Komentarze proszę pisać tutaj:

decydent@decydent.pl 

Środa, 18.04 – Polak bezpaństwowy

Zaprawdę powiadam Wam – trudno być Polakiem. Na każdym kroku bezmózgowie, brak poszanowania nie tylko prawa lecz wręcz zdrowego rozsądku. Chociaż może nie o rozsądek tu chodzi, ale o rozpasane chamstwo wyniesione z domu rodzinnego, wzmocnione telewizją i internetem. A naprzeciw „temu czemuś” bezsilne państwo. Naprawdę, nie można już po raz kolejny spokojnie czytać o bezprawiu taksówkowym na Dworcu Centralnym. Policja rozkłada ręce. Inny przykład. Parking pod Arkadią. Hołota parkuje gdzie i jak chce. Zablokowani praworządni kierowcy nie mogą wyjechać. Ktoś, kto przestrzega zasad ruchu drogowego na uliczkach parkingu, narażony jest na wypadek. Sygnalizatory świetlne zamontowane w dachu parkingu pokazujące miejsca zajęte/wolne nie działają od ponad miesiąca. Naprawa albo przekracza umiejętności polskich inżynierów, albo zarządcy Arkadii nie nadają się do kierowania czymkolwiek. Kiedyś Marek Kondrat w wywiadzie dla DECYDENTA powiedział, że Polak to kmiot. To zbyt delikatne określenie. Polak to cham, prostak, prymityw, egoista… (tu można dopisywać dalsze epitety). PS A gdyby tak zrzec się polskiego obywatelstwa?

Wtorek, 17.04 – Ciekawość sądu

DECYDENT otrzymał list z policji w Bielsku-Białej. Ale ad rem. Rok temu nasza redakcja otrzymała list otwarty lekarza, który czuł się bezradny wobec decyzji urzędniczych. Autor stwierdzał, że list wysłał również do innych mediów. List, oczywiście podpisany imieniem i nazwiskiem, ukazał się na stronie internetowej DECYDENTA. Po jakimś czasie do redakcji nadszedł list z kancelarii prawnej. Mecenas stwierdzał w nim, iż osoba opisana w liście lekarza kwestionuje zarzuty i domaga się wycofania tekstu ze strony internetowej DECYDENTA. Redakcja niezwłocznie przychyliła się do żądania prawnika. List zniknął. DECYDENT uznał sprawę za całkowicie zamkniętą. Aż do dnia wczorajszego. Zastanawiające są dwa pytania, sformułowane przez policję w imieniu sądu. Otóż, sąd domaga się „wszelkich informacji związanych z domeną www.decydent.pl”. Ponadto, policja „zwraca się z uprzejmą prośbą o podanie adresu IP komputera, z którego zamieszczono list otwarty”. Jeśli takie były życzenia sądu, to zostały spełnione. Natomiast w przestrzeń publiczną rzucam taką myśl: jak zareagowaliby np. Adam Michnik lub Tomasz Sakiewicz, gdyby sąd zwrócił się do nich z podobnymi pytaniami w sprawie „Gazety Wyborczej” lub „Gazety Polskiej”?

Zaczęło mi się mieszać w głowie od miliarda dolarów. Tyle Mark Zuckerberg z Facebooka zapłacił za program Instagram. Rynek ocenia, że znacznie przepłacił. Owa aplikacja służy do obróbki i dzielenia się zdjęciami. Istnieje zaledwie półtora roku i nie zarobiła jeszcze ani dolara. Sam Facebook wyceniany jest na 100 mld dolarów. Kto i na jakiej podstawie dokonnał takiej wyceny? Czy tyle wartych jest prawie miliard użytkowników? Teoretycznie to olbrzymia liczba potencjalnych… No właśnie, kogo, czego? Czy są to klienci, którzy kupią miliard mercedesów? Czy miliard butelek coca-coli? Przecież takie myślenie pozbawione jest sensu. Ale tego nikt głośno nie powie. Wszyscy robią mądre miny, przedstawiają niemożliwe do zweryfikowania wizje. Nikt nie wyciąga wniosków z bezprzykładnych wpadek biznesowych największych potentatów, jak choćby Ruperta Murdocha, który za 580 mln dolarów kupił serwis muzyczny MySpace, a sprzedał za 35 milionów. Tak samo działo się z innymi bańkami, jak Bebo kupiony przez AOL za 850 mln dolarów, a zbyty za 10 milionów. Te kwoty demoralizują społeczność internetową. Co bardziej inteligentni zachodzą w głowę, jak to możliwe i jak długo boom potrwa. Ale czy ktoś pomyśli, jak będzie wyglądała komunikacja po zniknięciu Facebooka czy Twittera?

