Obiekt wyróżnia się na tle tradycyjnej zabudowy miejskiej. To przykład architektury modernistycznej. Kierunku rozwijającego się od 1910 roku i trwającego do lat 80. XX wieku.

Twórcą tego nurtu był francuski architekt szwajcarskiego pochodzenia Le Corbusier. Jego budowle były proste i funkcjonalne. Były to bryły kubiczne, czasami zaokrąglone. Całkowicie odchodziły nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Szkło, stal i beton, to charakterystyczne materiały konstrukcyjne. Przykładem takiego stylu jest budynek Sekretariatu ONZ w Nowym Jorku.

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:UNO_New_York.JPG

To 154-metrowy drapacz chmur, którego powierzchnie są płaskie i całkowicie pozbawione ozdób i dekoracji. Przeszklenia mają dużą powierzchnię i są zlicowane z powierzchnią ścian.

Opera Nova mieści się w tym nurcie. Ma jasne tynki, płaskie dachy i zaokrąglone powierzchnie.

Do obecnej chwili ciągle składa się z trzech kręgów, ale to się za moment zmieni. Projektantem tego  obiektu był architekt Józef Chmiel (1926-2013), a w roku 1971 do projektu dołączył Andrzej Prusiewicz. Chmiel w zamyśle miał cztery kręgi, jak cztery połączone ze sobą statki kosmiczne, albo spodki UFO. To jeden z najdłużej realizowanych projektów budowy scen operowych w Polsce. Projekt przedstawiono w 1962 roku, ale scenę otwarto dopiero w 2006 roku i do tego nie zrealizowano oryginalnego projektu. Okres budowy – to historia wszystkich ważnych w Polsce wydarzeń i kryzysów… Do idei budowy czwartego kręgu wrócono w 2016 roku. Już istnieje pod niego wykop i mam nadzieję, że jego budowa nie będzie trwała wielu lat.   

Pierwotny projekt Chmiela; https://metropoliabydgoska.pl/opera-nova-z-czwartym-kregiem-wraca-pomysl-sprzed-lat/

Póki co pionowe fasady i głęboko wcięte okna rzucające nocą cienie na rzekę Brdę czynią to miejsce romantycznym.

Rzeka Brda na pewnym odcinku łączy się z Kanałem Bydgoskim. Powstał kiedy siedzący na tronie w Królewcu, władca Królestwa Prus (powstało w 1701 roku), Fryderyk II zwany Wielkim dążył do rozszerzania swego państwa. W jego rękach już od roku 1720 był Szczecin (Sttetin), czyli miasto nad Odrą. Fryderyk II „musiał” więc zająć polskie ziemie leżące między Królewcem a Stettin. Na początku 1771 roku polecił dokonać rozpoznanie kartograficzne ziem, które planował anektować. W połowie 1771 roku dogadał się z Petersburgiem, a 17 lutego 1772 roku  podpisał z Rosją układ, który mu te ziemie gwarantował. W ten sposób Bydgoszcz znalazła się w Królestwie Prus.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/19/Partitions_of_Poland_german.png;

Fryderyk II szybko dostrzegł korzystne położenie Bydgoszczy na szlaku wodnym. W czerwcu 1772 roku odwiedził miasto i zatwierdził istniejący już projekt budowy kanału łączącego Odrę i Wisłę. Prace rozpoczęto wiosną 1773 roku i po 18 miesiącach Kanałem popłynął pierwszy ładunek.

Stare, murowane śluzy. Fot. EP

Kanał Bydgoski to 24,7 kilometrów drogi wodnej poprzecinanej drewnianymi śluzami. Ich wrota zrobione są z drzewa modrzewiowego, które jest żywiczne, odporne na wilgoć, insekty i grzyby. To niezwykły trakt turystyczny – zachwyca o każdej porze roku.

Symbioza WODY i NIEBA. Fot. EP

ELŻBIETA POTOCKA