Established 1999

LOBBING BCC

6 marzec 2008

Rady dla rządu

Domagamy się racjonalizacji i obniżenia wydatków budżetu państwa. Polski nie stać na podtrzymywanie przywilejów branżowych finansowanych z kieszeni podatników. Państwo z przyczyn politycznych, naciskane przez partykularne grupy interesów, rezygnuje z części należnych budżetowi wpływów: odstępuje od poboru podatków od wybranych przedsiębiorstw, odstępuje od poboru składek na ZUS, odstępuje od poboru czynszów w mieszkaniach komunalnych w wysokości gwarantującej możliwość odtworzenia zasobów.



INSTYTUT LOBBINGU



BUSINESS CENTRE CLUB



Wyborom 2001 towarzyszyło szczególne zainteresowanie przedsiębiorców z co najmniej trzech powodów: niezadowalającej polityki gospodarczej, jaką prowadził ustępujący rząd, zapaści budżetu oraz wyzwań jakie niesie ze sobą okres finalizowania negocjacji w sprawie akcesji Polski do Unii Europejskiej. Ankiety, jakie prowadziliśmy wśród członków BCC w minionych czterech latach, analizy prawne i ekspertyzy wykonane podczas III kadencji Sejmu, pozwalają nam na sformułowanie wskazań dla nowego gabinetu Leszka Millera.
W obliczu poważnego kryzysu budżetowego bardzo ważna będzie w przyszłym rządzie pozycja ministra finansów prof. Marka Belki. Ponieważ najwięcej obaw wśród przedsiębiorców budzi stan finansów publicznych, działanie aparatu skarbowego oraz prawo podatkowe minister finansów musi mieć możliwość przeprowadzenia szybkich, gruntownych i skutecznych zmian w finansach publicznych i podatkach.
Silny i sprawny rząd, jakiego oczekują przedsiębiorcy, musi uszanować niezależność banku centralnego i Rady Polityki Pieniężnej. Niezależność ta jest jednym z fundamentów siły polskiej waluty narodowej i zdrowej gospodarki.
Za niedopuszczalne uznajemy także możliwość zmiany metody rynkowego kształtowania kursu walutowego. Upłynnienie kursu złotego uwalnia walutę narodową od wpływów sytuacji politycznej.
Pilnym zadaniem nowego rządu będzie uwolnienie gospodarki od wpływu na nią urzędników i politycznych grup interesów. Będzie to wymagało zmiany wielu ustaw. Oczekujemy, że stanie się to jeszcze w
tym roku kalendarzowym.
Wybory wójtów, burmistrzów i prezydentów miast powinny być bezpośrednie. 0czekujemy także radykalnego zmniejszenia liczby radnych wszystkich szczebli samorządu terytorialnego.



Sprawy organizacyjne



Niezbędne są zmiany prowadzące do zdynamizowania prac Rady Ministrów. W tym celu należy nie tylko zmniejszyć liczbę ministerstw do 15, lecz także dokonać zmian w ich funkcjonowaniu. Urzędnicy powinni zostać zwolnieni z obowiązku wydawania zezwoleń, licencji, zgód, przydzielania dotacji i subwencji.
Poziom stanowionego prawa wskazuje na potrzebę podniesienia znaczenia Rady Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów. Oceniane powinny być wszystkie projekty aktów prawnych, a projekty ustaw, które wywołają zastrzeżenia Rady nie mogą trafiać do parlamentu. Oczekujemy wdrożenia przez nowy rząd przyjętego niedawno przez Radę Ministrów systemu oceny skutków regulacji (OSR).



Podstawowe konieczne zmiany ustawodawstwa to:


