Druga wiadomość z czasu pobytu pary królewskiej brzmi:Rosjanie wespół z Niemcami zakończyli układanie na dnie Bałtyku 1224-kilometrowego gazociągu Nord Stream. Rura zatrzymuje rozwój portu w Świnoujściu – uniemożliwia wpływanie większych jednostek.

Co łączy te dwa pozornie odległe tematy? Ano lobbing.

Szwedzka para królewska podczas wizyty w Polsce lobbowała interesy swojego kraju. Jako, że monarcha nie może uprawiać polityki, zajął się sprawami społecznymi niezwykle istotnymi dla wizerunku swojego kraju nad Wisłą, a więc: kulturą i nauką. Oczywiście, żadne z polskich mediów nie nazwało monarszej wizyty lobbingiem, gdyż redaktorom to określenie nie przyszło do głowy.

A z lobbingiem w polskiej polityce jest źle. Nasi decydenci czują opory psychiczne przed uprawianiem rzecznictwa interesów nie tylko na własnym podwórku, ale – co gorsza – w świecie. Jeszcze nie słyszałem, aby nasz „król”, czyli prezydent lobbował w jakichś ważnych dla Polski sprawach. Pomijam temat kompromitujący naszych polityków, jakim są wizy do USA. Stawianie tego zagadnienia na pierwszym miejscu w relacjach ze Stanami Zjednoczonymi świadczy o marności naszej polityki i braku elementarnego zrozumienia reguł rozwojowych świata XXI wieku. Pytam: co dla Polski zmieni zniesienie wiz do Ameryki? Absolutnie nic. Co najwyżej, na wyjazd zdecyduje się jeszcze większa żebraków.

Mogę mieć uzasadnione pretensje do Bronisława Komorowskiego, że nie docenia lobbingu. Wiem, że prezydent rozumie na czym zagadnienie polega, gdyż co najmniej dwukrotnie udzielał wywiadu DECYDENTOWI, jedynemu wtedy drukowanemu pismu lobbingowemu w Polsce. Bronisław Komorowski był wtedy posłem oraz ministrem obrony narodowej.

Lobbowaniem naszych spraw zagranicą zajmuje się rząd i nawet nie boi się nazywać rzeczy po imieniu.

Z braku dostępnych informacji trudno ocenić, ile lobbowanych spraw udało nam się w Europie wygrać, a ile przegrać. Przy czym należy jasno podkreślić, iż zaczynając jakiekolwiek działania lobbingowe nie można przewidzieć ich efektu. Zbyt wiele czynników obiektywnych i subiektywnych składa się na rozwój wydarzeń.

Niewątpliwie największymi sukcesami lobbingowymi ostatnich lat były: członkostwo w NATO i w Unii Europejskiej oraz wybór Jerzego Buzka na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

W sprawie rzeczonego gazociągu Nord Stream ponieśliśmy serię porażek. Ale też naszej dyplomacji przyszło się zmierzyć z trudnymi przeciwnikami. Z jednej strony demokrację reprezentował ówczesny kanclerz Niemiec Gerhard Schroeder, a z drugiej autokrata Władimir Putin. Połączenie tych dwóch systemów politycznych okazało się barierą nie do pokonania. Jak się okazuje, łatwiej było przekonać kilkadziesiąt państw demokratycznych do przyjęcia Polski do swoich gremiów, niż dogadać się z dwoma sąsiadami.

Mimo iż rura już leży na dnie Bałtyku, to jeszcze nie wszystko stracone. Zarząd Nord Stream przedstawił możliwość zakopania rurociągu głębiej, ale unika odpowiedzi na szczegółowe pytania. Sprawa jest w sądzie administracyjnym w Hamburgu. Ale nieustannie lobbować nadal trzeba. Światem rządzi lobbing, czy to nam się podoba czy nie. Trzeba się go nieustająco uczyć. A żeby być skutecznym należy bacznie i mądrze obserwować świat: Europę, Azję, Afrykę i obie Ameryki. Nie można uprawiać polskiej polityki zaściankowo, gdyż w najlepszym razie prowadzi ona do izolacji kraju. W najgorszym do politycznego i gospodarczego zniknięcia Polski z mapy współczesnej Europy.

DECYDENT LOBBUJĄCY