Przypomniano o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych między obu krajami w 1938 roku.

Inicjatorami spotkania byli: Ambasada Litwy w Warszawie oraz Ambasada RP w Wilnie.

W spotkaniu wziął udział Ambasador Litwy w Warszawie, pan Eduardas Borisovas, a temat poruszali:

1. Dominik Wilczewski z Uniwersytetu w Białymstoku
2. Simonas Jazavita z Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie
3. Marian Łapczyński dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie i Radca Ambasady RP w Wilnie, który jednocześnie był moderatorem dyskusji
4. Marek Kornat z Instytutu Historii PAN oraz z Uniwersytetu Stefana Wyszyńskiego
5. Andrzej Pukszto z Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.

Dominik Wilczewski przypomniał, że po I wojnie światowej powstały dwa państwa narodowe: Polska i Litwa, z tym, że kierownictwo Polski, w tym Józef Piłsudski, dążyło do utworzenia federacji państwowej Polski i Litwy, a Litwini pielęgnowali ideę państwa narodowego, odrębnego od Polski.

Od lewej: Dominik Wilczewski, Simonas Jazavita, tłumaczka, Marian Łapczyński, prof. Marek Kornat, doc. Andrzej Pukszto

Zajęcie przez gen. Żeligowskiego Wilna, w październiku 1920 roku, utworzenie zw. Litwy Środkowej doprowadziły do wrogości między Polską a Litwą: oba państwa były skłócone i nie miały stosunków dyplomatycznych do 1938 roku.

Rządy obu krajów nie mogły zrobić żadnego ruchu i stały się zakładnikami opinii publicznej: Polska nie mogła oddać Wilna, a Litwa nie  mogła wyrzec się pretensji do Wilna.

Tzw. normalizacja w 1938 roku nastąpiła tuż przed II wojną światową. Według doc. Pukszto, był to zbyt krótki okres, by normalizacja przyniosła efekty, natomiast prof. Kornat przypomniał, że Anglia nawoływała do opamiętania, że Francja judziła oba kraje przeciwko sobie.

Istniejący spór podsycały nieustannie Niemcy i ZSRR.

                                                                                              Jacek Potocki