Niedawna, głośna sprawa teczek Lecha Wałęsy, dostarczonych do IPN przez Marią Teresę Kiszczak, przypomniała opinii publicznej osobę generała Czesława Kiszczaka.

Jest to książka nie tylko o upodobaniach seksualnych wierchuszki III Rzeszy, ale również, a może przede wszystkim, o planach kontroli seksualnej Niemców z powodów rasowo politycznych.

Niedawno wydany numer „Spraw Międzynarodowych” w całości poświęcony jest Azji.

Druga, po znakomitej powieści „Jeździec miedziany”, część trylogii o losach Tatiany i Aleksandra.

Jest to frapująca książka o meksykańskim chłopcu, który dorastał na wysypisku śmieci w mieście Oaxaca, a następnie w sierocińcu, a który w efekcie procesu samokształcenia stał się światowej sławy pisarzem amerykańskim pochodzenia meksykańskiego.

Jest to książka wyrażająca się z uznaniem o żydowskiej mentalności, o żydowskiej umiejętności życia w diasporze, często wśród obcych a nawet wrogich ludzi.

Głównym wątkiem książki jest fascynacja śmiercią. A może strach przed nią, skrywany zasłoną buńczuczności…

Ta książka nie jest aktem oskarżenia wobec żadnej konkretnej firmy, nie jest również expose, ani moralizującą opowieścią o nawróceniu. Moim celem było raczej przedstawienie prawdziwego bankowca z Wall Street tak, jak jeszcze nikt go nie opisał. Nie znajdziecie tu żadnych objawień, żadnych przeprosin i żadnych, kurwa, skrupułów – pisze John Lefevre, bankier.

Nie jest to książka do śmiechu, mimo że jej autorem jest znany satyryk, którego audycja radiowa „ 60 minut na godzinę” powodowała w swoim czasie w niedzielne przedpołudnia wyludnienie miast i wsi w PRL.

„41 utonięć” to fragment komunikatu telewizyjnego o ofiarach kąpieli upalnego lata, kiedy rozgrywa się akcja powieści. A sama powieść jest o tonącym życiu i tonącej, a może już i utopionej, sztuce.

Trzeba przyznać, że autor miał pewne kłopoty w tropieniu kłamstw w tej „Stawce”, choć taki był główny jego zamiar, ujawniony w tytule książki.

Tadeusz Mazowiecki był wspaniałą postacią polskiej sceny politycznej. Zrównoważony, rozsądny, głęboko myślący. Można powiedzieć: intelektualista w działaniu.

Potocznie, w Polsce za kolaboranta uznaje się obywatela polskiego, który współpracował z okupantem niemieckim. Jan Marszałek rozszerzył to pojęcie na wiernych współpracowników okupantów radzieckich, którzy napadli na nasz kraj 17 września 1939 roku.