PSL uznało, że najwyższa pora poddawać badaniom na schizofrenię, urojenia i zaburzenia osobowości wszystkich kandydatów na posłów i senatorów, bo aktualni parlamentarzyści „wariują”. Negatywne wyniki badań psychiatrycznych dotyczące zaburzeń psychotycznych, w tym pojawiającego się podwójnego widzenia, otępienia i majaczenia eliminowałyby kandydatów z procesu wyborczego. Parlamentarzystą nie mogłaby być także osoba mająca objawy o charakterze obsesyjno-kompulsyjnym i cierpiąca na narcystyczne zaburzenie osobowości.

Takie problemy psychiczne mogą dotykać także część obecnego środowiska politycznego zasiadającego na rządowych i partyjnych stołkach. Wskazuje na to posługiwanie się przez nich kłamstwem, fałszem i półprawdą gdy wypowiadają się lub udzielają wywiadów przed kamerami stacji telewizyjnych oraz mikrofonami radiowymi. Dotyczy to także katastrofy smoleńskiej, która wciąż angażuje umysły polityków i funkcjonariuszy partyjnych nie mogących uporać się ze swoimi „demonami”.

Funkcjonariusze Prawa i Sprawiedliwości „pracują” w poczuciu stałego zagrożenia przed utratą władzy oraz zdobytych gratyfikacji finansowych.

To przekonanie o grożącym niebezpieczeństwie wywołuje w partii władzy psychozy lękowe. Uruchamia ono prymitywne oraz instynktowne mechanizmy zarządzania państwem powodujące bałagan, wywołujące chaos i dezintegrujące społeczeństwo.

Stany psychiczne

Według brytyjskiego psychologa Kevina Duttona z Uniwersytetu w Oxfordzie, autora książki pt. „Odkryj w sobie psychopatę i osiągnij sukces”, psychopata to człowiek o ściśle określonych cechach osobowych, charakterystycznych dla tego stanu psychiki. To osoba bezwzględna, nieustraszona, impulsywna, pewna siebie, skupiona na celu lub celach, opanowana, odporna na stres, a także urocza i charyzmatyczna. Zaburzona empatia nie pozwala mu odczuwać winy, dlatego cokolwiek zrobi psychopata winien jest kto inny.

Psychologia wyróżnia dobrych i złych psychopatów. Dobrzy potrafią powstrzymać się gdy podjęte przez nich działania lub decyzje nie przynoszą korzyści społeczności, w której funkcjonują. Źli myślą tylko o sobie, inni ludzie ich nie interesują, a gdy czegoś chcą to muszą mieć to natychmiast bez względu na koszty, których przecież nie ponoszą osobiście. Dawniej politycy o skłonnościach psychopatycznych nazywani byli szarlatanami.

Najgorszym rodzajem psychopaty jest narcyzm; to dręczyciel zachęcający do przemocy, nie radzący sobie z własnym lękiem, dla którego liczy się tylko jego sukces oraz zysk, nawet za cenę przejścia na „ciemną stronę mocy”.

Narcyzm to potrzeba ciągłego zdobywania uwielbienia i podziwu. Człowiek obdarzony taką cechą psychiczną musi być we wszystkim najlepszy, nigdy nie okazuje słabości i jest przekonany o własnej wyjątkowości. Narzędziem psychopaty, szczególnie przydatnym dla polityków oraz przywódców, jest kłamstwo i fałsz. Polityków o ustroju psychopatycznym cechuje niezłomne przekonanie, że cokolwiek w danym momencie mówią jest prawdą albo przynajmniej powinno być prawdą.

