DECYDENT SNOBUJĄCY
Kamyk do lawiny
Dlaczego PO musiała przegrać, to już wiemy. Z kamyków powstała lawina. więcej...
Od XVIII wieku historię Polski kształtuje ciągła walka o wolność i niepodległość. Najpierw dążenie do odzyskania suwerenności po trzech rozbiorach Polski w latach 1772-1795 i zdobycie niepodległości w 1918 roku po zakończeniu I wojny światowej. Kolejna walka z Rosją Sowiecką i wygrana Bitwa Warszawska w 1920 roku. Niedługo potem, Niemcy Hitlerowskie i Rosja Stalinowska przeprowadzają w 1939 roku IV rozbiór Polski. Przez cały okres trwania II wojny światowej, od 1 września 1939 roku do 8 maja 1945 roku, Polacy niezłomnie i skutecznie walczyli na wszystkich frontach, także w formacjach lotniczych – pisze Andrzej Zientara.
Osiągnięcia i sukcesy wojenne w II wojnie światowej
Niezwykłe sukcesy w bitwie o Anglię, 1940 roku
* 19 lipiec, Antoni Ostowicz z 145 dywizjonu RAF-u, pierwsze polskie zestrzelenie.
* 24 sierpień, Antoni Głowacki z 501 dywizjonu RAF-u, 5 zestrzeleń w ciągu jednego dnia ( trzy messerschmitty 109 – dwa junkersy 88).
Wrzesień 1940 roku przyniósł dramatyczne wydarzenia, zagrożone zostało bezpieczeństwo i suwerenność Anglii. Przed pilotami stanęło ogromne wyzwanie oraz odpowiedzialność. W drugim tygodniu września 1940 następuje zmasowany atak Luftwaffe na Londyn, wtedy to Dywizjon 303 odnosi największe sukcesy. W jednym ze startów bojowych, 12 samolotów tego dywizjonu rozbija ugrupowanie wroga składające się z 100 bombowców osłanianych przez 90 messerschmittów. W dniach od 5 do 30 września zestrzeliwuje łącznie 87 nieprzyjacielskich samolotów (tabela).
Pilot/Data/Zestrzelenia |
5.09 |
6.09 |
7.09 |
9.09 |
11.09 |
15.09 |
26.09 |
27.09 |
30.09 |
Ferić Mirosław |
1 |
2 |
2 |
||||||
Frantisek Josef |
2 |
1 |
2 |
3 |
1 |
2 |
2 |
2 |
|
Forbes Athol |
1 |
2 |
1 |
2 |
1 |
1 |
|||
Henneberg Zdzisław |
2 |
2 |
2 |
1 |
|||||
Karubin Stefan |
2 |
1 |
1 |
||||||
Kellet Ronald |
2 |
1 |
2 |
1 |
|||||
Łapkowski Wacław |
1 |
||||||||
Łokuciewski Witold |
2 |
2 |
1 |
||||||
Pisarek Marian |
1 |
1 |
|||||||
Paszkiewicz Ludwik |
2 |
1 |
1 |
1 |
|||||
Szaposznikow Eugieniusz |
2 |
2 |
1 |
||||||
Urbanowicz Witold |
1 |
2 |
2 |
2 |
4 |
4 |
|||
Zumbach Jan |
2 |
2 |
1 |
1 |
2 |
1 |
|||
Łącznie |
8 |
7 |
14 |
6 |
11 |
13 |
9 |
12 |
7 |
* 26 październik, Antoni Markiewicz z Dywizjonu 302, ostatnie polskie zestrzelenie w bitwie o Anglię. Na sukces polskich skrzydeł, pracowało wielu pilotów i żołnierzy personelu naziemnego. Każdy z 15 dywizjonów Polskich Sił Powietrznych walczących w Anglii posiadał od 150 do 200 żołnierzy obsługi i mechaników. Obok polskich myśliwców, którzy zadziwili świat swą dzielnością i skutecznością zawsze stali polscy mechanicy. Ich także przenikała głęboka miłość do obsługiwanych samolotów. Niedoścignieni w swej zręczności, znacznie doskonalsi od wielu obcych mechaników, dokonywali istnych cudów, aby w każdej chwili dywizjon mógł startować do walki, w pełnym składzie sprawnych technicznie 12 maszyn. To przede wszystkim tym mechanikom i technikom polscy piloci zawdzięczają sukcesy jakie odnosili w powietrzu.