Piątek, 13.04 – Umysł kibica

Był taki „Piękny umysł” matematyczny, w którego postać wcielił się Russell Crowe. Żadne liczby nie miały dla niego tajemnic. Gdyby taki piękny umysł przyjechał do Polski i miał trochę pozazawodowego czasu, to co chciałby zobaczyć? Czego się dowiedzieć? Na pewno tylko tego, gdzie jest Muzeum Liczb. I tam by poszedł. Nigdzie indziej. Śmieszą mnie walki miast organizujących Euro Bieżącego Roku o przyjazd jak największej watahy kibiców. Reklamy mają się pojawić nawet w CNN i Eurosporcie. Ale czym taki kibic, poza oglądaniem kopania, może się zainteresować? Wymieńmy: piwem, tudzież innymi alkoholami, przekąszaniem i to jak najtańszym, przekimaniem w stanie upojenia i – ewentualnie – panienkami. Żaden prawdziwy kibic nie interesuje się niczym innym. Żaden nie pójdzie do Panoramy Racławickiej, Muzeum Powstania Warszawskiego czy do Centrum Nauki Kopernik. Natomiast na pewno pójdzie do strefy kibica i rozpełznie się po mieście. Tak będą się zachowywali maniacy zagraniczni. A polscy? To samo plus zaczepki i szukanie okazji do burd i bijatyk. A nasza reprezentacja narodowa i tak przegra już inauguracyjny mecz z Grekami. To będzie nasz europejski wkład w pomoc Grekom w wychodzeniu z kryzysu. Wkład podnoszący morale społeczne.

Czwartek, 12.04 – Orły i gamonie

To będzie najbardziej doniosła rozprawa doktorska czasów naszej nowej demokracji. Otóż, grupie naukowców z Politechniki Lubelskiej udalo się odkryć i opisać zjawisko utraty koncentracji uczniów podczas lekcji w szkole. Mało tego, jak na prawdziwych luminarzy nauki przystało, żmudnym wysiłkiem szkiełka i oka wynaleźli też panaceum. Okazało się, iż głównym powodem umysłowej gnuśności jest wysokie stężenie dwutlenku węgla wydychanego przez uczniów. Z fizyki na poziomie podstawowym wiemy, jak groźny jest to gaz. Może nawet powodować dozgonną senność. Szczególnie trudny czas – zimowy – sprzyjał gazowemu otumanieniu i problemom z koncentracją, a co za tym idzie – z optymalnym wchłanianiem wiedzy. Szerzyła się gamoniowatość. I tu w sukurs nauczycielom i wdzięcznemu społeczeństwu przyszli owi lubelscy naukowcy z genialnym w swej prostocie rozwiązaniem. Nakazali otwierać okna i często wietrzyć pomieszczenia klasowe. Istnieje jednak pewna groźba. Przy otwartych oknach orły mogą wylecieć. A w ławkach pozostaną gamonie.

Środa, 11.04 – Czekanie na wenę

Pisarze (gryzipiórki również), malarze, filmowcy, kompozytorzy i jeszcze kilku innych zawodowców to twórcy. Żyją w nieustającym stresie, którego złowieszcze motto brzmi: wena. Nie ma iskry, nie ma twórcy. Niemoc, wypalenie, bezradność – to też ich prześladowcy. Alkohol, depresja, izolacja – to częsta codzienność. Rezultat: zapaść w niebyt. A przecież wena nie przychodzi na zawołanie. Trzeba na nią pracować i czekać, często dni, tygodnie, miesiące. Dalibóg, pisarz nie wydaje książki co miesiąc, filmowiec nie kończy filmu, a malarz Bitwy pod Grunwaldem. Myślę o tym czytając o planowanym (już od kilku lat) zamachu na przywileje podatkowe, owe słynne 18% od połowy kosztów uzyskiwanych przychodów. Fiskus chce łatać dziurę budżetową przy pomocy luminarzy kultury. DECYDENT zdecydowanie przyłącza się do lobbingu na rzecz utrzymania status quo. Niegospodarny rząd nie może żywić się daniną biednych.

