Obserwator aktywności kulturalnej, naukowej i społecznej polskiego Londynu dobrze wie, że funkcjonują w tym mieście ważne instytucje “długiego trwania”, które winny być wspólnym maksymalnym wysiłkiem podtrzymywane i traktowane jako ośrodki naszej kultury nawet wtedy, gdy już nie będzie znacznego skupiska emigrantów polskich na Wyspie. Przykładami: Biblioteka Polska, Instytut Polski i Muzeum im. Gen. Sikorskiego, Studium Polski Podziemnej – świadectwa wielkości pojałtańskiej Emigracji, równie doniosłe jak Biblioteka Polska w Paryżu wobec Wielkiej Emigracji XIX-wiecznej.

Są też inne instytucje – jak na przykład czasopisma – pełniące przez dziesięciolecia rolę wyjątkowych placówek kultury polskiej, a zarazem najbardziej narażone na upływ czasu. Czasopisma emigracyjne mogą dobiec swego kresu – jak stało się to z “Wiadomościami” i “Kulturą” – ale mogą też przyjąć wyzwanie, jakim są zmiany cywilizacyjne, polityczne i generacyjne. Doskonałym przykładem odwagi zmierzenia się z nowymi wyzwaniami był właśnie redagowany od początku roku 2005 przez Jana Chodakowskiego “Tydzień Polski”, wydawany przez Polską Fundację Kulturalną. Przez sześć miesięcy było to nie tylko pismo umiejętnie przekształcone i dostosowane do potrzeb nowego czasu i nowych pokoleń czytelników, ale przede wszystkim najbardziej dynamiczne ze wszystkich popularnych pism wydawanych poza Polską. “Tydzień Polski” był pismem żywym, skupiającym uwagę na doniosłych sprawach współczesnego świata, a zarazem pełnym pamięci i szacunku dla dzieła Emigracji, a w szczególności dla tradycji lokalnej społeczności polskiej w Londynie.

Otóż nawet nie znając w pełni racji, dla których zamknięto “Tydzień Polski”, wydaje nam się, że jest to decyzja zdumiewająca!

Bez wątpienia trzeba umieć w porę zamknąć gasnące instytucje emigracyjnej kultury i nauki, by ich schyłkowa faza nie przysłaniała znakomitych wcześniejszych osiągnięć. Jednak likwidowanie pisma, które w ciągu krótkiego czasu stało się porównywalne pod względem zawartości z krajowymi tygodnikami i mogłoby wokół siebie skupić – przy odpowiednio sprawnych działaniach – Polaków rozsianych po całym świecie (a przynajmniej w krajach anglojęzycznych), jest nie tylko utratą prawdopodobnie niepowtarzalnej szansy – jest po prostu nonsensem.

Nie sposób pogodzić się z tym, że w jednym z centrów polskiej emigracji (w miejscu, w którym wydawano niegdyś “Wiadomości”, “Orła Białego”, “Myśl Polską”, “Rzeczpospolitą Polską”, “Puls”, “Aneks” i inne czasopisma) zabraknie tygodnika poświęconego sprawom polskim i europejskim. Jesteśmy głęboko przekonani, że 25 numerów “Tygodnia Polskiego” w nowej formie redakcyjnej stanowiło znakomite forum osmozy dwóch nurtów kultury polskiej – krajowej i emigracyjnej – w zjednoczonej obecnie Europie.

I jeszcze ostatnia gorzka refleksja. Przejmujące jest, że młodzież polska, tak licznie teraz przybywająca do Wielkiej Brytanii (z jednej strony czasami arywistyczna i zmaterializowana życiowo, z drugiej – bardzo zdolna i pełna intelektualnych zaciekawień) nie znajdzie w Londynie tygodnika polskiego (i europejskiego zarazem), który na przyzwoitym poziomie komentowałby i współtworzył kulturę współczesną.

Dorota Jovanka Cirlic – redaktor, tłumacz, Czesław Bielecki – architekt, Antonia Lloyd-Jones – tłumacz, Danuta Szyndelska-Bobula, Barbara Kosecka – krytyk filmowy, Marzena Broda – poetka, Marguerite Starczewska-Kowalczyk – socjolog, Artur Szlosarek – poeta, tłumacz, krytyk, Zdzisław Najder – publicysta, historyk literatury, Małgorzata Pszenicka, Krzysztof Pszenicki – dziennikarz i tłumacz, Marek Krawczyk – wydawca, Adam Lausch-Hołubowicz, Mariusz Kowalczyk – dziennikarz, Marek Żebrowski – politolog, Dorota Zemla – pedagog, Irena Maryniak – Index on Censorship, Katarzyna Raputa – grafik, Teresa Halikowska-Smith, Krystyna i Krzysztof Miłoszewscy – nałogowi czytelnicy “Dziennika Polskiego” od 45 lat, Wanda Zwinogrodzka – krytyk teatralny, Liliana Sonik – dziennikarz, Henryk Giedroyc – Instytut Literacki, Leszek Czarnecki, Sylwia Gibs Bernard – dziennikarz, Piotr Błonski – dziennikarz, Tomasz Kubikowski – teatrolog, Ludomir Lasocki, Leszek Kołakowski – Honorary Fellow Emeritus, All Souls College, Tamara Kołakowska – dr nauk medycznych, psychiatra, Andrzej Peciak – wydawca, Janusz Mondry – analityk, tłumacz, publicysta, Marek Brzeziński – dziennikarz, wykładowca, Schiler’s International University, Krystyna Kubicka – inżynier, Krzysztof Kubicki – architekt, Iwona Trybulka – studentka prawa w Paryżu, Janina Kumaniecka, Władysław Bartoszewski, Jerzy Pomianowski, Katarzyna Zawidzka – dziennikarka, Mariusz Regulski – architekt krajobrazu, Zbigniew Kozubski – architekt, Elżbieta Goral – biolog, Irena Chmielowcowa – dziennikarka, Krystyna Iglikowski – old political emigrant, Piotr Iglikowski – adwokat, Agnieszka Wróbel – store manager, Jacek Marczak – builder, Mariusz Ochnicki – elektryk, Sabina Pieczka – plastyk, nauczyciel, Isabella Czyżewska – studentka matematyki, Marcin Popaluch – elektryk, Tomasz Kotulski – malarz pokojowy, dekorator, Edyta Wójcik – bankier, Kamila Duchnowska – ekonomista, Łukasz Jaszczom – ekonomista, Delphine Tomaszewska – studentka public relations, Teresa Molloy – dealer antyków, Teresa Buchinger – dealer srebra, Renata Zgorska – ekonomista, Elżbieta Morawska – bibliotekarka, Anna Płoszczyca – fryzjer, stylistka, Katarzyna Derimata – sprzedawca, Anna Rzeczycka – dziennikarz, Kazimierz Piekarec – dziennikarz, Henryk Citko – archiwista, Janusz A. Majcherek – publicysta, Stefan Rieger – dziennikarz, krytyk muzyczny, Grzegorz Dobiecki – dziennikarz, Włodzimierz Mier Jedrzejewicz, Wirydiana Rey, Stefan Bratkowski – publicysta, Joanna Śmigielska – tłumacz, Elżbieta Zagórska – konserwator sztuki, Amelia Walicka – inżynier, Manka Dowling Skibinska – malarka, Ewa Panagi – polonistka, Ewa Zagórska Beagan – college lecturer, Regina Taylor Wasiak, Wojciech Sikora – dziennikarz.

Za zgodność:
Regina Taylor Wasiak
Wojciech Sikora (31, rue de Garlande, 77220 Tournan-en-Brie, Francja)