Szczenięciem będąc  nierozumnie jeszcze wyławiałem z chóru zabawnych głosów z rodzinnego telewizora marki „Wisła” dramatyczny głos Kaliny Jędrusik, gdy bezskutecznie  wzywała Romea:

            …Może konno wyruszył, a koń

            nieżyczliwie odnosi się doń?

            Może na klimat nasz nie ma palta ?

            Może jeszcze dokańcza Tybalta ?

            Może zły mu Kapulet

            sprzeniewierzył amulet ?… itd.

Dwóch  pogodnych i nieco rubasznych panów w czarnych cylindrach splotło swoje talenty w złoty warkocz słów z nutami. Ktoś powiedział, że gdyby Jerzy Wasowski żył w USA, to nazywałby się George Gershwin. Jeremi Przybora to zjawisko czysto polskie. To on językowi dodał kolejną porcję ciepłego, brylantowego błysku poezji. Jego wierszyki – brylanty są prościutkie, ale jakie skrzące, zabawne, inteligentne, puszczające do publiki oko. A przy tym ze staroświeckim wdziękiem i uprzejmością, które zanikły w czasach twardych łokci i wyścigu szczurów. Brakuje mi „Kabaretu Starszych Panów”.

            Dlatego go sobie piszę.  

Każda miłość jest śmiertelna

Każda miłość jest śmiertelna
Wydumana i niedzielna
Bagatelna i piekielna

Alejką sunie kondukt
w wieńcach jedzie trumienka
Ten pan za nią we łzach
to ja
W trumience moja miłość
blada i w czarnych wstążkach
Z czarnej bibuły gałązka
To pogrzeb ognistych uczuć
i wspólnych marzeń,
w którym jestem
płonącym wdowcem
i zimnym grabarzem
Suniemy Aleją Pamięci
zasłużonych nieboszczek,
które uśmiercił mój oszczep

I choć ciągle siedzą

mi w myślach,

tu… w skroni

Już nie jestem obiektem

ich wieczornych pogoni.

Bo…
każda miłość jest śmiertelna
nawet jeśli nieśmiertelna
Ten tragiczny  mechanizm
ociepla uczuć wełna
Daleko od cmentarza
czeka na mnie kolejna.

© Copyright by Andrzej St. Popielski

Andrzej Popielski – dziennikarz, fotograf, poeta

www.aspop.com.pl