OKO W WIRZE POLITYKI

Kiedy u nas w najlepsze kipią namiętności, czy nowy minister zdrowia Bartosz Arłukowicz da sobie radę w resorcie, w Rosji też wrze: za łby wzięły się świat medyczny i jego przyległości. Chodzi o duże pieniądze i personalia: o zmianę na stołku szefa prestiżowego Instytutu Mikrochirurgii Oka, założonego przez słynnego oftalmologa Światosława Fiodorowa. Christo Tachczydi został zastąpiony przez Aleksandra Czuchrajewa, również lekarza, ale i członka zarządu przykremlowskiej partii Jedna Rosja. Nie wszyscy młodsi czytelnicy wiedzą, że wielu Polaków jeździło aż do Moskwy, żeby sobie wymienić soczewkę i leczyć zaćmę, jeszcze wtedy, gdy placówką kierował kultowy Fiodorow, który zginął w katastrofie śmigłowca (2000), a w 1996 roku był kandydatem na prezydenta państwa. Zabiegi w klinice założonej przez tego pioniera i mistrza keratotomii odbywały się taśmowo i nie były drogie.

Teraz władze uznały, że uczeń znakomitego wirtuoza nie nadaje się na zwierzchnika opromienionego sławą ośrodka (był nim 10 lat) i wystawiły swego człowieka. Usuniętemu dyrektorowi zarzucono, że skarżyli się na niego pacjenci i podwładni. Że pobiera jakieś opłaty, że używa przeterminowanych leków. Tymczasem liczący, bagatela, 5 tys. ludzi zespół protestuje przeciwko zdjęciu pana Tachczydiego, nie rozumiejąc co jest grane. Oburza się także córka Fiodorowa, Irina. No bo jak może być źle, skoro przez stoły zabiegowe centrum i jego 11 filii przewija się rocznie 350 tys. osób? Wszystko tam lśni nowością, pracownicy są innowacyjni, m.in. opatentowali ok. 400 wynalazków. Mało? Mało, bo na politykę nie ma rady. (22.11.2011 r.)

ROSJANIN BEZ WIZY

Nicolas Sarkozy jeszcze rok temu proponował zniesienie wiz dla Rosjan najpóźniej około 2025 roku. Ale sprawy nabrały przyspieszenia i decyzja może zapaść wcześniej. Podobno do uzgodnienia pozostało 5 proc. problemów. Tylko jak je liczyć? Moskwa chce automatyzmu. Czyli jak uprości czy wręcz się wycofa z anachronicznych przepisów meldunkowych dla cudzoziemców i wprowadzi paszporty biometryczne to od razu dostanie reżim bezwizowy. Ale my nie tak to rozumiemy. Zakładamy, że gdy partner spełni warunki to dopiero wtedy podebatujemy co dalej. Tyle że to Rosjanom nie „konweniuje”, bo mając wyobraźnię łatwo im sobie wystawić, że jak już pójdą na ustępstwa (tak to oceniają), to uparci Europejczycy zaczną ich jeszcze dusić o prawa człowieka. I dlatego zabiegają o automatyzm, który nie dość, że by im gwarantował osiągnięcie celu, to na dodatek stawiałby ich w położenie o niebo lepsze od sytuacji negocjacyjnej, w jakiej są Gruzini, Ukraińcy czy Mołdawianie. A ci muszą poczekać, aż się Brukseli spodoba to co zrobili w różnych sferach. Trzeba pamiętać, że Unia Europejska ma nad Moskwą przewagę polegającą na tym, iż to przede wszystkim obywatelom rosyjskim marzą się wyjazdy do strefy UE – w tym także uchodźcom – a w przeciwnym kierunku nie ma specjalnie ruchu. Ale to nie musi być argument za elastycznością w rozmowach dla szczwanych lisów z szeroko rozumianego Kremla. Dla nich samych już dawno nie ma przeszkód, by brykać na zachód Europy: wizy mają od ręki, a posiadacze dyplomatycznych dokumentów w ogóle nie muszą się o nie starać.