Wtorek, 10.04 – Jajeczne rozdwojenie

Święta zakończę jajecznym dylematem. Oto jajolog prof. Tadeusz Trziszka, od 35 lat badacz jaj na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, zaleca zajadanie ze smakiem dwóch jajek dziennie. Oto, po drugiej stronie barykady, młody Mikołaj Szulczewski, z fundacji Viva! – Akcja dla Zwierząt (region nieujawniony, więc zapewne zasięg ogólnopolski), broni poczętego życia kur i przekonuje je, aby jaj w ogóle nie znosiły. Ot, rozumiem profesora – maniak nauki, zjadł zęby na jajach i uważa, że są źródłem wszechstronnie bogatego odżywiania człowieka. Do tego stopnia, iż naukowcy na całym świecie pracują nad lekami wyekstrahowanymi z różnych składników jaj. Leczenie żywnością nazywamy nutraceutyką. Ot, nie rozumiem młodego człowieka, któremu ktoś (kto?) zrobił wodę z mózgu. Biedak zaczyna swoje wywody od użalania się nad warunkami mieszkaniowymi polskich kur. Przezornie (aby nie stracić argumentów) nie wspomina o unijnych przepisach od stycznie br. zdecydowanie poprawiających warunki bytowe kur klatkowych. Dalej jest jak u Hitchcocka: męskie kurczaki utylizuje się, a żeńskie sprzedaje. Te drugie trafiają do hodowców, a tylko nieliczne do wolnego biegania po gumnie. Natomiast zagłada młokosów następuje przez zmielenie lub zagazowanie. Ale jest przebłysk rozsądku u młodego kurzego aktywisty. Kończąc, stwierdza, że każdy konsument może podjąć suwerenną decyzję, czy chce jajka i jakiego. Ot, dobrze, że to już poświąteczny dylemat.

Piątek, 6.04 – Głodni historii

Głodowanie przeciw zmianom w nauczaniu historii to jakaś aberracja. Może wynikać z niezrozumiałego wyjaśnienia proponowanych nowości, a więc z niewiedzy. Czego i jak uczyć? To elementarne pytanie w dobie rewolucji telekomunikacyjnej. Rozmawiałem z rozsądną maturzystką z klasy biol-chem, która nie lubi historii, ale uważe, że powinno się jej nauczać. Czego i jak? Tego jeszcze nie wie. Powtarza natomiast gdzieś zasłyszane, że historię w liceach zastąpi nauka o zdrowiu i urodzie. Ot, jakie panuje zamieszanie pojęciowe. Jak się domyślam, w proponowanej reformie chodzi o treści nauczanej historii. Większość dzisiejszych uczniów po ukończeniu szkoły zapomina niemal wszystkiego, czego się nauczyli. Nie znają nie tylko historii, oprócz kilku nazwisk i dat bitewnych, ale nawet tabliczki mnożenia. Mają przecież kalkulatory, Google`a, Wikipedię. Skoro brakuje fachowców, to po co na siłę zmuszać młodzież do zdobywania matury i wyższego wykształcenia? Długie kształcenie powinno być przywilejem zdolnych i zmotywowanych.

Czwartek, 5.04 – Ścigacz

Oderwani od rzeczywistości mędrcy socjologicznym zmąconym okiem i podrapanym szkiełkiem zobaczyli i oznajmili zastrachanemu ludowi, jakie zawody będą miały przyszłość. Nie zacytuję, gdyż w większości są to wydumane bzdury. Jest jednak jeden jedyny zawód, który będzie zawsze potrzebny, a nawet powinien się dramatycznie rozwijać. Tym zajęciem będzie śledczy. Wymyśliłem mu ładniejszy tytuł: ścigacz. Albowiem jak okiem sięgnąć wszelkie dobra intelektualne i materialne są notorycznie fałszowane. Gorzałka, papierosy, dyplomy, legitymacje, prawa jazdy, wędliny, rośliny (……..tu proszę dopisywać do woli). Biedniejący obywatel, niczym Herlak Szolms, wywęsza okazje do tańszych zakupów i w pogoni potrafi się przemieszczać nawet do odległych dzielnic. Ale po taniości nie da się wyprodukować niczego o dobrej jakości. Markowy producent nie zaniży wartości. W tej sytuacji dobroczyńcami biedaków stają się podrabiacze. Z każdym miesiącem pączkują jak rośliny. Ich działalnosć, można powiedzieć – społecznie użyteczna – w świetle prawa jest nielagalna. Tak więc są i będą ścigani. I tu pojawia się ogromne, rosnące zapotrzebowanie na ścigaczy: policjantów, kontrolerów, kanarków, agentów, trójki klasowe, inspekcje robotniczo-chłopskie. Dopóki nie wyszkoli się młodych kadr ścigających należy skorzystać z doświadczenia praktyków z minionego systemu. Wielu emerytów rodzimych jest jeszcze na chodzie, a braki kadrowe doraźnie można uzupełnić towarzyszami ze Stasi, KGB czy Securitate.

