Księgi Wedyjskie

Ponowne odkrycie dla współczesności hinduskich ksiąg zwanych Wedami pozwala odtworzyć przeszłość homo sapiens. Historie tam zawarte, zapisane sanskrytem ponad 40 tysięcy lat temu, to także dzieje „przybyszów”, którzy zbudowali w Eurazji cywilizację białego człowieka. Sanskryt wywodzi się z tajnych obrazów zawierających pradawną wiedzę, umieszczoną na cienkich płytkach z metali szlachetnych niepoddających się korozji. Dostępne teksty wedyjskie swą objętością sześciokrotnie przewyższają objętość tekstów biblijnych wraz z ewangeliami i apokryfami.

Do naszych czasów dotrwała zaledwie cząstka tej pradawnej wiedzy, gdyż większość znacznie starszych ksiąg wedyjsko-słowiańskich została zniszczona przez dzikie i barbarzyńskie hordy Aleksandra Macedońskiego (356-323 rok p.n.e.).

Najstarsza historycznie Santi Weda sugeruje, że około 130 tysięcy lat temu na Grenlandii, ówcześnie zielonym kontynencie o łagodnym klimacie, wylądowała pozaziemska inteligencja, biała rasa „hominidów”. Opuszczając po jakimś czasie Grenlandię zasiedliła ona obszary od Uralu do Bajkału, od Oceanu Północnego po mongolski Ałtaj. Według opisu, „przybysze” to wysokie postacie o białej skórze i jasnych włosach, dysponujących niewiarygodną dla naszych czasów duchowością, techniką i technologią. Ta pozaziemska cywilizacja poprzez badania i doświadczenia genetyczne udoskonaliła genotyp białego homo sapiens. Zbudowała na ziemi sieć energetyczną opartą o setki piramid. Ich wierzchołki wykonane z naturalnego kryształu, spolaryzowanego piezoelektrycznie pionowo, przejmując energię słoneczną działały jak generatory mocy.

Genetyka i Prasłowianie

Obecny rozklad slowianskich genow haplogrupa R1a1

 Osiągnięcia badawcze współczesnej nauki w obszarze genetycznym, pozwoliły na wyjaśnienie oraz ustalenie, gdzie i kiedy pojawiłi się pierwsi przedstawiciele homo sapiens, dokąd i kiedy migrowały ich kolejne mutacje. Dzięki genetyce nauka zyskała nowe narzędzia badawcze przydatne dla wyjaśnienia zagadek przeszłości. Ewolucja genetyczna umieszcza konkretnego człowieka na drzewie genealogicznym rodu, plemienia i całej ludzkości, gdyż mutacja chromosomu Y przekazywana jest z ojca na syna. Historyczne mutacje nazwano haplogrupami oznaczając je literami łacińskiego alfabetu oraz cyframi i małymi literami w przypadku kolejnych podgrup.

Etnosowi Prasłowian początek dało połączenie z genami pozaziemskich „przybyszów”, z których wywiodła się mutacja R1a identyfikowana jako lud prasłowiański. Ostatnie zlodowacenie plejstoceńskie zwane też północno-polskim, które ponad 100 tysięcy lat temu zaczęło pochłaniać znaczną część półkuli północnej zmusiło wszystkich do ucieczki. Migrując, zasiedlili południową Azję i Europę, dotarli na Bliski Wschód oraz zbudowali imperium białego człowieka na kontynencie zwanym Atlantydą. Wchodząc we wzajemny bezpośredni kontakt z ówczesnymi mieszkańcami tamtych terenów, mieszali swe geny tworząc nowe mutacje genetyczne.

Prowadzone badania wskazują, że 20-15 tysięcy lat temu na obszarze subkontynentu indyjskiego wyłoniła się kolejna słowiańska mutacja R1a1. Migrując dalej na południe i zachód, ludy słowiańskie dotarły na Bałkany, Peloponez i na płaskowyż irański. Ich geny recesywne objawiające się niebieskimi oczami, jasnymi włosami i europejskimi rysami, zachowały się do dzisiaj u wielu osobników zamieszkujących obecne: Pakistan, Afganistan, Grecję i północ Iranu.

