Odkryliśmy to miejsce kilka lat temu i wciąż jesteśmy pod jego urokiem. To najlepsza odtrutka na wielkomiejskie znużenie.

Hołowno położone jest na Równinie Parczewskiej należącej do Polesia Zachodniego, włączonego – ze względu na walory przyrodnicze – przez UNESCO do Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery. Dorzecze Zielawy, która ma tutaj swój początek, to siedlisko bobrów, wilków, 60 gatunków ptaków (bywają tu żurawie, a nawet czarne kormorany i bardzo rzadko spotykane w naszym kraju szczudłaki) i 213 gatunków roślin. To prawdziwa ostoja nieskażonej przez cywilizację przyrody, gdzie czas zatrzymał się w miejscu.

Dziedziniec Krainy Rumianku

O to, żeby tutejsza społeczność czerpała profity z zamieszkiwania czystych, nieskażonych terenów, dbają władze samorządowe i miłośnicy lokalnej tradycji, czyli Stowarzyszenie na Rzecz Aktywizacji Mieszkańców Polesia Lubelskiego (nagrodzone w 2006 r. nagrodą Pro Publico Bono). To właśnie oni zawiązali koalicję na rzecz odnowy wsi poprzez stworzenie z niej Krainy Rumianku. Pracują na rzecz lokalnego dziedzictwa historycznego i przyrodniczego. Stworzyli Ośrodek Edukacji Regionalnej w Hołownie (gmina Podedworze), który uczestniczy w projekcie „Wioski tematyczne na Polesiu Lubelskim”, realizowanym przy udziale środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL. Kolejne przygotowywane przez nich projekty znajdują uznanie u decydentów zajmujących się podziałem funduszy z UE. W 2011 roku Kraina Rumianku zajęła I Miejsce w konkursie na Najlepszy Produkt Markowy Lubelszczyzny Kryształowa „ELKA” od UM woj. lubelskiego.

Dom zbudowany własnym sumptem z gliny i słomy

Nad wszystkim czuwają dobre duchy tej rumiankowej krainy: Gabriela Bilkiewicz i Grażyna Łańcucka. Wkładają serce w każdy projekt Krainy Rumianku, a dzieje się tam dużo i z każdym rokiem coraz więcej. Zawsze, kiedy udaje się nam wyrwać z hałaśliwej Warszawy i odwiedzić ich gościnne progi, odkrywamy tu coś nowego.

Twórcy Krainy Rumianku chcą zachować dawne obyczaje, ocalić tradycję w pamięci młodego pokolenia. Dlatego odwiedzając Krainę Rumianku można uczestniczyć w warsztatach etnograficznych i rękodzielniczych. Tutaj dowiemy się, jak wykorzystać popularne i powszechne na naszych łąkach surowce do zrobienia świetnych kosmetyków. Sami zbierzemy potrzebne nam zioła, wysuszymy je i stworzymy ekologiczne toniki, kremy, maści i mydełka, a nawet pomadki i babeczki do kąpieli (smakowicie wyglądają i obłędnie pachną, a przede wszystkim są naturalne i doskonale wiemy, z czego je zrobiono).

Po prawej również domek mieszkalny

W ofercie Krainy Rumianku również warsztaty obróbki bursztynu tradycyjnymi metodami – to niezapomniane przeżycie: stworzyć sobie naszyjnik od początku do końca. Takiej biżuterii nie pozbędziemy się równie łatwo jak błyskotek modnych przez jeden sezon. Własnoręcznie możemy też utkać płótno (uczestnicząc wcześniej w obróbce lnu), wziąć udział w warsztatach garncarskich.

Są też warsztaty wypiekania chleba (począwszy od przygotowania zakwasu), przygotowywania drożdżowego ciasta, lukrowania pierników, malowania pisanek, robienia palm wielkanocnych i kwiatów ze słomy, są tematyczne gry terenowe dla najmłodszych odwiedzających tłumnie to magiczne miejsce – wyprawy po skarb, po bursztyn, do krainy baśni.

Goście Krainy Rumianku mogą skosztować regionalnych produktów i pogawędzić przy rumiankowej herbatce. Można tu przyjechać całą grupą albo tylko z przyjaciółką. Zawsze będziemy mile widziani.

Teatr w stodole

W zabytkowych spichlerzach pachnących żywicą i drewnem wyczarowano klimatyczny salon SPA. Można w nim skorzystać z sauny syberyjskiej, masażu relaksacyjnego i leczniczego, kąpieli ziołowych, aromaterapii i refleksoterapii, hydromasażu, zabiegów kosmetycznych i eko fitness – wszystko z dodatkiem naturalnego rumianku.

W starodawnym spichlerzu odbywają się również przedstawienia teatralne wielopokoleniowego zespołu Rumenok (co w gwarze oznacza oczywiście rumianek). Rumenok ze swoimi pieśniami obrzędowymi i widowiskami to odzwierciedlenie wpływu trzech języków na tutejszą gwarę: polskiego, białoruskiego i ukraińskiego. My widzieliśmy ostatnio „Szeptuchę i czmuta” – historię, w której dowcipnie przedstawiono stare metody leczenia w wykonaniu zielarki i znachora.

Na polu rumiankowym. Gabriela Bilkiewicz, Monika Iskandar i Grażyna Łańcucka

Nie znamy w Polsce lepszego miejsca na odreagowanie stresów. I nie spotkaliśmy nigdzie milszych ludzi.

PRZYJACIELE Z WARSZAWY