Piękna scena. Oni ubrani, On ledwo przykryty. Czy było mu zimno? Pewnie tak. Dokładna data jego narodzin nie jest znana. W Ewangeliach jej nie podano.

Pamiętamy, że pierwsze lata chrześcijaństwa to walka o przetrwanie religii i jej wyznawców. Świetnie przedstawił to prapradziadek obecnego ministra kultury Bartłomieja Sienkiewicza – Henryk w „Quo vadis”.

Dopiero w roku 313 n.e. cesarz Konstantyn Wielki uznał nową religię, a w roku 380 stała się ona już religią rządzących i religią dominującą w ówczesnym świecie. Stała się religią modną. By zrobić karierę polityczną czy wojskową – dobrze było być chrześcijaninem.

Nowej religii nadano blasku obchodów i rytuałów hellenistycznych: oczyszczenie, chrzest, ofiary, procesje, śpiewy, kadzidło, picie wina, symbole itd. Już w drugiej połowie IV wieku zaczęto obchodzić rocznicę narodzenia Jezusa. Przyjęto dzień 25 grudnia, dzień  zimowego przesilenia dnia z nocą. W wielu kulturach to dzień święty.

Jaka była wtedy pogoda w Betlejem? W ciągu roku temperatura w tej części świata waha się od 5°C do 30°C i rzadko spada poniżej 1°C lub przekracza 33°C. Kiedy Józef i Maria zmierzali do Betlejem, podobno było deszczowo i zimno. Na pewno nie było śniegu.

Tak jak trudno jest ustalić dzień narodzin Jezusa, tak samo trudno jest ustalić miejsce. W czasach cesarza Konstantyna Wielkiego, w IV wieku, w Betlejem wybudowano Bazylikę Narodzenia Pańskiego, w której zaznaczono miejsce, w którym miał stać żłóbek.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/90/Nativity_Church15.jpg

Potem, by upamiętnić to wydarzenie – zaczęły powstawać szopki – symbole miejsca pierwszych chwil życia Jezusa… resztę zrobiła historia.  

Powyższa scena nikogo nie zadziwia, ale kiedy powiem, że jest ona ustawiona w Makau, to już może trochę zdziwić. To przecież miejsce przesiąknięte konfucjańską kulturą i tradycją. Smoki, tygrysy, żółwie i kolebka, a w niej figurka Jezusa. To spuścizna po Portugalczykach i ich chrześcijaństwie. Umiejscowiło się tu od XVI wieku i w Makau nikomu nie przeszkadza. Jest nawet atrakcją.

Elżbieta Potocka