Kanadyjski psycholog kryminalny Robert D. Hare, autor książki pt. „Psychopaci są wśród nas” zwraca uwagę, że psychopaci mogą stwarzać zagrożenie dla otoczenia pomimo, że na pierwszy rzut oka niczym szczególnym się nie wyróżniają. Ich postawy wobec rzeczywistości i zachowania względem ludzi są bardzo charakterystyczne, chociaż czasami trudno je szybko rozpoznać. Osoby z zaburzeniami psychopatycznymi mają, między innymi:

• sadystyczną naturę, motywują innych do działania poprzez wzbudzanie w nich strachu;

• przekonanie o swej wyjątkowości, traktują ludzi przedmiotowo wykorzystują ich do realizacji własnych pragnień i wizji;

• patologiczną skłonności do kłamstwa, jeżeli oszustwo się wyda, to aby się wybielić sięgają po następny fałsz;

• przekonanie, że nie obowiązują ich żadne zasady, a mając poczucie bezkarności łamią społeczne normy i reguły;

• dużą odporność na krytykę, myśląc wyłącznie o sobie znęcają się nad tymi, których kontrolują;

• długoterminowe nierealistyczne plany i cele, ale od innych oczekują by dalej brnęli w bezsensowne działania;

• niebezpieczny dla otoczenia temperament wywołujący ataki wściekłości gdy natrafiają na opór wobec swych decyzji.

Przywódcy

Na całym świecie pojawiają się i dochodzą do władzy ludzie, którzy uważają, że dysponują „nadzwyczajną mocą i niezwykłą mądrością”, która predysponuje ich do pełnienia roli przywódczej.

Psychiatrzy i psycholodzy od dawna stawiają tezę, że zaburzenia psychopatyczne mogą być motorem napędowym dla funkcjonowania autokratów i dyktatorów.

Wielu z nich uważa, że ludzie cierpiący z powodu choroby psychicznej nie nadają się do pełnienia funkcji przywódczych, zwłaszcza w obszarze politycznym i społecznym. Bardzo często trawi ich choroba afektywna dwubiegunowa, kiedyś nazywana psychozą maniakalno-depresyjną.

Niemiecki psychiatra Stefana Röpke z Berlińskiego Towarzystwa Psychiatrii i Neurologii uważa, że zaburzenia osobowości można skutecznie zdiagnozować tylko wtedy, gdy pacjent z powodu takiej wady odczuwa cierpienie i chce się poddać badaniu. Trzeba być bardzo uważnym w ocenie stanu psychicznego ludzi, a przede wszystkim polityków nawet wtedy, gdy w swym postępowaniu i decyzjach są ekscentryczni lub nieobliczalni.

Kodeks etyczny, reguła 7.3, Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego stanowi, że diagnozy na odległość, stawiane bez zgody zainteresowanego i bez przeprowadzenia z nim pogłębionych rozmów są nieetyczne i wątpliwe. Nie można wszystkich przywódców uważać za psychopatów tylko dlatego, że nie zgadzamy się z ich decyzjami politycznymi oraz postępowaniem antydemokratycznym i antyhumanitarnym.

Niepokoić mogą jednak statystyki, które wskazują, że od 10 do 20% populacji świata cierpi na zaburzenia schizoafektywne, depresyjne i epizody maniakalne. Równie poważnym zagrożeniem dla społeczeństwa jest rosnąca liczba ludzi, którzy mają „kłopoty z głową” cierpiąc na wrodzoną niesprawność intelektualną, schizofrenię oraz napady agresji. Amerykański psychiatra i neurobiolog James H. Fallon, autor książki pt. „Mózg psychopaty” uważa , że na świecie żyje ponad 2% ludzi z wysoce aktywną dysfunkcją psychiczną powiązaną z zaburzeniami psychopatycznymi.

Stany Zjednoczone

Obserwatorzy życia politycznego w USA zastanawiają się jak nowy prezydent ich kraju będzie realizował swą wizję wielkiej Ameryki białego człowieka?! Jakich narzędzi użyje dla zdobycia pełnej władzy dla siebie i swojej rodziny? Czy struktury demokratyczne USA pozwolą mu niszczyć wszystko i wszystkich na drodze dla ugruntowania swej władzy absolutnej? Uważają, że będzie budował nowe struktury i wspierał tylko te, które pozwolą mu na realizację swych fantasmagorii przywódczych. Pójdzie na współpracę i kompromis tylko wobec silniejszych, bardziej zdeterminowanych i brutalniejszych od siebie. Cofnie się tylko wtedy gdy napotka opór, jeżeli uzna jednak, że może wygrać to uderzy z podwójną siłą.