Jak doceniono wysiłek wojenny Polaków w II wojnie światowej
W roku 1943 polskie Siły Powietrzne dysponując 11 dywizjonami myśliwskimi, 3 dywizjonami bombowymi i jednym dywizjonem balonowym były czwartą co do wielkości, po Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckim aliancką armią lotniczą. Polscy piloci w II wojnie światowej zniszczyli, w powietrzu i na ziemi, łącznie około 690 nieprzyjacielskich samolotów oraz zestrzelili około 190 latających bomb V1 i V2, czym walnie przyczynili się do zwycięstwa nad państwami osi. W Polskich Siłach Powietrznych służyło około 10 tysięcy lotników, w tym 350 pilotów.
Od pierwszych dni pobytu w Londynie Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych na zachodzie gen. Władysław Sikorski snuł plany wyzwolenia Polski. W roku 1943 Polskie Siły Zbrojne na zachodzie liczyły około 150 tysięcy żołnierzy. Polska piechota, piloci i marynarze brali udział we wszystkich większych kampaniach i bitwach alianckich w Europie oraz Afryce. Bronili Wielką Brytanię, wyzwalali Francję, Danię, Holandię i Belgię, walczyli pod Tobrukiem, Monte Cassino, Arnhem i Falaise, toczyli ciężkie boje na Atlantyku. Jednak mimo swego zaangażowania oraz wojennych zwycięstw żaden z polskich uczestników bitwy o Anglię i uczestników walk frontowych nie wziął udziału w uroczystym przelocie, żaden nie maszerował w paradzie, która świętując zwycięstwo nad rzeszą niemiecka odbyła się w czerwcu 1946 roku w Londynie. Polscy żołnierze i lotnicy nie zostali zaproszeni na defiladę, w której maszerowało ponad 30 narodów sprzymierzonych świętując zwycięstwo. Polacy pomimo, że byli najwierniejszymi sojusznikami i razem walczyli na frontach II wojny światowej nie zostali wyróżnieni przez Rząd Wielkiej Brytanii. W obawie przed urażeniem Stalina, Churchill rozmyślnie i wyraźnie zabronił im udziału w obchodach zwycięstwa.
Jak zdradzano Polskę i Polaków, 1942-1945 rok
Początkowe deklaracje Churchilla i Roosevelta o wspieraniu i zagwarantowaniu niepodległości Polski po II wojnie światowej okazały się fałszywe. Postawa Roosevelta oparta na lekceważeniu Polski i Polaków wynikała z jego głębokiego przeświadczenia, że przyszły geopolityczny ład na świecie oparty będzie o wyłączny dyktat Ameryki, Anglii i Rosji. Obu polityków mocno wspierali doradcy, media i prosowieckie organizacje rządowe. Amerykański dyplomata Joseph E. Davies (udekorowany Orderem Lenina), bliski przyjaciel i doradca Roosevelta wydał w 1941 roku książkę pt. „Moja misja w Moskwie”, w której gloryfikuje Stalina oraz usprawiedliwia jego zbrodnie. Na podstawie tej książki studio filmowe Hollywood, wytwórnia Warner Brothers, wyprodukowała paskudny, propagandowy film fabularny pt: „Misja w Moskwie”, wychwalający reżim sowiecki. Powołana w 1942 roku amerykańska organizacja rządowa, „United States Office of War Information„ (Biuro Informacji Wojennej) rozpoczyna wewnętrzne i zewnętrzne akcje propagandowe na rzecz promocji amerykańsko-sowieckiego braterstwa. Koncentruje się na kształtowaniu pozytywnego wizerunku Stalina, który jakoby porzucił plany terytorialnej i ideologicznej agresji. W Anglii propaganda prosowiecka prowadzona była za cichym wsparciem i przyzwoleniem Churchilla. Po uciszeniu polskiej prasy na uchodźctwie pozwolono działać głównemu organowi prasowemu Moskwy, tygodnikowi „Soviet War News” (Radzieckie Aktualności Wojenne). Wydawane w języku angielskim czasopismo fałszowało i negowało wojskowe osiągnięcia Polski, jednego z członków koalicji antyhitlerowskiej. Mocne wsparcie tej antypolskiej propagandzie udzieliły w 1943 roku brytyjskie gazety, w tym „Manchester Guardian”, „New Statesman”, „News Chronicle” i „Dail Express”. Gdy w kwietniu 1943 roku ujawnione zostały masowe groby polskich oficerów pomordowanych w Katyniu, Churchill i Roosevelt sterując mediami publicznymi doprowadzili do powstania zmowy milczenia i zacierania śladów. Raporty na temat tej zbrodni dokonanej na rozkaz Stalina, sporządzone niezależnie od siebie, przez brytyjskiego dyplomatę Owena O´Malleya i