Komentarze: decydent@decydent.pl

Środa, 20.05 – Taki świat

Chciałoby się napisać „dziwny jest ten świat”, ale tę frazę wyśpiewał już nieodżałowanej pamięci Czesław Niemen. Z całości jego utworu można wysłuchać, że przewidział również dzisiejszy kryzys z uchodźcami. Wojny w świecie afrykańsko-arabsko-muzułmańskim wyrzucają z ojczyzn miliony uchodźców. W Europie szukają ratunku, a Stary Kontynent już sobie z nimi nie radzi. Komisja Europejska usiłuje nakłonić kraje członkowskie Unii, aby otworzyły granice dla uciekinierów. Polska miałaby przyjąć ich nieco ponad tysiąc. A Polska nie chce mieć takiego kłopotu. Jakby tego było mało, z prywatną inicjatywą wystąpiła Miriam Shaded, urodzona w Polsce córka Polki i Syryjczyka. Prosi, aby nasz kraj przyjął 300 (około 1500 osób) syryjskich chrześcijańskich rodzin, którym grozi śmierć w sukcesywnie opanowywanej przez siły Państwa Islamskiego Syrii. Shaded twierdzi, że znalazła źródła finansowania i zamieszkania w Polsce dla swoich rodaków. MSZ ma więc kolejny uchodźczy wielki problem na głowie. A może pomógłby Andrzej Duda (i PiS, oczywiście), gdyby uznał, że pomoże mu to w doprowadzeniu do zwycięskiej kampanii prezydenckiej?

Komentarze: decydent@decydent.pl

Wtorek, 19.05 – Pamięć nostalgiczna

Kreatywność ludzkiego umysłu nie zna granic głupoty, bezmyślności, kabotynizmu, zaistnienia za wszelką cenę. I tak jakiś tęgi umysłek wpadł na szatański pomysł, aby włożyć Andrzejowi Dudzie w usta myśl o odebrania filmowi „Ida” Oskara, gdy tenże Duda zostanie prezydentem. Nie byłoby afery, gdyby sprawy nie nagłośniły największe media. Teraz przepraszają, bo była to fałszywka. Ale sprawa ma drugie dno. Jak w demokracji jakikolwiek polityk mógłby pomyśleć, że może odebrać (zresztą, cokolwiek odebrać) światową nagrodę przyznaną twórcom za dzieło ich umysłu i rąk?! Jest to idea tak niesłychana, że nawet psychiatrzy (czy biografowie dyktatur) mieliby problem z jej uzasadnieniem. Tu nasuwa się analogia do roku 1983, roku jeszcze stanu wojennego, kiedy to reżimowy tandem Jaruzelski-Urban usiłowali wpłynąć na Komitet Noblowski, aby nie przyznawał pokojowej nagrody Lechowi Wałęsie. Gdy to się nie udało, starali się umniejszać i rangę nagrody, i samego laureata. A mówi się, że Polacy są na bakier z historią. Może tak, ale nie wszyscy. Niektórzy mają dobrą pamięć nostalgiczną.

Komentarze: decydent@decydent.pl

Czwartek, 14.05 – 3 X TAK!

Zwracanie się do obywateli o opinię czy radę, co sądzą w określonych ważnych kwestiach państwowych w dzisiejszej demokracji nie ma sensu. Nierozumienie otaczającego świata, choćby to był tylko krajowy zaścianek, jest olbrzymie. A tej alienacji sprzyjają rozproszone, dramatycznie pączkujące i powszechnie dostępne środki przekazu. Skoro mediów jest tak dużo, a tematów, które mogą być poruszane, stosunkowo mało, to walka o utrzymanie się na powierzchni jest bezpardonowa. Chodzi, oczywiście, o pieniądze. Dodajmy do tego niską jakość kształcenia od gimnazjów poczynając i mamy obraz obywatelskiego marnej świadomości. I teraz obywatel oglądający w telewizji tylko programy rozrywkowe, a młodszy tylko serfujący po sieci, musi w referendum odpowiedzieć na pytania o Polskę i swoje w niej miejsce. Oczywiście, odpowie, co dla niego, jednostki, jest najkorzystniejsze. Przecież nie ma wiedzy społecznej, obywatelskiej, państwowej, europejskiej, światowej. Jeśli prezydent Bronisław Komorowski ogłasza referendum z trzema pytaniami: 1. Czy jesteś za jednomandatowymi okręgami wyborczymi?, 2. Czy jesteś za finansowaniem partii politycznych z budżetu państwa?, i 3. Czy jesteś za rozstrzyganiem wątpliwości na korzyść podatnika?, to co można na nie odpowiedzieć? Oczywiście, trzy razy TAK. Skoro Paweł Kukiz, forsujący JOW-y, uzyskał ponad 20 proc. zwolenników, to znaczy, że JOW-y są OK. A co to są JOW-y? Tego głosujący nie wie, bo o zaletach i wadach równoważnie debatują eksperci i sami na sto procent nie są przekonani. Dwa następne pytania. No, tylko kompletny baran odpowiedziałby NIE. A po co z moich podatków finansować darmozjadów polityków, których stawiam w hierarchii niżej niż sprzątaczki? Niech się sami zakręcą za forsą. A że korupcja? No to co. Co mnie to obchodzi. I tak kradną. No i trzecie pytanie. Tu oczywiście, muszę zrozumieć, co oznacza rzeczownik podatnik. Jeśli rozumiem, to oczywiście też powiem TAK. Jeśli mamy demokrację, rząd i parlament, Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, to te – wybrane przez nas – instytucje powinny w naszym imieniu podjąć decyzje rzeczowo je argumentując. A oświecony lud powinien je zaakceptować.

