Jednocześnie, przypominają oni wojnę na Bałkanach w 1999 roku, prowadzoną przeciwko Serbii przez USA i NATO, pod hasłem walki o prawa człowieka albańskich Kosowarów, dyskryminowanych i prześladowanych przez reżim Slobodana Milosevicia.

Z wojny wyłoniło się uwolnione od Serbii Kosowo, gdzie władzę miała sprawować tzw. społeczność międzynarodowa czyli „my”, a nie Belgrad. Społeczność międzynarodowa finansowała też codzienne życie Kosowa i dbała o jego niezależność, bowiem Kosowo nie miało sił zbrojnych, tylko oddziały bezpieczeństwa wewnętrznego, które szkoliły zagraniczne siły policyjne.

Państwowość Kosowa uznały, na polecenie USA, prawie wszystkie państwa członkowskie NATO i Unii Europejskiej; nie uznały jej te państwa, które miały u siebie problemy izolacjonistyczne, nie uznała jej także Serbia; stąd – mimo zaprzeczeń – Zachód uzależnia jej przyjęcie do UE od uznania przez nią niezależności Kosowa.

W pierwszych latach po wojnie z Serbią, nie mówiło się o połączeniu Kosowa z Albanią, choć można było przewidzieć, że to po jakimś czasie nastąpi. Silną jednostką w Kosowie był Hashim Thaci, który w marcu 1999 roku został szefem politycznym Armii Wyzwolenia Kosowa czyli UCK. Obecnie jest on prezydentem Kosowa i wielkim zwolennikiem jego połączenia z Albanią. Thaci uznawany jest za założyciela tzw. Grupy Dremickiej, uznawanej przez Radę Europy za organizację przestępczą, zaangażowaną w przemyt narkotyków i porywanie ludzi w celu wycinania i handlu organami dla przeszczepów. Te ostatnie akty mają się dokonywać na terenie Albanii.

Obserwatorzy polityczni przypominają, że w 2002 roku UCK, pod wodzą Thaciego, dokonywała zbrojnych ataków na Macedonię, by rękami tamtejszych Albańczyków dokonać rewolty i przyłączyć część Macedonii do Albanii. Dochodziło do walk UCK z regularnymi siłami Macedonii.

Są co najmniej dwie przyczyny ostatniego ruchu na linii dyplomacji między Tiraną a Prisztiną: w Albanii nasilają się antyrządowe demonstracje, stąd porozumienie, o którym mowa, po pierwsze, ma uspokoić nastroje i podać na tacy kąsek, który zostanie poparty przez Albańczyków, a po drugie, w dalszym ciągu podejmuje się działania dla osłabienia Rosji, której sojusznikiem na Bałkanach jest Serbia.

Powstaje pytanie jak na porozumienie Kosowo-Albania zareagują Stany Zjednoczone oraz państwa NATO, które są akuszerami państwa Kosowo? Co w tej sprawie powie polskie MSZ? Przecież Polska bez wahania poparła wojnę na Bałkanach i natychmiast uznała suwerenność Kosowa.

                                                                                             JACEK POTOCKI