Kiedy tyle stopni jest w Hongkongu, to trudno normalnie funkcjonować.

Hongkong leży w strefie podzwrotnikowej, ze wskazaniem na klimat umiarkowany przez prawie pół roku. Przez wiele miesięcy jest gorąco i wilgotno. Wilgotność latem czasami dochodzi do 100%. Jeszcze w listopadzie temperatury dochodzą do 30 stopni Celsjusza. W grudniu dalej jest przyjemnie – dużo słońca temperatury powyżej 20 stopni, ale styczeń i luty są już nieprzyjemne.

Z północy, czyli z kontynentu wieją zimne, suche wiatry. Na niektórych obszarach Hongkongu temperatura spada poniżej 10 stopni C. Na wzgórzach w kontynentalnej części Hongkongu, tj. na Nowych Terytoriach temperatury czasami spadają poniżej zera. I cieszy to wtedy „łowców mrozu”. Ludzie udają się w te okolice, by doświadczyć „prawdziwej zimy”.

Fot. Felix Wong, South China Morning Post, 26 stycznia 2016.

I zimą marzną. Nawet „zamarzają” na śmierć. Co roku kilkanaście osób umiera z powodu wychłodzenia organizmu. To ludzie starsi i biedni. W żadnym hongkońskim przeciętnym domu nie ma ogrzewania. Można dogrzewać się prądem, ale rachunki za prąd to bajońskie sumy. Ci przeciętnie zarabiający latem nie używają klimatyzatorów, a zimą się nie dogrzewają.

Kiedy przeżyłam pierwszą zimę w HK byłam zdziwiona wyglądem mieszkańców. Chodzili w ciepłych kurtkach, kozakach, czapkach, szalikach, rękawiczkach, kożuchach i futrach. Przy temperaturze 20 stopni w grudniu i styczniu – ubierałam się jak u nas wiosną. Ale kiedy już zbliżała się moja czwarta zima w tym miejscu, też nosiłam kurtkę, szalik, rękawiczki i kozaki.

Było zimno. Organizm zauważył różnicę między 45 latem i 15-10 stopni zimą.

Elżbieta Potocka