Atlantyda

Cywilizacja białego człowieka, rozwijająca się na kontynencie zwanym Atlantydą, zniknęła nagle 27-25 tysięcy lat temu. Wielką katastrofę geologiczną sprowadziła na ówczesnego homo sapiens rządząca Atlantydą rasa białych „przybyszów”. Manipulowali oni potęgą i możliwościami energetyczno-cieplnymi naturalnego kryształu oraz prowadzili niebezpieczne doświadczenia z siłami pola grawitacyjnego. W wojnach z innymi zasiedlającymi wtedy Ziemię, pozaziemskimi rasami, wykorzystywali broń jądrową. Efektem ingerencji w naturalne środowisko były wybuchy wulkanów na Morzu Egejskim i wielkie trzęsienia ziemi. Super erupcja wulkanu Taupo w Nowej Zelandii, 26 tysięcy lat temu, uwolniła ponad 1000 km³ magmy, a siła wybuchu osiągnęła maksymalny ósmy poziom w skali VEI. Zderzenia płyt tektonicznych oraz pęknięcia skorupy ziemi spowodowały gigantyczny potop, który zalał wielkie obszary i utopił Atlantydę, niszcząc całkowicie istniejącą tam wysokorozwiniętą cywilizację. Pierwsze zapisy o potopie pochodzą sprzed 7-6 tysięcy lat i występują w „Eposie o Gilgameszu” sumeryjskim władcy z Uruk. Filozof grecki Platon (427-347 rok p.n.e.) w swym dziele, w dialogu „Timajos”, pisząc o potopie przywołuje słowa Solona (635-560 rok p.n.e.) prawodawcy Aten, któremu kapłan egipski mówi:

[…] Otóż na tej wyspie, na Atlantydzie, powstało wielkie i podziwu godne mocarstwo pod rządami królów, władających nad całą wyspą i nad wieloma innymi wyspami i częściami lądu stałego. Oprócz tego po tej stronie tutaj oni panowali nad Libią aż do granic Egiptu i nad Europą aż po Tyrrenię. Później przyszły straszne trzęsienia ziemi i potopy i nadszedł jeden dzień i jedna noc okropna, wtedy całe wojsko zapadło się pod ziemię, a wyspa Atlantyda tak samo zanurzyła się pod powierzchnie morza i zniknęła. Oprócz tego nie wiecie, że w waszej ziemi mieszkał najpiękniejszy rodzaj ludzi, od których pochodzisz i Ty, i całe Wasze dzisiejsze państwo. Bo zostało wtedy trochę tego nasienia, ale Wy o tym nie wiecie […].

Ekspansja Słowian

Ludy słowiańskie, potomkowie „przybyszów”, 10-8 tysięcy lat temu przekroczyły Ural, pokonały Morze Czarne i rozpoczęły wielkie zasiedlanie Europy. Spod ustępującego lądolodu północno-polskiego wyłaniają się tereny pełne roślinności i zwierząt, na których panuje łagodny śródziemnomorski klimat. Z napływających Słowian wyodrębniają się duże jednostki organizacyjne, wzajemnie powiązane ze sobą kulturą, językiem i wierzeniami. Grecy i Rzymianie nazywają ich Wenetami a poszczególne plemiona określają mianem Neurów, Wenedów, Sarmatów, Scytów, Sklawinów, Antów, Hunów… Te słowiańskie społeczności, posiadacze haplogrupy R1a1, umacniając się handlowo i organizacyjnie w Europie zachowują jednocześnie swą odrębność kulturową. Dosiadając konia oraz zaprzęgając go do rydwanu zyskują dodatkową siłę militarną. Umożliwia im to, 6-3 tysięcy lat temu, dalsze podboje i skuteczną walkę między innymi z drapieżnym imperium rzymskim i fanatyczną Persją. Zajmując coraz to nowe tereny i tworząc struktury osadnicze docierają nad Łabę oraz Ren, gdzie dochodzi do starcia z barbarzyńskimi i dzikimi ludami celtycko-germańskimi.

Sumer i Egipt

Po zatopieniu Atlantydy, zniszczona katastrofami geologicznymi powierzchnia Ziemi przez kilkanaście tysięcy lat stopniowo odnawia swą strukturę. Zmienia się klimat, powstają nowe formy geologiczne, odbudowuje się flora i fauna, świat roślinny oraz zwierzęcy wraca do życia.

W czasie, gdy ludy słowiańskie zasiedlają Europę, w Mezopotamii i na Półwyspie Synaj, 8-6 tysięcy lat temu kolejna inteligencja pozaziemska podejmuje próbę odtworzenia cywilizacji człowieka. Pomiędzy rzekami Eufrat oraz Tygrys „przybysze” budują Królestwo Sumerów i wzdłuż rzeki Nil imperium Egiptu. Kontynuując swe dzieło cywilizacyjne stopniowo przekazują władzę człowiekowi, ustanawiają wiarę w Bogów i rozwijają kulturę grecką oraz rzymską.

Autor

W tym czasie na terenie Europy ludy słowiańskie samodzielnie budują swą tożsamość i kulturową niezależność. Początkowo ich rozwój cywilizacyjny nie dorównywał Atenom oraz Rzymowi, ale Słowianie szybko rozwijają rzemiosło, co pozwala im na podjęcie aktywnej współpracy handlowej.

ANDRZEJ ZIENTARA

 W części drugiej w maju:

„Słowianie-kontynuacja”