Rozmowy Fallaci dotyczą polityków czynnych zawodowo w latach 70. ubiegłego wieku. Kilku z nich już nie żyje, nazwiska następnych kilku trudno już sobie przypomnieć. Jednak jest to niezwykłe kompendium wiedzy o polityce tamtego czasu. Ponadto, trzeba przyznać, że Oriana Fallaci do każdego wywiadu przygotowywała się niezwykle solidnie. Przed każdą rozmową autorka zamieszcza tło polityczne, co znacznie ułatwia przypomnienie sobie – jeśli ktoś się interesował – atmosfery tamtych lat.

Lektura wywiadów, przeprowadzonych dla tygodnika „L`Europeo”, wymaga czasu, skupienia, gdyż jest to kawał świetnej literatury faktu. Nieugięta ciekawość, zuchwałe odrzucenie neutralności przez Fallaci pozwala wczuć się w klimat polityki we Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Republice Federalnej Niemiec, Wietnamie, Kambodży, Indiach, Iranie, Portugalii, Hiszpanii, Izraelu.

„Książka ta nie zamierza być niczym więcej niż tym, czym jest, to znaczy bezpośrednim świadectwem dotyczącym dwudziestu siedmiu politycznych postaci współczesnej historii. Nie chce obiecywać niczego ponadto, co obiecuje, to znaczy być dokumentem pomiędzy dziennikarstwem a historią” – pisze we wstępie Fallaci. Dodaje, że do swoich rozmówców udawała się „ogarrnięta gniewem, przytłoczona tysiącem pytań, które zanim uderzyły w nich, uderzyły we mnie, z nadzieją, że zrozumiem, w jaki sposób, bedąc u władzy albo z nią walcząc, ludzie ci determinują nasz los”.

I jak tu nie czytać Oriany Fallaci. Szkoda, że to tylko 718 stron.