Kevin Dutton autor książki pt. „Mądrość psychopatów” uważa, że Donald Trump to żądny władzy egoista, z upodobaniem rozpowszechniający niesprawdzone i fałszywe informacje, które pasują do tez przez niego głoszonych. Jest patologicznym kłamcą i manipulatorem.

Portal PolitiFact National, monitorujący działania amerykańskich polityków, przeanalizował wypowiedzi kandydata republikanów z kampanii wyborczej. Tylko 9% jego stwierdzeń było prawdziwych, 15% to półprawdy, 42% to fałszerstwa, a 18% to kłamstwa w żywe oczy.

Donald Trump jawi się obserwatorom jego poczynań jako niestabilny i nieprzewidywalny przywódca, co źle rokuje dla świata i ewentualnych jego sojuszników, w tym Polski.

Potrafi z „dnia na dzień” zmienić zdanie w sprawach niezwykle istotnych dla handlu międzynarodowego i bezpieczeństwa militarnego świata. Pod koniec kampanii wyborczej w 2016 roku mówił: „NATO to przestarzała struktura”, aby w kilka miesięcy później, 12 kwietnia 2017 roku ogłosić: „NATO nie jest już strukturą przestarzałą”. Dążąc do nieograniczonej władzy, posługując się kłamstwami i półprawdami, niczym nie różni się od takich autokratów jak w Rosji Władimir Władimirowicz Putin, w Turcji Recept Tayyip Erdogan czy pomniejsi władcy z Europy Wschodniej.

W czerwcu 2016 roku na łamach „The Atlantic Monthly”, amerykański psycholog Dan P. McAdams z Uniwersytetu Północno-Zachodniego, opublikował artykuł pt. „Umysł Donalda Trumpa” zawierający jego profil psychologiczny. Według Adamsa, posiada on ekstremalnie wysoką ekstrawersję, skłonność do dominacji, agresji i oczekiwanie uwielbienia oraz zupełny brak współczucia. Brak u Trumpa empatii wyraża się poprzez postrzeganie swych przeciwników politycznych i biznesowych jako frajerów oraz słabeuszy, których należy obrazić i zniszczyć .

Podsumowanie

Na całym świecie nastała teraz „złota era” dla psychopatów w polityce, których przyciągają skrajności, podział na czarne i białe. Ich skłonności psychopatyczne rozwijają się i nabierają mocy gdy uda się im zdobyć władzę oraz kontrolę nad narodem. Amerykański psycholog Travis Bradberry z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego ostrzega, że długotrwale kontakty z ludźmi o cechach psychopatycznych, emanujących negatywnymi emocjami są bardzo niebezpieczne.

Stałe przebywanie w bliskim lub dalszym towarzystwie takich toksycznych przywódców wywołuje u współpracowników stres, który może powodować u nich nieodwracalne zmiany w mózgu i zniszczenie połączeń neuronowych.

Badania prowadzone na Uniwersytecie Friedricha Schillera w Jenie wskazują, że takie uszkodzenia prowadzą między innymi do osłabienie pamięci, wykluczają prawidłową ocenę rzeczywistości i uniemożliwiają właściwe rozwiązywanie problemów egzystencjonalnych. Towarzysze psychopaty, bezrozumnie wpatrzeni w swego wodza, akceptujący wszystkie jego autorytarne wizje i obsesje groźni są dla bytu każdego narodu.

Tą przerażającą wizję dzisiejszego świata należałoby skomentować zwrotem „człowieku, bądź czujny jak pies podwójny” i mieć nadzieję na normalność w bliskiej przyszłości.

Andrzej Zientara