Róża pracuje w prywatnej szkole, w Ciążeniu, w życiu prywatnym się jej raczej nie wiedzie: rodzona siostra odbiła jej narzeczonego. A zawodowo? Dyrektorka i właścicielka szkoły obarcza ją funkcją wychowawczyni jednej z klas ósmych. W trakcie jej rozmowy z dyrektorką pojawia się nowy nauczyciel, Michał Wróbel, który w pewnym momencie, pojawia się na dłużej w powieści, jako pretendent do związku z Różą.

A tymczasem, rodzi się związek Róży z Dominikiem Mrozińskim, właścicielem kwiaciarni, najpierw Róża godzi się zamieszkać z nim, potem ustalają termin ślubu, co jest sporym przedsięwzięciem, Róża zachodzi w ciążę, następuje poronienie i ślub zostaje odwołany. A koło Róży zaczyna kręcić się Michał Wróbel, natomiast Dominik staje się zazdrosny.

Przez cały czas czytelnik jest świadkiem pracy Róży z młodzieżą, jako nauczycielki języka polskiego i jako bibliotekarki. O ile to drugie zajęcie daje pewne, pozytywne efekty, o tyle praca nauczycielki jest dość konfliktowa: Róża wprawdzie stosuje nowoczesne metody nauczania, daje liczne prezenty uczniom, jednakże młodzież jej raczej nie lubi, jest złośliwa i ma duże oczekiwania, czyli żadnych wymagań od nauczyciela.

Na uwagę zasługuje praca Róży, Michała Wróbla i młodzieży nad przygotowaniem musicalu o szkole. Jest to praca, która kończy się niezłym efektem. Musical bowiem ludziom się podobał.

Czytelnik dowiaduje się od Róży o jej poprzednim związku z Patrykiem, którego „odbiła” jej rodzona siostra. Z siostrą się ostatecznie pogodziła, a nawet się zaprzyjaźniła. Koniec powieści to koniec związku z Dominikiem, chociaż ta sprawa nie jest do końca jasna: czy „nowy amant” zajmie miejsce dotychczasowego narzeczonego?

Nieco zagadkowe jest to zakończenie powieści, Książka zasługuje na szczególną uwagę z kilku względów: po pierwsze, dobrze przedstawiono w niej uczucia dwojga osób względem siebie, bez nieeleganckiej wulgarności, po drugie, czytelnik ma okazję poznać zarówno atmosferę szkoły jak i klasy, po trzecie, ma on również okazję zapoznać się ze sposobem myślenia uczniów jak i konkretnego nauczyciela i po czwarte, czytelnik przypomina sobie szereg czynności, związanych z przygotowaniem do ślubu kościelnego, na którym tak bardzo ma zależeć matce Dominika. Te czynności irytują Różę. Na uwagę czytelnika zasługują też stosunki w rodzinie Róży.

Jest to dobra książka, którą się dobrze czyta.

                                                                                              Jacek Potocki

Jagoda Wochlik „Jakoś to będzie, Różo”. Wydawnictwo „Replika”, Poznań 2021, s. 351