Zamordowaną znalazła w łazience sprzątaczka, Daryna Morozow, Ukrainka. Zamordowana, jak się okazuje, była lesbijką, która ukrywała swoje skłonności przed rodziną; nawet przyprowadzała do bliskich fikcyjnego narzeczonego, narkomana i kryminalistę o skłonnościach do stosowania przemocy, Piotra Czekaja. Ten młody człowiek zasilił grono podejrzanych o zabójstwo. Z bilingów telefonów denatki wynikało, że prowadziła ona częste rozmowy z pewną panią, która wkrótce okazała się jej partnerką.

Czytelnik ma okazję poznać zwierzchnika komisarza Tajlera oraz wielu pracowników komendy wojewódzkiej. A także dowiedzieć się nieco o „ostrym cięciu”, stosowanym w japońskiej cywilizacji, jako formy samobójstwa kobiet, polegającego na przecięciu jednym ruchem arterii szyjnej, chociaż w opisywanym przypadku nie było to typowe samobójstwo, było to raczej zabójstwo z udziałem osób trzecich.

W swojej pracy komisarz natyka się na dziennikarkę śledczą z miejscowej gazety, o której drodze życiowej i zawodowej czytelnik dowie się potem. Dziennikarka zostaje „przegoniona” przez Tajlera i natychmiast zasila grupę jego przeciwników. I prowadzi własne śledztwo w sprawie pod kątem nieudolności policji. Aleksandra Nowak mieszkała w bloku, zatem czytelnik poznaje przebieg rozmów Tajlera z mieszkańcami bloku.

Interesująco przedstawia się akcja antyterrorystów policyjnych wobec taty wspomnianego narkomana. Tato Czekaja, Janusz, był alkoholikiem. Osadzony w areszcie, opowiada o synu, a Piotr, nieco dalej, opowiada o sobie i o akcji ochroniarzy pewnego lokalu. Potem nadchodzi czas poznania rodziców ofiary, którzy muszą ją rozpoznać, zgodnie z policyjnymi procedurami i do rozmowy komisarza z nowym prokuratorem. Dochodzi do spotkania komisarza ze skonfliktowaną z nim 29-letnią dziennikarką, a także do kolejnej rozmowy z partnerką denatki, która ginie z ręki mordercy pani Nowak.

Pojawia się też dość krótkotrwała miłość komisarza, Patrycja, a także firma, gdzie denatka pracowała. Firma to to siedlisko tzw. kreatywnej księgowości; czytelnik poznaje licznych wykonawców tego procederu, któremu służyła też denatka. Poznaje prezesa Arkadiusza Bilskiego, głównego rzecznika narcyzmu i bezwzględnego dysponenta, a nawet właściciela pracowników, którzy go nie lubią. Dlatego nie wypada zdradzić rozwiązania.

Nieczęsto zdarza się, że rozwiązanie zagadki w książce tak bardzo jest zbliżone do rozwiązania w życiu.

Dobra książka o logicznej akcji i intrydze.

                                                                                              Jacek Potocki

Adam Budzik, „Ostre cięcie”. Wydawnictwo „Novae Res”, Gdynia 2020, s. 383