Policyjny patolog, dr Zalewski jest zdania, że zwłoki w grobie pochodzą jeszcze z czasów wojny, zatem szef policji w Gdyni, inspektor Siwecki, uważa, że sprawą powinien zająć się Instytut Pamięci Narodowej, a nie polska policja.

Autor poświęca sporo miejsca Lizie i Orestowi, ich wzajemnym stosunkom, stanowi psychicznemu; Liza powoli zbiera się do kupy po tragicznym wypadku i śmierci swego narzeczonego, 39-letniego Michała Kasprzyckiego, w czym bardzo pomaga jej praca…

Na kartach powieści pojawiają się bogaty biznesmen, Piotr Gromczyński oraz jego 19-letni syn, Adam. Ci panowie wiele znaczą dla intrygi powieści, jak się pod koniec książki okaże.

Wracając do zawartości zbiorowej mogiły: w niej leżały zwłoki jakby pacjentów przeszczepów, co bardzo zaciekawiło Lizę i Oresta. Oni początkowo skłaniali się ku poglądowi, że groby wykopali ekolodzy, przeciwni budowie osiedla w terenie ochronnym, ale aktualnie policja sądzi, że tego zbiorowego grobu poszukiwała konkretna osoba i to ostatnio.

Na kartach powieści pojawia się też panienka, narkomanka z „dobrej rodziny”, a także Bogu ducha winien właściciel baru, Darczewski.

Opisy ćwiartowania dziewczyny przez negatywnego bohatera powieści są dosyć „mocne”. Dziwne też wydaje się zniknięcie zwłok z zakładu patologii, a właściwie to ich wykradzenie z kostnicy. Ujawnione zostaje nazwisko zaginionej dziewczyny: Magdalena Nowicka, której matka usiłuje przedstawić zaginioną córkę jako tzw. porządną dziewczynę.

Wreszcie, porwanie policjantki… Coś się zaczyna wyjaśniać; dochodzi do ostrej wymiany zdań między policjantką a sprawcą. Samo zakończenie intrygi i wyjaśnienie zagadki może dla czytelnika stanowić zaskoczenie, więc nie wypada tego rozwiązania ujawniać. Warto jednak napisać, że koniec powieści dostarcza nie tylko nazwisko sprawcy czynów, czy przyczynę popełnianych zbrodni, ale i podaje ich historyczne tło oraz przynosi czytelnikowi informację o postrzeleniu sprawcy przez bliską mu osobę.

Jest to bardzo dobra powieść, od której trudno się oderwać.

                                                                                              Jacek Potocki

Max Czornyj. „Grób”. Wydawnictwo „Filia”, Poznań 2020, str. 396