Amerykańskie, żydowskie organizacje przemysłu Holokaustu, zajmujące się odzyskiwaniem mienia pożydowskiego uważają, że deklaracja ta jest prawnie obowiązująca i nakazuje ona zwrot mienia bezdziedzicznego, mimo że jej nieobowiązujący charakter zaznaczony został w samej deklaracji, załączonej w tej książce, a ponadto nie została ta Deklaracja nawet podpisana przez uczestników konferencji.

Ciekawe, że obecna władza najwyraźniej coś knuje, gdyż odmawia informacji na temat podpisania czy niepodpisania deklaracji.

W czasie studiów na Wydziale Prawa, wykładowca historii państwa i prawa polskiego podkreślał, że mienie bezdziedziczne czyli bezspadkowe, przechodziło w Polsce na rzecz państwa, a mienie, które ma spadkobierców, w wyniku wyroku sądu otrzymują żyjący spadkobiercy, czyli następcy prawni. Uzyskane pieniądze za to mienie miało być przekazane organizacjom przemysłu Holokaustu, a te miały je przekazać na potrzeby ocalałych ofiar Holokaustu.

Autor przytacza bałamutne wypowiedzi katów, że zbrodni dokonywali niepopierani przez naród niemiecki naziści i ich sojusznicy; naród niemiecki natomiast pomagał Żydom. A co robili żydowscy sojusznicy Niemców w getcie, jak po mistrzowsku grabili i wysyłali do obozów koncentracyjnych swych pobratymców?

Autor wyjaśnia prawne znaczenie deklaracji, która wyraża jedynie intencje polityczne podmiotów prawa międzynarodowego. Bez nakładania na nich żadnych obowiązków, możliwych do wyegzekwowania, zatem Polska nie powinna uznawać Deklaracji Terezińskiej jako aktu prawa międzynarodowego.

Prawo polskie opiera się na prawie rzymskim, z niego bierze się prawo państwa do mienia bezdziedzicznego, położonego na jego terytorium, natomiast organizacje żydowskie podchodzą do zasad mienia bezdziedzicznego, praktykowanych w starobiblijnym Izraelu. Poza tym, Polska nie była nigdy sojusznikiem hitlerowskich Niemiec, a ludobójstwo w czasie II wojny miało miejsce bez udziału Polski. Stąd i organizacje żydowskie, i Niemcy bardzo chętnie uważają, że Polska powinna wypłacić Żydom odszkodowanie za mienie, zabrane przez Niemców.

A Ustawa 447? Warto zapoznać się z przytoczoną opinią prawników po podpisaniu ustawy 447 przez Trumpa, a także z rozwojem instytucji prawnej mienia bezspadkowego w prawie polskim, zwłaszcza może tu chodzić o ochronę prawną przed windykacją, na podstawie ustawy 447. Ta ochrona prawna, w postaci ustaw sejmowych, odrzuconych przez posłów PiS, może zastanawiać.

Co zaś mówią amerykańskie organizacje żydowskie przemysłu Holokaustu? Ano, grożą opornym. Obecnie przede wszystkim Polsce i Litwie twierdząc, że te kraje muszą rozwiązać ten problem restytucji dla własnego dobra, niezależnie od tego, czy jest to zgodne z ich systemem prawnym.

Żydowska Liga Antydefamacyjna w USA wyraźnie mija się z prawdą na temat Deklaracji Terezińskiej i nawet mówi, że została ona ratyfikowana, czyli że ona zobowiązuje sygnatariuszy. Z tym, że tej deklaracji w ogóle nie podpisano; została ona jedynie przyjęta. Polska przy tym nie składała żadnych zobowiązań w sprawie zmiany systemu prawnego, chociaż rzecznik Departamentu Stanu uporczywie i kłamliwie twierdził przy przyjęciu Ustawy 447, że Deklaracja została podpisana. Polski MSZ wypowiada się bardzo ogólnie na ten temat.

W książce została omówiona tzw. notatka Chodorowicza, ze spotkania z przedstawicielem Departamentu Stanu. Czytelnik ma okazję ponownie dowiedzieć się, że USA nic nie zrobiły w sprawie Żydów mordowanych przez Niemców, mimo relacji Jana Karskiego. W książce jest sporo słów o naciskach Izraela na państwa, które nie kwapią się realizować postanowień Deklaracji Terezińskiej.

Niektórzy zwolennicy Deklaracji mówią o moralnych jej aspektach, co dla prawników, zwłaszcza w sensie moralności starotestamentowej, nie ma przecież mocy wiążącej. A Ustawa 447 pociąga za sobą raport administracji w sprawie jej wykonania. Inaczej, kraje nieprzekazujące mienia bezdziedzicznego organizacjom przemysłu Holokaustu, według gróźb Departamentu Stanu „narażają swoje interesy strategiczne”. Czyli USA wywierają stałą presję na Polskę.

Jak to wygląda i czym się to może skończyć, o tym jest właśnie ta bardzo aktualna książka. Leszek A. Sosnowski wie, o czym pisze: jest absolwentem Wydziału Prawa UJ, gdzie zrobił habilitację, studiował też w USA.

                                                                                     Jacek Potocki

Leszek A. Sosnowski. „447. plan grabieży Polski. Od Deklaracji Terezińskiej do Ustawy 447”. Wydawnictwo „Fronda” ,Warszawa 2020, s. 372