amerykańskiego dziennikarza Johna F. Cartera zostały utajnione, aby prawda nie przedostała się do opinii publicznej Anglii i Ameryki. Dwulicowość i kłamstwa wobec sprawy polskiej rosły w siłę, szczególnie ze strony Roosevelta , który podzielał poglądy Stalina na przyszły polityczny kształt Europy. Na konferencji w Teheranie, w 1943 roku bardzo wyraźnie zaznaczył się „duch” Monachium. Na tym spotkaniu Stalin, Roosevelt i Churchill w tajemnicy przeprowadzili V rozbiór Polski, uznając jednocześnie, konferencję za sukces i triumf wielkiej trójki i oceniając je jako „spotkanie przyjaciół w sferze materii, ducha i zamiarów”. Te tajne ustalenia dały sygnał Stalinowi, że może postępować z Polską i Polakami według własnych imperialnych potrzeb. Szybko w praktyce skorzystał z tego przyzwolenia, świadomie blokując i wstrzymując pomoc wojskową, gdy hordy hitlerowskie masakrowały ludność stolicy Polski podczas Powstania Warszawskiego w 1944 roku. Przewrotną i zdradziecką postawę Churchilla oraz Roosevelta wobec Polaków i Polski przy oficjalnych zapewnieniach, że nie pozwolą na kolejny jej rozbiór, dobrze pokazują ich notatki dyplomatyczne z 1944 roku:
* Churchilla, do Ministra Spraw Zagranicznych Anthona Edena, „narody niezdolne do obrony swego kraju muszą przyjąć decyzje tych, którzy ich uratowali i którzy zapewnili im perspektywę wolności oraz niepodległości’”.
* Roosevelta, do amerykańskiego ambasadora w Moskwie Williama Averella Harrimana „nie dbam o to czy kraje sąsiadujące z Rosją zostaną skomunizowane”.
Dopełnieniem zdrady była konferencja w Jałcie na Krymie. W lutym 1945 roku w Liwadii (dawna rezydencja carów rosyjskich), Winston Churchill – premier Zjednoczonego Królestwa oraz Franklin Delano Roosevelt – prezydent Stanów Zjednoczonych wspólnie z Józefem Stalinem – dyktatorem Związku Radzieckiego okroili terytorium naszego kraju i Polaków oddali we władanie feudalnej oraz zbrodniczej Rosji.
Asy polskiego lotnictwa myśliwskiego
Tytuł honorowy asa myśliwskiego zaczęto przyznawać we Francji podczas I wojny światowej. Przysługiwał on pilotom, którzy samodzielnie prowadząc samolot zniszczyli na pewno co najmniej 5 samolotów nieprzyjacielskich. Historycy i pasjonaci lotnictwa mają niekończący się dylemat dotyczący problemu weryfikacji liczby pewnych i prawdopodobnych zestrzeleń dokonanych przez pilotów myśliwskich. Po raz pierwszy tytuł asa myśliwskiego przyznano francuskiemu pilotowi Jean Navarre, któremu w latach 1915-1916 uznano jako pewne zestrzelenie 12 samolotów wroga. Wśród 44 polskich asów, bohaterów bitew w przestworzach, znajdują się między innymi:
Asy I Wojny Światowej, 1918 rok
Kapitan Antoni Mroczkowski (1896-1970)
1914 rok – w lotnictwie Carskiej Rosji.
1919 rok – w lotnictwie Państwa Polskiego.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 10 zestrzeleń.
Major Makijonek Donat (1891- 1941)
1917 rok – w lotnictwie Carskiej Rosji.
1919 rok – w lotnictwie Państwa Polskiego.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 9 zestrzeleń.
Podporucznik Mieczysław Garsztka (1896-1919)
1917 rok – w lotnictwie Cesarskich Niemiec.
1919 rok – w lotnictwie Państwa Polskiego.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 6 zestrzeleń.
Kapitan Wiktor Komorowski (1887-1952)
1914 rok – w lotnictwie Carskiej Rosji.
1919 rok – w lotnictwie Państwa Polskiego.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 6 zestrzeleń.
Major Franciszek Peter (1896-1968)
1917 rok – w lotnictwie Cesarskiej Austrii.
1919 rok – w lotnictwie Państwa Polskiego.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 6 zestrzeleń.
Asy II Wojny Światowej, 1945 rok
Major Stanisław Skalski (1915-2004)
Uczestnik walk obronnych w 1939 roku, 142 Pułk Lotniczy.
Walczył nad Anglią, od 1943 roku w Afryce (Polski Zespół Myśliwski – „Cyrk Skalskiego”).
Odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 21 zestrzeleń.
Podpułkownik Witold Urbanowicz (1908-1996)
Uczestnik walk obronnych 1939 roku, Dęblińska Grupa Myśliwska „Ułęż”.
Od 7 września 1940 roku dowódca Dywizjonu 303.