PS. 3 X TAK było hasłem propagandowym komunistów podczas referendum w 1946 roku. Wtedy referendowani mieli się wypowiedzieć za zniesieniem Senatu, reformą rolną oraz za nową zachodnią granicą Polski. Wojsko i UB dopilnowało, żeby wygrała opcja jedności.

Komentarze: decydent@decydent.pl

Komentarz: 3 x TAK w referendum z 46 r. jest o tyle podobne, że miało zapewnić dobre samopoczucie dla władzy przez zaklepanie przez Polaków ustaleń z Jałty. Obecne 3 x TAK jest rzutem na taśmę władzy PO z uwagi na to, że zaczął palić się jej grunt pod nogami i nie tylko obecny „Bierut”, ale i cały układ padnie. Żeby ratować „odwłoki” i wygodne posadki rzuca się narodowi to co można było zrobić wcześniej. Jest to sygnał SOS (też 3 litery – Boh Trojcu Ljubit ), a raczej SOD, bo poczuli oddech Macierewicza i miecz „sprawiedliwości społecznej” Kaczyńskiego. Nie potrafili wcześniej zająć stanowiska co do JOW-ów i wytłumaczyć o co chodzi i do czego to może prowadzić w warunkach „polskiej demokracji”.

Przecież już w historii mieliśmy JOW – liberum veto, gdzie jednostka rozwalała wszystko.

Ale stało się coś, czego i ja nie przewidziałem. Obnażona została arogancja i pewność siebie, a co najbardziej przykre, okazało się, że faktycznie mamy prezydenta bardzo słabego, oderwanego od realiów życia społecznego, ekonomii i polityki. Nie potrafi nawet poprowadzić rozmowy z interlokutorami (nie chodzi o inwalidkę i Irlandczyka). Przez prawie 40 lat pracy zawodowej musiałem przechodzić coroczne absolutoria, posiedzenia rad nadzorczych, czy trudnych płacowych rozmów z pracownikami. Patrząc na tę odsłonę „Komorowski show” twierdzę, że wypadłbym lepiej.

Tak więc, w tym spektaklu, jaki oglądamy, wyszła niestety stara prawda – król jest nagi i co najgorsze, nadal nie wie, co robić i brnie do debaty, która go pochłonie. Chyba że stanie się jakiś cud i przed elektoratem Dudy stanie Najświętsza Panienka i wskazując palcem na Bronisława powie: On ci Mój!

Pozdrawiam

Sławek Czerniak

Wtorek, 12.05 – Kukizm

Mamy kolejne nośne słowa w języku – antysystemowość, antysystemowy. Najudatniej ich znaczenie słownikowe i etymologiczne wyjaśniłby prof. Jerzy Bralczyk. Politycznie zdefiniował je Paweł Kukiz. Nie wiem, jaką muzykę uprawia trzeci w kolejce do prezydentury RP, ale – być może – nie mieści się ona w żadnym znanym i słuchanym nurcie, jak choćby rocku, bluesie, jazzie. Może właśnie jest antysystemowa? Niektórzy wyborcy zapomnieli, w jakim systemie żyjemy i pracujemy, więc przypomnę: mamy kapitalizm, a wcześniej mieliśmy socjalizm, zwany komunizmem. Żeby nie sięgać bliżej do dni pierwszych organizacji społeczeństwa. A teraz jesteśmy o krok od kukizmu. Na czym ów system miałby się opierać, co oznaczać dla skołowanych obywateli? To pytania właściwe dla najtęższych umysłów politologów i wróżbitów. Bo konia z rzędem temu, kto wie, co stanie się po wprowadzeniu jednomandatowych okręgów wyborczych? Oczywiście, teoretycznie i praktycznie (np. Wielka Brytania), wiadomo z czym JOW-y się je. Ale nikt nie wie, jak wyglądałaby polska praktyka powyborcza, żeby nie powiedzieć – pojowowa? A więc, po jesiennych wyborach parlamentarnych możemy mieć przedsmak kukizmu, oczywiście, gdy przewagę nad PO uzyska PiS. Jarosław Kaczyński już udowodnił, że kukizm mu niestraszny. A jak pokazuje współczesna historia kulinarna z przystawkami w postaci Samoobrony i LPR, Kaczyński ma zdrowy układ pokarmowy. Przystawki zjadł (zje), przetrawił (przetrawi) i wyrzucił (wyrzuci). Ale co dalej?

Komentarze: decydent@decydent.pl