Autor w tytule wprawdzie ograniczył jego zakres do jednego roku, ale w rzeczywistości znacznie wychodzi poza ramy książki, zarówno pod względem czasowym, jak i geograficznym, jeśli wymaga tego wyjaśnienie tła zjawisk lub biografia osób.

Ten książkowy Londyn to Londyn Beatlesów, Stonesów, bardzo spopularyzowanych wówczas w naszej części Europy przez Radio Luxembourg „The station of the stars”.

Piotr Szarota opisuje kariery słynnych zespołów rockowych, które wytyczyły nowe kierunki młodzieżowej subkultury, która zresztą szybko stała się dominującym trendem. Poza muzyką znalazło się w książce miejsce dla filmu: „Zaćmienie”, „Powiększenie”, „Hrabina z Hongkongu” czy filmy Polańskiego, to słynne wówczas obrazy. I dla filozofii, z jej przedstawicielem Bertrandem Russelem. W tle „występuje” wojna w Wietnamie, protesty przeciwko niej w postaci demonstracji, piosenek i utworów literackich. Ale jest w książce i trochę polityki, przede wszystkim w kontekście poszukiwania rozwiązań konfliktu wietnamskiego.

Wraz z odgłosami z Wietnamu, do Europy, w tym do Anglii, dotarło używanie na szeroką skalę narkotyków, zwłaszcza LSD. Tzw. elita artystyczna nieustannie była „na haju”… Może dlatego, Piotr Szarota tak często używa w książce słowa „psychodeliczny”? Może nawet zbyt często. Wielu twórców wiąże modny wówczas homoseksualizm. Rozważania o depenalizacji w Anglii tych praktyk mogą zwrócić uwagę na fakt, że dzisiejsi „genderowcy” jeszcze do niedawna siedzieli głęboko ukryci w obyczajowych ziemiankach.

Padają nazwiska znanych w Polsce twórców z poplątanymi życiorysami, autorów rewolucyjnych już dzisiaj dzieł i kierunków, jak Andy Warhol. Oprócz tego są w książce nazwiska, które Polakom mówią niewiele lub wręcz nic; tak szczelna była bariera kulturowa między Wschodem a Zachodem.

Przy tej okazji znalazły się w książce słowa współczucia, a nawet krytyki, pod adresem panującego w Polsce wówczas komunizmu. Dzisiaj te rozważania są bardzo trendy, ale czy to wystarczy, by autor-naukowiec, człowiek wdrożony do precyzyjnego myślenia mówił o komunizmie, przy prywatnej własności ziemi, wolności religii i funkcjonującym rzemiośle, w warunkach ortodoksji systemu w NRD, Bułgarii, Rumunii i ZSRR?

Autor, jako człowiek nauki, pisał tę książkę nie tylko w oparciu o własne doświadczenia z pobytu w Londynie, ale także w oparciu o solidny warsztat naukowy: ukazana bibliografia jest godna poważnego dzieła naukowego.

Dlatego można tę książkę uznać za interesujący produkt solidnych rozważań i badań.

                                                                                              Jacek Potocki

Piotr Szarota, „Londyn 1967”, Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 2016