Według autora, znawcy problemu, „terroryzm to bardzo szczególna forma przemocy politycznej, strategia zbrojna stosowana w celu wymuszenia pożądanej zmiany politycznej”. Jednym z celów terrorystów, jest komunikowanie się z otoczeniem poprzez teksty programowe, komunikowanie się z członkami ugrupowań terrorystycznych, jak i z szerszą publicznością, a nawet z przeciwnikami.

Autor stara się „przybliżyć” czytelnikom treści owych, dzisiaj już „klasycznych” tekstów programowych, napisanych przez znanych terrorystów. Generalnie, teksty te zawierają „motywy ideowe” działalności terrorystycznej.

Oto te teksty: „Minipodręcznik miejskiej guerilli”, pióra brazylijskiego terrorysty Carlosa Marighelli, „Zielona książka IRA”, „Manifest” dra Teodora Kaczynskiego z USA, zwanego Unabomberem, manifest Osamy bin Ladena, manifest libańskiego Hizballah, czyli Hezbollahu, wreszcie manifest Norwega, Andersa Behringa Brevika i manifesty dwóch jego epigonów z Teksasu i z Nowej Zelandii.

Autor przypomina, że często organizacje niepodległościowe, jak FLN w Algierii i EOKA na Cyprze stosowały akty terrorystyczne, przy okazji autor pominął działalność terrorystyczną organizacji syjonistycznych w Izraelu, jak np. Kachane chai czy organizacji pod kierownictwem przyszłego premiera Izraela Menachema Begina.

Autor pisze o kolejnych falach terroryzmu, wymienia badaczy, zajmujących się tym zjawiskiem, które stało się elementem współczesnego życia politycznego, opartym na przemocy sposobie walki politycznej, stosowanym zarówno przez jednostki, jak i organizacje oraz sieci, a nawet ruchy społeczne. Na krótką metę, akty terroru mogą być nawet skuteczne, chociaż na dłuższą metę niekoniecznie muszą zakończyć się zwycięstwem przeciwników terrorystów. Autor zwraca uwagę na fakt, że efekty aktów terrorystycznych zależą od poparcia społecznego, zatem nie powinny być wymierzone w zwykłych ludzi.

Autor książki przechodzi do omówienia „dzieł” poszczególnych „myślicieli”. Zaczyna od Carlosa Marighelli, który uważał się za organizatora partyzantki miejskiej w Brazylii. W książce omówiono akty terrorystyczne szeroko rozumianym funkcjonariuszom ówczesnego brazylijskiego reżimu wojskowego. Autor wspomina też wojnę wietnamską, którą chyba uznaje za akt terroru wymierzony przeciwko rządowi Wietnamu Południowego przez Wietnam Północny, Chiny, Rosję i ówczesne kraje socjalistyczne. Stara się też wyjaśnić przyczyny sprzeciwu społeczeństwa USA wobec tej wojny poprzez skuteczną propagandę małych grup terrorystycznych, funkcjonujących w USA.

Działalność terrorystyczna IRA… i poradnik, jak ma zachować się bojownik IRA generalnie i jak ma się zachować podczas przesłuchania. Dalej, to samotna działalność błyskotliwego dra Teodora Kaczyńskiego czyli Unabombera, który za zadanie postawił sobie walkę z postępem technologicznym, odbierającym człowiekowi wolność.

Osama bin Laden, uznawany przez USA za terrorystę wszechczasów. W książce jest opisana jego droga życiowa. I słynny zamach w dniu 11 września 2001 roku. Przy okazji warto wspomnieć, że ów słynny zamach w oczach wielu ekspertów mógł mieć innych autorów, niż  Osamę bin Ladena. Libański Hizballah (w Polsce bardziej znany jako Hezbollah) i jego powiązania z Iranem. Wreszcie Norweg Anders Behring Brevik i jego złowieszczy akt, jako protest przeciwko islamowi.

Jest to książka, zawierająca analizę „dokumentów programowych” światowego terroryzmu. Trzeba ją przestudiować, by wiele rzeczy pojąć.

                                                                                              Jacek Potocki

Ryszard M. Machnikowski. „Zabójcze idee. Co próbują nam przekazać terroryści?”. „Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego”, Łódź  2020, str. 220