Środa, 4.04 – Prawo Polaka

Przecieram oczy, dwukrotnie sprawdzam datę. Dwa dni po prima aprillisie. A więc, to prawda. W Krakowie wprowadzają psychotaksówki. Ma to być sposób na zmieniające się prawo dotyczące przewozu osób. Pomysłowi kierowcy psychoterapeuci będą mogli zostać taksidrajwerami bez konieczności rejestracji taksówki licencyjnej. Będą powozić lokowozami czyli mobilnymi gabinetami psychoterapii holistycznej. Będzie ich 50. Prszeszli oni odpowiednie szkolenie w zakresie aktywnego słuchania, okazywania akceptacji dla klienta i rozpoznawania etycznych zachowań. Ot, Polak potrafi obejść każde prawo. Mam więc poważną propozycję: porzućmy legislację! Zlikwidujmy Sejm i Senat! Niech zapanuje bezprawie. Ulica będzie wymierzać sprawiedliwość. Taki Dziki Zachód w Europie Środkowej. Innymi słowy: cała władza w ręce ludu pracującego miast i wsi. To dopiero będzie szał swobody demokratycznej!

Wtorek, 3.04 – Gazeta tygodniowa

Z coraz większym niepokojem biorę do rąk Gazetę Wyborczą. Już od strony tytułowej atakuje wyłącznie publicystyka. Całkowity zanik informacji niusowych. Okazuje się, iż przeniosły się do Internetu. Michnikowy eksperyment wzbudził powszechne zainteresowanie wśród innych wydawców. Walka informacyjna dawno przeniosła się na portale i do telewizji. Gazeta poranna stała się cuchnąco nieświeża. I co teraz? – że zapożyczę tytuł od red. Zalewskiego. Ano, nie jest dobrze. Czy w Agorze wyobrażacie sobie, że czytelnik codziennika będzie miał czas, aby sześć razy w tygodniu czytać tygodnik? A kto ma na to czas? A kto psychicznie co ranek wytrzyma same analizy, komentarze i reportaże? Nikt. Frustracje będą narastały lawinowo. I w niedługim czasie zamkniecie wydanie papierowe. Tak będzie. Albo pojawi się nowy tygodnik: Gazeta Wyborcza Tygodniowa. Tylko, ile tygodników opinii zmieści się na rynku?

Poniedziałek, 2.04 – WC the best!

Jeśli nie mam innych zajęć, to w niedzielne przedpołudnia wgapiam się z otwartymi ustami w „Boso przez świat”. Ilekroć zdarza mi się ta gratka, tylekroć nie mogę wyjść z podziwu nad pomysłowością i kunsztem Wojciecha Cejrowskiego. Dodam dla jasności, iż mam na myśli wyłącznie jego profesjonalizm dziennikarski, a nie poglądy. Wczoraj Cejrowski założył klapki japonki (ze względu na parzące w stopy podłoże, po którym stapał) i oprowadzał mnie po drewnianym statku pływającym po Amazonce. Niebywała swoboda Cejrowskiego w poruszaniu się po temacie, po pokładzie, wśród pasażerów, spontaniczna wścibskość wzbudza szacunek dla realizacyjnego pomysłu. Świadczy też o dogłębnym przygotowaniu do tematu. Wojciech Cejrowski pokazywał mi kiedyś, jak skrupulatnie i długotrwale przygotowuje się do pracy, którą potem z taką łatwością pokazuje w TV. Tak, jak niegdyś Ryszard Kapuściński potrafił opisać różne zjawiska afrykańskie, amerykańskie czy radzieckie ogarniając ciszę lub uplastyczniając tunele w mroźnym powietrzu syberyjskim, tak samo Cejrowski potrafi przez kilkanaście minut powiedzieć więcej o spotykanych ludziach, niż niejeden mędrzec w opasłym tomie. Tak więc dowiedziałem się, że na drewnianych krypach amazońskich zawsze musi być telewizor, wszak 100 procent tambylców to kibice piłki nożnej. Telewizor odbiera program dzięki antenie satelitarnej umieszczonej na dachu statku. Ale, co podkreśla Cejrowski, statek nieustannie kluczy pomiędzy mieliznami i odnogami Amazonki, więc obraz co chwila musi zanikać, a to jest sytuacja niedopuszczalna. A jak umożliwia się nieprzerwane oglądanie meczu? Antena przymocowana jest na długim drągu, który sięga do pokładu z telewiozorem. Podczas transmisji przy owym grągu zakończonym orczykiem cały czas stoi umyślny i patrząc w ekran odbiornika naskierowuje antenę na dobry obraz. Czyli steruje nią tak, jak steruje się statkiem. Czy ktoś inny, oprócz Cejrowskiego, wpadłby na pomysł pokazania tego fragmenciku życia ludzi z Amazonii? A to tylko jedna z licznych perełek obserwacyjnych z tamtejszej codzienności. Poprzeczki zawieszonej przez WC nikt nawet nie doskoczył, nie mówiąc o przeskoczeniu.