Od 1943 roku w Chinach jako pilot amerykańskiej eskadry „Latające Tygrysy”.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari
Łącznie 19 zestrzeleń.
Kapitan Bolesław Gładych (1918-2011)
Uczestnik walk obronnych 1939 roku, Dęblińska Grupa Myśliwska „Ułęż”.
Walczył na Francją i w Dywizjonie 303.
Od 1944 roku w eskadrach amerykańskich.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 19 zestrzeleń.
Major Jan Zumbach (1915-1986)
Walczył nad Francją, od 19 maja 1942 roku dowódca Dywizjonu 303.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 17 zestrzeleń.
Kapitan Eugeniusz Horbaczewski (1917-1944)
Uczestnik walk obronnych 1939 roku, Dęblińska Grupa Myśliwska „Ułęż”.
Walczył nad Anglią, od 1943 roku w Afryce (Polski Zespół Myśliwski – „Cyrk Skalskiego”).
Odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 17 zestrzeleń.
Podporucznik Josef Frantiŝek (1914-1940)
Pilot Dywizjonu 303 (Czech, gdy był pytany o narodowość odpowiadał niezmiennie, „Jestem Polakiem”).
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 13 zestrzeleń.
Major Marian Pisarek (1912-1941)
Uczestnik walk obronnych 1939 roku, 141 Eskadra Myśliwska.
Walczył nad Francją i w Dywizjonie 303.
Odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 13 zestrzeleń.
Major Witold Łokuciewski (1917-1990)
Uczestnik walk obronnych 1939 roku, 112 Eskadra Myśliwska.
Walczył na Francją, od 1 lutego 1946 roku dowódca Dywizjonu 303.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 11 zestrzeleń.
Kapitan Antoni Głowacki (1910-1980)
Walczył nad Anglią od 1940 do 1945 roku.
Zasłynął zestrzeleniem w ciągu jednego dnia 5 samolotów niemieckich
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 11 zestrzeleń.
Porucznik Mirosław Ferić (1915-1942)
Uczestnik walk obronnych w 1939 roku, 111 Eskadra Myśliwska.
Kronikarz Dywizjonu 303 ( jego dziennik w 1945 roku liczył 1000 stron).
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 10 zestrzeleń.
Kapitan Zdzisław Henneberg (1911-1941)
Uczestnik walk obronnych 1939 roku, Dęblińska Grupa Myśliwska „Ułęż”.
Walczył nad Francją, od 22 października 1940 roku dowódca Dywizjonu 303.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Łącznie 9 zestrzeleń.
Podsumowanie i wnioski
Po zakończeni II wojny światowej odepchnięci i zapomniani żołnierze Polskich Sił Powietrznych i Polskich Sił Zbrojnych rozproszyli się po świecie w poczuciu porażki. W 1992 roku Witold Urbanowicz wraz z delegacją RAF-u przybył do Polski i uroczyście przekazał władzom Wojskowym RP sztandar Polskich Sił Powietrznych (obecnie znajduje się w Dęblinie). W 2003 roku brytyjski premier Tony Blair oficjalnie przeprosił polskich weteranów II wojny światowej za obojętność i zakłamanie swych poprzedników, jakie wykazali oni wobec polskich obrońców Anglii.
Początek XXI wieku na świecie to zagrożenie terroryzmem, fanatyzmem religijnym oraz imperialną agresją. Czas niespokojny i groźny, wrogowie oraz fałszywi przyjaciele wolnej, niepodległej Polski dalej zamierzają wskazywać nam, co jest dla nas dobre i jak powinniśmy żyć. Nie możemy zbytnio ufać nikomu, sami zadbać musimy o siebie. Nasi bohaterowie, w tym towarzysze pancerni spod Grunwaldu (1410 rok), Kłuszyna (1610 rok) i Wiednia (1683 rok) oraz asy przestworzy z Londynu (1940 rok) i powstańcy warszawscy (1944 rok), oczekują od nas zdecydowanego przeciwstawiania się każdemu zewnętrznemu dyktatowi. Dla zapewnienia bezpieczeństwa i dalszego nieskrępowanego rozwoju demokratycznej Polski domagajmy się pilnego wyposażenia naszych sił zbrojnych w technologię oraz technikę bojową na najwyższym światowym poziomie.
Andrzej Zientara
Artykuł „O polskich pilotach i inżynierach lotnictwa”, dedykuję niedawno zmarłemu pilotowi myśliwskiemu kapitanowi Stanisławowi Młyńcowi.
Dziękuję mojej żonie Ewie za wsparcie korektorskie.
DECYDENT SNOBUJĄCY
Francuska już nie pachnie
Idzie nowe, znika stare. więcej...