Bardzo trudno było autorce spotkać 20 byłych zakonnic, a potem je przekonać, by opowiedziały o swoich przeżyciach za murami klasztoru czy zgromadzenia i o przyczynach odejścia z zakonu. Sióstr tych, w polskich zakonach kontemplacyjnych i zgromadzeniach czynnych było 20,5 tysiąca w 2014 roku. Średnio, co roku występuje z polskich zakonów, około 120 zakonnic. Z przeprowadzonych rozmów wynikało, że większość zakonnic nie bardzo orientowała się w problematyce i specyfice zakonów i często szły do zakonu „w ciemno”. Z reguły do zakonu szły dziewczyny wiejskie, słabo wykształcone, wychowane przez rodzinę w duchu głębokiej wiary i ślepym posłuszeństwie wobec Kościoła. Wiedzę o życiu zdobywały dopiero za murami lub w zgromadzeniu, gdzie wykonywały proste i ciężkie prace fizyczne. Stykały się tam z despotyczną hierarchią zakonną oraz zderzały się z praktyką, sprzeczną z głoszonymi oficjalnie przez siostry zasadami: dostatek sióstr-zwierzchniczek zamiast ubóstwa, posłuszeństwo bezwzględne wobec tych zwierzchniczek, zamiast ewangelicznej równości, a przede wszystkim działania zwierzchniczek w kierunku wyzucia młodych zakonnic z wszelkich odruchów wzajemnej sympatii czy z pozostałości życia przedklasztornego. więcej...

W dniach 4-11 lutego 1945 roku w Jałcie, na Krymie odbyła się konferencja Wielkiej Trójki, zwana Konferencją Jałtańską. Uważa się powszechnie, że konferencja ta była końcem II Rzeczypospolitej. Jest to stwierdzenie nieco chybione, gdyż właściwie w Jałcie ostatecznie zatwierdzone zostały ustalenia podjęte znacznie wcześniej, w czasie konferencji w Teheranie, która trwała od 28 listopada do 1 grudnia 1943 roku. To tam zachodni przywódcy, Winston Churchill, premier Wielkiej Brytanii i Franklin Delano Roosevelt, prezydent USA oddali Polskę we władanie Józefa Stalina – pisze Jacek Potocki. więcej...

Już dawno zauważono, że w wymianie zdań pomiędzy ludźmi "z różnych światów" i umysłowo niekompatybilnych powtarza się charakterystyczna asymetria. Specjalista, znawca problemu i doświadczony praktyk w takiej czy innej dziedzinie "nie da rady" rozmówcy, który za nic ma jego kwalifikacje. Bo taki dyskutant, albo i recenzent bynajmniej nie dochodzi do wniosku ani na początku rozmowy, sporu, ani w toku, ani w konkluzji, że koneser czy ekspert ma nad nim przewagę. Z pojedynku, do którego staje "jak równy z równym" wyciąga tylko ten wniosek, że w sporze wygrywa ten, kto jest bardziej pewny siebie, kto przegada i zagada oponenta, nie dopuści go do głosu albo zaprzeczy każdemu jego słowu, zdaniu. Uznaje, że natrętnym i złośliwym komentowaniem każdego wyrażenia czy twierdzenia ustawi siebie w roli recenzenta, arbitra - pisze prof. Mirosław Karwat. więcej...

My, Polacy, szczególną wagę przywiązujemy do czynu zbrojnego i wszelkiego rodzaju militariów, w tym do osób mundurowych („Za mundurem panny sznurem”). No i może jeszcze do romantycznej poezji i prozy tworzonej ku pokrzepieniu serc. Natomiast mniejszą wagę mają dla nas twórcza praca, dyplomacja, dobrosąsiedzkie stosunki. W tym roku obchodzić będziemy 100-lecie odzyskanie niepodległości po 123 latach rozbiorów – pisze Wiesław Krzywicki. więcej...

20 maja 2016 roku Uchwała Sejmu „W sprawie obrony suwerenności Rzeczpospolitej Polskiej i praw jej obywateli”, przyjęta głosami posłów PiS oraz Kukiz¢15, wprowadziła nowe motto Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Dotychczas MSZ kierowało się dewizą: „Polsce – służyć, Europę – tworzyć, świat – rozumieć”, teraz ma obowiązywać zasada: „Być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczpospolitej Polskiej”. Zmiana motta wskazuje na to, że Europa to dla PiS zbędny dodatek, bo Polska pod opieką „stwórcy” i prezydenta USA stanie się mocarstwem od morza do morza - zabawna iluzja. W kolejnych odsłonach, kontynuując „wstawanie z kolan” i realizując hasło „dobra zmiana”, PiS wprowadza swoje wersje polskiego patriotyzmu i jego narodowych narracji – pisze Andrzej Zientara. więcej...