, czy nagonka.

Tak więc, szczucie jak i miłość niejedno ma imię i warto w życiu osobniczym obserwować swoje zachowania i kontrolować słowa. Uważać też trzeba na gesty, aby np. jednym palcem na sesji sejmowej nie grzebać przy oku… lepiej w anusie, bo wtedy nie widać.

Ostatnio furorę robi tzw. hejt, czyli reakcja na coś lub kogoś, jako przejaw złości, agresji, czy nienawiści. Podlega on także odpowiedzialności karnej, surowszej jak w KW. Obserwując polityków, wydaje się, że nastąpiło połączenie szczucia z hejtem, co proponuję nazwać szczuhejtem, jako normę i wirus opanowujący nie tylko rządzących, ale i rządzonych. Siostra przeciwko siostrze, brat przeciwko bratu, mimo obowiązującej w Polsce ideologii kochaj brata swego jak siebie samego.

Już 10 maja czekają nas wybory prezydenckie. Obawiam się że szczuhejt wyleje się na nas z odbiorników TV i radia w celu utrzymania lub przejęcia władzy przez politycznych gladiatorów z różnych stron. Obecnie jeżdżą autobusami, rozdają pączki i uczestniczą w spotkaniach w halach sportowych, albo w remizach strażackich, w zależności od kasy jaką mają na ten cel. Obiecują wszystko czego pragniemy. Nie dajmy się ponieść tej fali, tylko róbmy analizę wartości, aby wygrał ten, kto mniej sczuhejtu zaangażuje w swojej kampanii, jak i najmniej obietnic na swoich sztandarach i hasłach zamieści, bo mądry obiecuje, a głupi się raduje (cytat z komedii francuskiej).

Sławomir J. Czerniak

PS Felieton dedykuję wynalazcy kagańca, który skutecznie chroni przed skutkami szczucia oraz nowej twarzy – szefowej kampanii wyborczej Pana Prezydenta, która z kolei próbuje nałożyć nam kaganiec na wolność słowa, pod płaszczykiem walki ze szczuhejtem…

Jak donoszą media, w walce z koronawirusem istotne jest znalezienie w danym państwie sprawcy „0”.U nas przynajmniej w związku z justitiawirusem, sprawcę „0” przepowiedział już dawno tow. Miller.