a) ustawy podatkowe – zmniejszenie i uproszczenie podatków, wprowadzenie podatku liniowego,
b) prawo pracy – zwiększenie swobody w kształtowaniu treści umów o pracę, przywrócenie równości stron, możliwość zawierania kolejnych umów na czas określony jak i ich przedłużanie, wyższy próg zatrudnionych dla rejestracji zakładu pracy i regulacji wewnętrznych,
c) prawo działalności gospodarczej – rzeczywiste ograniczenie liczby zezwoleń i przywrócenie ich właściwego kształtu, likwidacja dodatkowych kontroli i możliwości zamykania zakładów, poszerzanie katalogu zasad funkcjonowania różnych podmiotów gospodarczych (równe traktowanie) i ich konkretyzacja, regulacja działalności
non profit,
d) ubezpieczenia społeczne – ograniczenie zakresu i wysokości obowiązkowych ubezpieczeń, uproszczenie i zapewnienie przejrzystości regulacji, naprawa systemu ubezpieczeń emerytalnych III filaru i wprowadzenie elastyczności wyboru formy ubezpieczenia w tym m.in. zmniejszenie zakresu obowiązywania I-go filaru.
Dotychczas przedsiębiorcy nie doczekali się – pomimo upływu 12 lat transformacji ustrojowej – na poprawę ich pozycji względem władz publicznych i ich funkcjonariuszy. W tym zakresie, a także dla poprawy warunków uczciwej konkurencji i ograniczeń korupcji niezbędne jest dokonanie kilku zasadniczych regulacji, takich jak:
a) regulacja lobbingu prowadzonego przez instytucje pośredniczące, w tym stowarzyszenia, zrzeszenia przemysłu, izby branżowe jak i przez indywidualne osoby zajmujące się zawodowo działalnością promowania zmian regulacji i popierania grup interesów wobec władz publicznych,
b) dokonanie zmian w prawie cywilnym oraz administracyjnym i ordynacji podatkowej lub wprowadzenie jednolitej regulacji o odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody spowodowane wadliwymi decyzjami lub przez czynności funkcjonariuszy publicznych (także zaniechania) przy wykonywaniu przez nich zadań z zakresu administracji publicznej,
c) wprowadzenie instytucji Prokuratorii Generalnej, która w interesie Skarbu Państwa dochodziłaby naprawiania szkód od funkcjonariuszy publicznych i osób wykonujących zamówienia publiczne,
d) dokonanie zmian w ordynacji podatkowej w zakresie nakładania i zwalniania z ciężarów publicznych zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych zapewniających proporcjonalność obciążeń, refundację kosztów oraz równe traktowanie oraz jawność w dokonywaniu zwolnień, odroczeń, rozłożenie na raty, ulg i umorzeń zobowiązań i należności podatkowych.
Istnieje ponadto pilna konieczność dokonania szeregu zmian w istniejących regulacjach często i tych najnowszych, które w wyniku niespójności systemowej, terminologicznej i niestaranności legislacyjnej jak i nieuwzględnienia praktyki gospodarczej są nieczytelne, nieprzejrzyste, realizują wadliwe rozwiązania bądź wykazują braki utrudniające ich stosowanie. Do takich trzeba zaliczyć:
a) nowelizację prawa spółek handlowych i ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym celem zapewnienia spójności, przejrzystości, eliminację skrajnego formalizmu, ograniczeń swobody w prowadzeniu działalności (m.in. dysponowania zyskiem, wymogi rejestracyjne etc.), poprawę czytelności i dostępności rejestrów
sądowych, procedur i zakresu informacji rejestrowej,
b) nowelizację ustawy o pomocy publicznej w zakresie jawności środków, programów, obowiązku stosowania publicznych procedur udostępniania środków i tworzenia programów, nowelizację przepisów o transakcjach poza lokalem przedsiębiorstwa i na odległość, transakcji konsumenckich i o podpisie elektronicznym dla zapewnienia spójności i czytelności, ograniczenia ryzyk w stosowaniu, eliminacji restrykcyjności i ograniczenia kosztów transakcyjnych,
c) zmianę w procedurach cywilnych w sprawach gospodarczych, egzekucyjnych, w regulacjach dotyczących zabezpieczania przedmiotu sporu i dowodów, dla poprawy sprawności i szybkości rozpoznawania i egzekucji oraz realności wykonywania orzeczeń,
d) wprowadzenie kompleksowej regulacji tajemnicy przedsiębiorcy, w tym handlowej, przemysłowej i korporacyjnej dla zapewnienia zrównania z zakresem ochrony prywatności, urealniania funkcjonowania i egzekwowania oraz spójności z regulacjami ochrony danych osobowych,
e) zmianę regulacji dotyczących prowadzenia procesów inwestycyjnych, m.in. o zagospodarowaniu przestrzennym, prawa budowlanego, o nieruchomościach w celu ich uproszczenia, zapewnienia spójności w celu usprawnienia prowadzenia inwestycji, ich przyspieszania i zmniejszania ko
sztów,
f) rozszerzenie zakresu podmiotowego ustawy o terminach zapłaty.



