Jedni, pozostawiając Słońce za plecami, ciągnęli całymi dniami przez Las, pakując się w najdziksze ostępy i płosząc zamieszkałe w nich Zwierzęta. Ci przynajmniej zachowywali się w miarę cicho i poruszali się w małych stadach, za to zostawali na noc, czego wcześniej Ludzie na ogół nie robili. Czasami dochodzili do nich inni Ludzie, na ogół z boków lub z naprzeciwka, i spędzali trochę czasu razem, ale nie łączyli się z tymi Pierwszymi w stada, tylko odchodzili przed zmrokiem. Wtedy ci Pierwsi Ludzie zostawali sami, a rano znowu odwracali się do Słońca plecami i szli dalej, dopóki mogli.

Pierwsi Ludzie zostawiali za sobą bałagan, czego Zwierzęta nie lubiły. Wcześniej Ludzie raczej zabierali ze sobą swoje rzeczy przed wyjściem z Lasu, a niektórzy robili nawet więcej, zabierali z Lasu coś z Lasu, na przykład te małe, brązowe, nieprzyjemnie śliskie rzeczy wystające z Ziemi, które mało pachną. Zwierzęta wiedziały, że tych rzeczy nie należy jeść, bo po nich się choruje, i nie miały nic przeciwko temu, że Ludzie te rzeczy ze sobą zabierają. Ale teraz ani ci Pierwsi Ludzie, ani ci Drudzy co do nich przychodzili, nie zabierali już ze sobą tych małych śliskich rzeczy.

Byli jeszcze Trzeci Ludzie, jeszcze dziwniejsi. Zwierzęta z zasady nie lubiły Ludzi, ani tych Wcześniejszych, ani tych, którzy pojawiali się tak często Teraz. Ludzi Teraz nie lubiły Zwierzęta bardziej, bo jeszcze mniej ich rozumiały. Ale Zębiaste Zwierzęta mówiły, żeby tych Pierwszych się nie bać, bo często ich zjadały, kiedy już przestawali się ruszać i wystygli. Zębiaste Zwierzęta zjadały Pierwszych Ludzi, ale na nich nie polowały. Czekały.

Zębiaste Zwierzęta nie bały się też Drugich Ludzi. Drudzy Ludzie byli najbardziej jak Wcześniejsi Ludzie, cisi i nieprzeszkadzający. Niektóre Zwierzęta mówiły, że wśród Drugich Ludzi było dużo Wcześniejszych Ludzi, i dlatego zachowywali się trochę tak jak Dawniej.

Wszystkie Zwierzęta bały się za to Trzecich Ludzi. Trzeci Ludzie polowali na tych Pierwszych Ludzi, a zdaje się, że i na Drugich Ludzi też. Polowały na nich, ale ich nie zjadały. Tego już nawet Zębiaste Zwierzęta nie rozumiały, bo po co jest polowanie, jeśli potem nie ma zjadania. Trzeci Ludzie zabierali upolowanych Pierwszych i Drugich Ludzi z Lasu, ale potem i tak wszyscy wracali, by znowu przeszkadzać Zwierzętom.

Zębiaste Zwierzęta, jako najdzielniejsze, podpatrywały Trzecich Ludzi i dlatego mogły o nich opowiedzieć innym Zwierzętom. Trzeci Ludzie pachnieli tak samo jak pozostali Ludzie. Trzecich Ludzi łatwo było rozpoznać, bo wszyscy mieli taką samą sierść. Trzeci Ludzie, tak jak Drudzy Ludzie, nie zostawali w Lesie na noc, chyba że na obrzeżach i tylko w dużych stadach. Trzeci Ludzie, w odróżnieniu od Pierwszych Ludzi, robili w nocy hałas.

Za to w dzień Trzeci Ludzie byli bardzo cicho, bo polowali na innych Ludzi, co się Wcześniej nie zdarzało. Zębiaste Zwierzęta mówiły też, że Trzeci Ludzie polują tak jak one, w watahach. To wszystko było bardzo dziwne i Najstarsze Zwierzęta czegoś takiego nie pamiętały.

Najstarsze Zwierzęta nie były nawet pewne, czy to są w ogóle Ludzie, ale nic nie mówiły, bo nie chciały straszyć Młodszych Zwierząt, które powinny zajmować się rozmnażaniem – tym bardziej że jedzenia było Teraz w bród i nikt już nie polował na Zwierzęta.

ALOZJY TOPOL