WOJCIECH S. PRATKOWSKI

Jest połowa sierpnia i choć powinno być już gorąco od dyskusji o projektach okołobudżetowych ustaw mających być impulsem dla rozruchu naszej gospodarki, to jest gorąco, ale od większych lub mniejszych afer i to zajmuje nasze elity poza, oczywiście, wypoczynkiem po ciężkiej i wyczerpującej “pracy” dla dobra.

Niestety, poza dobrem własnym i nieskutecznymi próbami poprawy wizerunku, w działaniach naszych elit nie widzę żadnych symptomów troski o naszą gospodarkę i o zmianę nastrojów przedsiębiorców na prorozwojowe i proinwestycyjne.

Jeśli nie będzie przełomu, to będzie to – moim zdaniem – ostatni gwóźdź do “trumny” p. Millera i SLD, jako partii nie potrafiącej wykorzystać szansy, którą stworzyła im nieudolna i nieskuteczna w działaniu ekipa poprzedników z AWS i Unii Wolności. Mam nadzieję, że dla dobra naszej gospodarki i przyszłej pozycji w Unii Europejskiej p. Miller naładowany energią chorwackiego słońca podejmie wreszcie dla naszego i własnego dobra odważne decyzje gospodarcze, bo tylko to może nam pomóc, a jego jako polityka uratować.

Zastanawiam się, co w naszej sytuacji jest gorsze, korupcja czy zaniechanie reformowania i stwarzania warunków dla rozwoju gospodarczego. Wybierając mniejsze zło, uważam, że groźniejsze dla nas wszystkich jest zaniechanie reform gospodarczych i politycy powinni się na tym koncentrować. Niestety, przy powszechnej w naszym kraju korupcji, łatwiej i efektowniej jest być śledczym niż reformatorem, a jeśli celem elit jest własna egzystencja, to mamy afery, a nie reformy.

Sezon ogórkowy w pełni, więc dla porządku muszę odnotować też sukcesy w naszej rzeczywistości gospodarczej. Pan Balcerowicz, którego dawno nikt nie chwalił, a nawet p. Lepper zaprzestał swojego “Balcerowicz musi odejść”, co było pewnego rodzaju dowodem uznania, postanowił pochwalić się sam i własne ciało przyboczne, pisząc we “Wprost” o sukcesie, jakim jest zduszenie prawie do zera inflacji i jej ustabilizowanie. W naszej rzeczywistości gospodarczej odebrałem to tak, jakby do rodziny pacjenta przywiezionego ze stanem przedzawałowym do szpitala wyszedł lekarz i powiedział, że dokonał udanego zabiegu okulistycznego i został poprawiony wzrok pacjenta o 2 dioptrie, co dobrze rokuje na przyszłość, natomiast naczyń wieńcowych nie ruszamy, bo nie ma kardiologa. Można i tak, tym bardziej, że konstytucyjnie wszystko jest OK.