 Sprawy ekonomiczne



Zaostrzyć dyscyplinę budżetową – ograniczyć wydatki. Nie wdając się w ocenę realności proponowanych cięć wydatków, należy wymienić najważniejsze:
a) zmiana systemu wydatków socjalnych: najbardziej znaczącą kwotą (3 827 mln złotych) są oszczędności powstałe w wyniku zaproponowanej likwidacji zasiłków rodzinnych. Wypłata zasiłków miałaby być zastąpiona przeznaczeniem 2 mld złotych “na dodatkową pomoc rodzinom najbiedniejszym w ramach pomocy społecznej”. Jako kwota oszczędności figuruje jednak w projekcie budżetu pełne 3 827 mln złotych. Czyżby zatem owe 2 mld pozostawały tylko obietnicą papierową?
Zwraca uwagę propozycja likwidacji zasiłków przedemerytalnych od 1 stycznia 2002 roku. Nabyte prawo do tego świadczenia realizowane byłoby w wysokości zasiłku dla bezrobotnych. Łącznie proponowane oszczędności w wydatkach socjalnych miałyby wynieść 7 985 mln złotych,
b) ograniczenie lub likwidacja przywilejów branżowych –
propozycje oszczędności dotyczą tutaj głównie świadczeń dla służb mundurowych. Są one poprzedzone zestawieniem rodzajów świadczeń i tytułów, pod jakimi wypłacane są tym służbom pieniądze z budżetu państwa. Liczba tych tytułów jest rzeczywiście imponująca, niemniej proponowane oszczędności wynoszą niewiele ponad 1 mld złotych,
c) zatrzymanie wykonania ośmiu ustaw
przyniosłoby oszczędności w wysokości ok. 3,3 mld złotych,
d) zawieszenie nowych zadań po raz pierwszy finansowanych z budżetu państwa
(dokument wymienia aż 103 pozycje) mogłoby przynieść oszczędności w wysokości 12 838 mln złotych,
e) wstrzymanie waloryzacji wynagrodzeń, emerytur i rent
przynieść powinno ok. 2 mld złotych.
Powyższa lista możliwości zmniejszenia nierównowagi budżetu jest niepełna, ilustruje jednak zarówno kierunki dokonywania cięć wydatków, jak i rozmiary świadczeń finansowanych z budżetu. Dla osób stojących z boku problematyki budżetowej powinno stać się jasne, dlaczego od lat nie udaje się przyjąć bardziej liberalnego dla gospodarki mo
delu opodatkowania. Odpowiedź przynosi lista wydatków ponoszonych przez budżet państwa. Nasuwają się jednak następujące wnioski:


* KRS, sądy gospodarcze i wieczystoksięgowe – oszczędności budżetowe nie powinny w żadnym wypadku dotyczyć wymiaru sprawiedliwości. Na rejestrację w Krajowym Rejestrze Sądowym oczekuje się w Warszawie od trzech do pięciu miesięcy. Szkody dla rozwoju gospodarczego z tego tytułu są ogromne – zarówno te, wynikające z opóźnienia możliwości rozpoczęcia działalności gospodarczej, jak i psychologiczne, zniechęcające do podejmowania takiej działalności. Obrót nieruchomościami paraliżowany jest niemożnością dokonania wpisów do ksiąg wieczystych.
* Uproszczenie i odbiurokratyzowanie procedury podatkowej – system podatkowy w Polsce jest zły, zarówno, jeśli weźmie się pod uwagę poziom obciążeń podatkowych przedsiębiorstw i obywateli, jak i sposób wykonywania prawa podatkowego. Stopień skomplikowania i niespójności tego prawa powoduje, że firmy i obywatele niejednokrotnie nie są w stanie wykonać obowiązku podatkowego, pomimo tego, że chcą to uczynić.
* “Szara strefa” – z szarą strefą najlepiej walczyć poprzez obniżanie stawek podatkowych. W ustroju demokratycznym nie ma możliwości uszczelnienia systemu podatkowego tak, aby nawet zmasowane kontrole były w stanie wyeliminować “szarą strefę” gospodarki. W Polsce jej rozmiary ocenia się na 15 – 20 proc. aktywności gospodarczej.
* Integracja z Unią Europejską
oszczędności nie mogą dotknąć tej dziedziny. Już w tej chwili Polska ma kłopoty z wykorzystaniem środków PHARE, ponieważ nie jesteśmy w stanie zagwarantować odpowiedniego poziomu współfinansowania konkretnych projektów.



