Praca translatorska znalazła uznanie autorytetów naukowych. Profesor Marta Gibińska napisała na skrzydełku obwoluty „Burzy” – Świetny przekład. Wiersz jest potoczysty, lekki i jednocześnie wyrazisty rytmicznie; proza – jędrna, szybka w dialogu, błyskająca dowcipem; piosenki – liryczne i dopasowane do konkretnych melodii.

Wtóruje jej profesor Andrzej Żurowski – W opracowaniu Anny Cetery mamy do czynienia z rzadką sztuką naturalnego łączenia wartkiej narracji, dostepnej także dla nieprofesjonalnego czytelnika, z głęboką erudycją. Autorka wskazuje rozmaite tropy interpretacyjne – często wykluczające się nawzajem – by pokazać bogactwo znaczeniowe dramatu.

Wstawiam „Burzę” do biblioteki z nadzieją, iż co bardziej inteligentny decydent kupi dramat i przeczyta. Napisany na przełomie 1610-1611 roku drmat traktuje o wygnanym z Mediolanu Prosperze, który znajduje schronienie na wyspie, z której czyni miniaturowe królestwo sztuki i magii. Panując nad żywiołami, bezcielesnym Arielem i dzikim Kalibanem, wychowuje córkę Mirandę. Gdy po latach u wybrzeży wyspy rozbija się statek, Prospero staje oko w oko ze swą przeszłością.

„Burza” to wieloznaczna opowieść o żądzy samopoznania, ujarzmienia przyrody i zawładnięcia drugim człowiekiem. Jest to najsłynniejsza tragikomedia Shakespeare`a, uznawana za syntezę jego poglądów na ludzką naturę i teatr.

Pod koniec 2012 roku „Burzę” do swego repertuaru włączył Teatr Polski w Warszawie. W roli Prospera – Andrzej Seweryn.