W książeczce przypomniano życie tego bohaterskiego żołnierza Armii Krajowej, o czeskich korzeniach.

„Nil” wychowywał się w duchu polskiego patriotyzmu, wstąpił do Związku Strzeleckiego, walczył w I wojnie światowej w szeregach Legionów, pod dowództwem Józefa Piłsudskiego; bezpośredni dowódcy mieli o nim bardzo dobrą opinię, a w wolnej Polsce, po I wojnie światowej, pozostał zawodowym oficerem Wojska Polskiego. Był dowódcą kompanii karabinów maszynowych 1. Dywizji Piechoty  gen. Edwarda Śmigłego-Rydza. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a jego bohaterstwo wymieniano wielokrotnie w akcie oskarżenia, po II wojnie światowej, określając je jako „wrogość wobec Związku Radzieckiego”.

Po I wojnie gen. „Nil” osiadł w Wilnie, natomiast w 1926 roku, w tzw. zamachu majowym, walczył po stronie Piłsudskiego. Początek II wojny światowej zastał go w rodzinnym mieście Rydza-Śmigłego, w Brzeżanach.

II wojna światowa: po jej wybuchu „Nil” walczy w okolicach Skarżyska już jako podpułkownik. Przy okazji autorka przypomina donosy Ukraińców na polskich żołnierzy do Niemców. Potem Fieldorf przedostaje się do Francji, ale przygotowuje się do powrotu do okupowanej Polski, jako emisariusz Naczelnego Wodza i Rządu Londyńskiego. W kraju kontaktuje się m.in. z marszałkiem Edwardem Rydzem-Śmigłym i dowódcami Podziemia. Gen. Grot-Rowecki mianuje go w sierpniu 1942 roku szefem Kierownictwa Dywersji AK czyli Kedywu (sam Kedyw formalnie został utworzony 22 stycznia 1943 roku) . To właśnie gen. „Nil” zaplanował słynne zamachy na niemieckich katów, takich jak gen. SS Franz Kutschera.

Autorka pisze o przemianach w Kedywie po aresztowaniu przez Niemców gen. Roweckiego; nie zawsze były to zmiany na lepsze… Potem rola Fieldorfa w Powstaniu Warszawskim i jego nowa funkcja zastępcy dowódcy AK. 7 marca 1945 roku gen. „Nil” zostaje aresztowany przez NKWD w Milanówku, ale nie zostaje on wówczas przez radzieckich okupantów rozpoznany. Przebywał w gułagu na Uralu; był wówczas totalny bałagan: NKWD go poszukiwało, a jednocześnie bardzo chory Fieldorf otrzymał zgodę na powrót do domu.

Jednakże bezpieka, opanowana przez POP, czyli przez „pełniących obowiązki Polaków” wysłanników Stalina i Berii nie próżnowała i uzyskiwała coraz więcej informacji o Fieldorfie. „Nil” ich wyprzedził i ujawnił się, ale i tak został aresztowany przez bezpiekę w 1950 roku,  na podstawie donosów tajnych współpracowników. Akt oskarżenia sporządziła słynna prokurator wojskowa, ppłk Helena Wolińska czyli Fajga Mindla Danielak.

Wiele miejsca w książce autorka poświęciła przebiegowi śledztwa, prowadzonego przez MBP i Informację Wojskową, w trakcie którego Fieldorfa torturowano, zarówno fizycznie, jak i psychicznie.  Autorka przypomina nazwiska szpicli, oprawców, sędziów, prokuratorów, a także akty prawne, stanowiące niby podstawę skazania.

Otóż, gen „Nil” został skazany na podstawie dekretu „O wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy”. Tow. Bolesław Bierut, agent NKWD i prezydent ówczesnej RP nie skorzystał z prawa łaski wobec gen. „Nila” i ten został powieszony w dniu 18 lutego 1953 roku, na polecenie prokurator Heleny Wolińskiej.

Jest to książeczka o polskim bohaterze, zamordowanym przez bezwzględnego Józefa Stalina i przysłanych przez niego do Polski wiernych mu, przefarbowanych byłych KPP-owców, w tym wielu starozakonnych.

                                                                                              Jacek Potocki