Autor przypomina czytelnikom historię tej wsi od przywileju lokacyjnego, wydanego 10 maja 1369 roku przez króla Kazimierza Wielkiego, poprzez najazdy tatarskie w 1517, 1624 oraz w 1655 roku. Ten ostatni, wydarzył się w związku z powstaniem Bohdana Chmielnickiego. Potem były tragedie wojenne w XVII wieku, fale epidemii, przemarsze wojsk polskich i obcych, a także działalność band zbójeckich.

W książce przedstawiono historię miejscowej parafii oraz zestawienie jej kolejnych proboszczów. Zaprezentowano też sam kościół, ilustrując owo przedstawienie kolorowymi zdjęciami. Omówione zostały części składowe kościoła: ołtarz główny i ołtarze boczne, a także tzw. obejście kościoła, dzwony (nie zapomniano o procesie ich konsekracji). Przypomniano figurę św. Andrzeja Boboli oraz figurę Chrystusa Króla Wszechświata.

Autor przedstawia czytelnikowi dokładną historię rodziny Bobolów, korzystając z dokumentów królewskich oraz z kronik parafialnych zauważając, że „w nowej, ludowej rzeczywistości” rodzinny majątek władza ludowa rozparcelowała, doprowadzając majątek do „obrazu nędzy i rozpaczy”.

Następuje opis zmian dzisiejszej Bobrówki, której centralnym miejsce jest Kaplica Polowa; poza tym są tam: Kapliczka „Bobolanka”, pięć drewnianych kapliczek jako „Dróżki bolesne Pana Jezusa i męczeństwa św. Andrzeja Boboli, Droga Krzyżowa, Plac Świętych, którego centrum stanowi krzyż, upamiętniający 25. rocznicę objawienia się św. Andrzeja oraz stoją figury, upamiętniające różne rocznice. Stoi tam też Pomnik Niepodległości i powstała zupełnie niedawno, bo w 2021 roku, kamienna kapliczka Ecce Homo.

Wreszcie, autor przechodzi do osoby św. Andrzeja, dzieląc go na etapy; św. Andrzej wędrował między Braniewem, Nieświeżem a Pińskiem. Autor pisze o śmierci ojca, Jana. Sporo miejsca poświęca kultowi świętego i rozwojowi tego kultu. Kultu świętego męczennika, zamordowanego w okrutny sposób przez Kozaków, któremu to morderstwu i męczeństwu poświęcił autor sporo miejsca.

Jak pokazuje autor, przedłużał się proces beatyfikacyjny. W tym czasie doszło do kasaty zakonu Jezuitów, co negatywnie wpłynęło na ten proces. Kanonizacja św. Andrzeja rozpoczęła się dopiero 4 grudnia 1923 roku. Polaków nie opuszczała myśl o sprowadzeniu trumny św. Andrzeja do kraju, co nastąpiło 19 czerwca 1938 roku. Trumnę przetransportowano do kaplicy jezuitów przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.

Książkę kończą dzieje Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej i sylwetka jego założyciela, ojca Mieczysława Marii Mirochny.

Jest to książka-album, przypominająca „zapomnianego” polskiego świętego męczennika. Na uwagę zasługują jego kolorowe portrety oraz kolorowe zdjęcia kościoła w Strachocinie.

                                                                                              Jacek Potocki

Ks. Józef Niżnik. Fotografie Piotr Markowski. „Święty Andrzej Bobola ze Strachociny”, Wydawnictwo „AA”, Kraków 2022, s. 70