Akcja również toczy się w podbitej przez Rzymian Brytanii po śmierci gubernatora tej nowej prowincji, Ostoriusza. Rolę przywódczą w kolejnej rebelii tubylców przeciwko najeźdźcom rzymskim pełnią druidowie czyli kapłani celtyccy.

Autor przypomina treść pierwszej powieści, zwłaszcza tło historyczne i polityczne toczących się wydarzeń oraz opisywane wcześniej losy głównych bohaterów.  I ponownie w powieści niemało miejsca zajmuje ślepa ambicja, kolejnego dowódcy, legata-arystokraty, tym razem Kwintatusa, który nie waha się dla spektakularnego, choć bardzo niepewnego, zwycięstwa nad tubylcami, posłać na śmierć tysiące rzymskich żołnierzy oraz wydać rozkaz wymordowania całych wiosek Brytów.

Autorowi udaje się wprowadzić do powieści wątek psychologiczny na temat przewagi ślepej ambicji nad zdrowym rozsądkiem. Zaślepienie i zarozumiałość oraz lekceważenie doświadczenia podległych sobie dowódców to pewny element klęski Kwintatusa. Zresztą, w powieści wraca wątek intryg politycznych: stary cesarz Klaudiusz niemal już dogorywa w Rzymie, więc sojusznicy poszczególnych pretendentów do sukcesji montują dla nich stronnictwa. Prefekt Katon zadziwia Kwintatusa deklaracją o swej obojętności politycznej i niechęci przystąpienia do stronnictwa, w którym jest legat. W legionach nadal działają szpiedzy owych stronnictw.

Wątki wojskowe nadal są mocną stroną powieści: strategia i taktyka legionów rzymskich w walce z tubylcami, którzy odnoszą coraz większe sukcesy w bitwach oraz w potyczkach o charakterze partyzanckim. Rzymianom coraz trudniej stosować niezawodną do tej pory metodę „divide et impera” czyli „dziel i rządź”, gdyż tubylcy dążą do jedności; owocem tego jest rejterada legionistów, którzy mają coraz słabszą motywację do walki z plemionami zamieszkującymi Wyspy.

Czytelnik jest świadkiem zniszczenia rzymskiej floty przez sztorm. Jak teraz uciec śmierci z rąk tubylców, zwłaszcza, że zbliża się zima, a wtedy niezawodnym sojusznikiem Brytów stanie się głód? Jednocześnie, Brytowie organizują coraz więcej skutecznych zasadzek na legiony rzymskie.

Z Rzymu nadchodzą nienajlepsze wieści: ukochana żona Katona, Julia zmarła po porodzie, choć jego mały synek Lucjusz, czuje się dobrze. Katon bardzo przeżył tę tragiczną wiadomość.

Macro i Katon wspólnie dotarli na kontynent.

Jest to powieść o historii oraz o męskiej przyjaźni, która ratuje życie. I właśnie ten wątek przyjaźni napawa czytelnika optymizmem.

                                                                                              Jacek Potocki

Simon Scarrow.”Brytania” z cyklu „Orły Imperium”. Tłum. Tomasz Szlagor. Wyd.”Książnica”. Wrocław 2017