Przy okazji warto przypomnieć, że pierwsze limeryki powstały w 18 w. w irlandzkim mieście Limerick, czyli po irlandzku Luimneach, w środkowo-zachodniej Irlandii i od samego zarania te miniatury literackie zawierały treści sprośne, pornograficzne lub bluźniercze, które z uwagi na parametry moralne ówczesnego społeczeństwa katolickiego nie dały się wtłoczyć do innych utworów.

Struktura limeryku jest niezmienna: utwór jest zbudowany z pięciu wersów, z których pierwszy przedstawia bohatera i miejsce akcji, drugi opisuje samą akcję i zapowiada jakiś dramat, nierzadko autor wprowadza drugiego bohatera, trzeci i czwarty wers to kulminacja akcji, a piąty zawiera pointę czyli rozwiązanie dramatu, nierzadko zaskakujące.

W świetle tych informacji nie należy się więc dziwić, że limeryki Paszkiewicza to pięknie napisane świństewka, pikantne ale nie wulgarne, co należy przypisać subtelności i talentowi autora.

Tytułowy limeryk, „Cwana panienka z Juraty”, stanowi potwierdzenie tej opinii:

„Cwana panienka z Juraty

Dawała dupy na raty.

To znaczy, dla ścisłości,

Dupy dawała w całości,

Na raty były opłaty”.

Chociaż są w zbiorku limeryki pod względem sformułowań zupełnie niewinne, w rodzaju:

„Szykowna pani w Madrycie

Kochała męża nad życie

I powtarzała wciąż:

– Nie ma jak cudzy mąż-

Gdy go żegnała o świcie”.

Wszystkie utworki w tomiku odpowiadają formalnym wymogom tego rodzaju literackiego, wszystkie są piękne i wzięte z życia, co oznacza, że choć trudno te sformułowania na co dzień znaleźć w druku, to na co dzień można je usłyszeć w rozmowach w cztery oczy i to nie tylko w rozmowach panów.

Znakomity, bezpruderyjny zbiorek.

                                                                                              Jacek Potocki

Bogumił Paszkiewicz „Cwana panienka z Juraty. 69 limeryków freewolnych”. Wydawnictwo „Iskry”. Warszawa 2017