Pełne jej imię to Maria Assunta Izabella; stąd Bella. Imię to uznane zostało za amerykańskie. Na początku wspomnień autorka pisze o swoim dzieciństwie, spędzonym we Włoszech w rodzinie zastępczej, gdyż jej biologiczna matka dołączyła do ojczyma, który wyjechał do Stanów. Po latach matka zabrała ją do USA, gdzie Bella ukończyła szkoły i została nauczycielką. W międzyczasie uległa wypadkowi; amputowano jej stopę.

Powoli poznaje w USA literaturę socjalistyczną, a następnie komunistyczną; początkowo czyni to z pobudek intelektualnych, potem już z pobudek ideowych. Bella jest nauczycielką, ale jednocześnie działaczką organizacji pedagogicznych. Stopniowo zbliża się do partii komunistycznej.

Z jej wspomnień wynika jednoznaczny wniosek: Komunistyczna Partia USA działała na zlecenie Moskwy i Międzynarodówki Komunistycznej a jej celem było wywołanie rewolucji komunistycznej czyli obalenie istniejącego ustroju w Stanach. Na kartach książki pojawiają się liczne nazwiska działaczy oświatowych i politycznych, kryptokomunistów, którzy zapewniają partii komunistycznej ogromne wpływy w organizacjach nauczycielskich i samorządowych. Wielu działaczy komunistycznych to Żydzi; autorka uczestniczy w prywatnych, żydowskich uroczystościach religijnych. Pani Dodd wychodzi za mąż, ale z powodu poświęcania przez nią masy czasu partii, mąż decyduje się na rozwód.

W książce jest wiele o samej partii, tak, jakby autorka kontynuowała swoje zeznania przed słynną senacką Komisją Śledczą do Spraw Działalności Antyamerykańskiej, znanej powszechnie jako Komisja McCarthy’ego. Pisze o zaskoczeniu amerykańskich komunistów Paktem Ribbentrop-Mołotow, następnie zaskoczeniem falą pacyfizmu, na żądanie Moskwy, wreszcie pisze o skutkach spotkania Wielkiej Trójki w Teheranie. A instrukcje z Moskwy ciągle płyną. Interesujące, że tych, którzy zastanawiają się nas logiką wydarzeń i poleceń, kierownictwo partii po prostu tępi, na wzór procesów moskiewskich z okresu Wielkiej Czystki.

Bella pisze o walkach frakcyjnych w partii komunistycznej, o podjazdach i niszczeniu niewygodnych członków kierownictwa na polecenie radzieckiej Kompartii i Kominternu. Książkę kończy jej rozstanie się z partią, które bardzo mocno przeżyła. Ale to rozstanie z partią, zresztą już po wojnie uczyniło z niej osobę wolną i myślącą w czasach, kiedy świat znajdował się w okresie tzw. zimnej wojny.

Bardzo interesujące wspomnienia o sprawach Polakowi mało znanych.

                                                                                              Jacek Potocki

Bella V. Dodd. „Szkoła ciemności. Wstrząsające świadectwo działaczki Komunistycznej Partii USA”. Tłum. Monika Wolak Wydawnictwo „AA”, Kraków 2020.