E = mc²   – tak zaczyna się książeczka „Myśli Alberta Einsteina”.

( Ale czy powyższe równanie jest jeszcze prawdziwe? – to już wątpliwość dopisana przez DECYDENTA).

Wyobraźnia jest ważniejsza niż wiedza. Nasza wiedza jest zawsze ograniczona. Podczas gdy wyobraźnią ogarniamy cały świat.

Jedynym źródłem wiedzy jest doświadczenie.

Uczony jest człowiekiem, który wie o rzeczach nieznanych innym i nie ma pojęcia o ty, co znają wszyscy.

Cóż za smutna epoka, w której łatwiej jest rozbić atom niż zniszczyć przesąd.

Jedynym rozsądnym sposobem wychowania jest oddziaływanie własnym dobrym przykładem, a jeżeli nie można inaczej – odstraszającym przykładem.

Czasami najwięcej płaci się za to, co otrzymuje się za darmo.

Nie mam żadnych szczególnych uzdolnień. Cechuje mnie tylko niepohamowana ciekawość.

Sekretem pomysłowości jest umiejętność ukrywania źródeł, z których się korzysta.

Człowiek, który za dużo czyta, natomiast za mało posługuje się umysłem, popada w lenistwo myślowe.

I takich myśli jest w książeczce dobrze ponad 100.
Są też anegdoty. Na przykład taka:

Zapytano kiedyś Einsteina, z jakich zagadnień będzie egzaminować studentów. Oryginalny profesor odpowiedział.

– Pytania będą takie, jak w ubiegłym roku.

– Ależ, profesorze, przecież to szalone ułatwienie!

– Nic podobnego. Pytania są wprawdzie te same, ale prawidłowe odpowiedzi… zupełnie inne.

Pewnego razu, gdy Einstein grał na skrzypcach na prośbę zabranych w jego domu gości, znany komik Olson, ulubieniec Broadwayu, zaczął się głośno śmiać. Fizyk przerwał grę i z całą powagą zapytał:

– Dlaczego pan się śmieje? Czy widział pan, abym kiedykolwiek się śmiał podczas pańskiego występu?

I tak dalej, i tak dalej. Świetny wybór tekstów dający obraz Einsteina jako człowieka wielowymiarowego, dowcipnego, samokrytycznego, świetnego obserwatora. „Myśli Alberta Einsteina” należy niezwłocznie kupić i czytać z zamyśleniem. Ponadto, to świetna książeczka na niezobowiązujący prezent. Zamiast jakiejś durnostojki.