Domagamy się racjonalizacji i obniżenia wydatków budżetu państwa. Polski nie stać na podtrzymywanie przywilejów branżowych finansowanych z kieszeni podatników. Państwo z przyczyn politycznych, naciskane przez partykularne grupy interesów, rezygnuje z części należnych budżetowi wpływów: odstępuje od poboru podatków od wybranych przedsiębiorstw, odstępuje od poboru składek na ZUS, odstępuje od poboru czynszów w mieszkaniach komunalnych w wysokości gwarantującej możliwość odtworzenia zasobów.
Olbrzymia część pieniędzy wydawana jest nieracjonalnie. Blisko 44 proc. PKB państwo przeznacza na wydatki publiczne (w bogatszych krajach OECD ok. 36 proc.). Aby zwiększyć ilość pieniędzy na realizację podstawowych zadań państwa należy: ograniczyć subsydiowanie przedsiębiorstw, ograniczyć nieracjonalne dotacje dla rolnictwa, ograniczyć i zmienić formy subsydiowania mieszkań, zaostrzyć kontrolę zasadności p
rzyznawania rent i zasiłków chorobowych, ograniczyć możliwości korzystania z wcześniejszych emerytur i zasiłków przedemerytalnych, zwiększyć udział zamożnych rolników w finansowaniu własnych emerytur, obniżyć świadczenia emerytalne, a podwyższyć uposażenia służb mundurowych, uzależnić wypłacanie zasiłków z pomocy społecznej dla bezrobotnych od świadczenia pracy na rzecz lokalnej społeczności i uczestnictwa w szkoleniach.
Polskiego budżetu nie stać na szczodre finansowanie przywilejów socjalnych licznych grup obywateli, kosztem osłabiania możliwości rozwoju przedsiębiorstw i gospodarki. Warto przy okazji przypomnieć, że z pozoru drobne kwoty wypłacane rzeszom uprawnionych w ramach wydatków socjalnych są słabo odczuwalne przez ich budżety domowe, mają natomiast ogromne konsekwencje dla budżetu państwa, pogłębiając jego nierównowagę.
Reakcją polityków na kłopoty budżetu jest zazwyczaj tendencja do podwyższania obciążeń podatkowych. Szczególnie negatywnie oceniamy pomysł wprowadzenia 22 proc. VAT w budownictwie. Spowoduje to tendencję do ucieczki całej branży do “szarej strefy” i spowoduje spadek dochodów z VAT w miejsce oczekiwanego wzrostu. Wielokrotnie dowodziliśmy, że wzrost dochodów budżetu można osiągnąć poprzez obniżanie stawek podatkowych i racjonalizację
wydatków.


Instytut Lobbingu
Business Centre Club


W wydaniu 27, listopad 2001 również

  1. ALTERNATYWY

    Placebo...
  2. PROMOCJA PO SZKOCKU

    Dbanie o inwestora
  3. WĘGIEL BRUNATNY

    Lobby konieczne
  4. PROMOCJA PO IRLANDZKU

    Oko państwa
  5. ZNAKI TOWAROWE

    Jan III Sobieski: prawdy, półprawdy i...
  6. PROGRAMY EDUKACYJNE

    Europejski Socrates
  7. RYNEK ALKOHOLI

    Strategia marki
  8. DECYZJE I ETYKA

    Zarządzanie w kryzysie
  9. SZTUKA MANIPULACJI

    Pytanie pułapka
  10. ARCHIWUM KORESPONDENTA

    Audiencja u Stalina
  11. OD REDAKTORA

    Witam i zapraszam
  12. LOBBING W SEJMIE

    Prawo nade wszystko
  13. LOBBING W SENACIE

    Priorytety wyznaczone kalendarzem
  14. POLSKA POMAGA UKRAINIE

    Trudne lekcje
  15. SEKTY RELIGIJNE

    Wyzwanie dla chrześcijaństwa
  16. PUBLIC RELATIONS

    Moja siła
  17. LOBBING BCC

    Rady dla rządu