Gdy kliknąłem „Podaj dalej” ukazało się to:

„8 milionów obywateli USA za granicą mogłoby doprowadzić do przegranej Trumpa .. gdyby w ogóle poszli do urn!

Jestem Amerykaninem, mieszkam za granicą i wchodzę w to!
(Zarejestruj się, zamów kartę wyborczą, bądź na bieżąco):

W czasie, gdy Trump próbuje nas dzielić my – zarówno obywatele USA, jak i obywatele i obywatelki całego świata – możemy sprawić, by jego polityka strachu i nienawiści trafiła na śmietnik historii. Udostępnij tę stronę. Niech dotrze do KAŻDEGO Amerykanina i KAŻDEJ Amerykanki mieszkających za granicą! Masz znajomych Amerykanów? Pomóż im w głosowaniu poza granicami ich kraju!

Najskuteczniejszy sposób, w jaki można trafić do amerykańskich ekspatów na całym świecie i pomóc im w rejestracji, to wysłanie im e-maila. Wpisz dane kontaktowe Twoich znajomych Amerykanów, a my wyślemy im wszystkie niezbędne wskazówki, których potrzebują, by zagłosować i pokonać w wyborach Trumpa! …”

Taaak…, pomyślałem. Sztab Hillary Clinton na to nie wpadł, ale jej sympatycy wpadli i wykorzystując Avaaz.org (jest to, jak sama się przedstawia – „44-milionowa globalna społeczność, która pracuje nad tym by przekonania i poglądy ludzi na całym świecie kształtowały globalne decyzje. („Avaaz” w wielu językach oznacza „głos” lub „pieśń”). Członkowie i członkinie Avaaz są obywatelami wszystkich krajów na ziemi, nasz zespół pracuje w 18 państwach i na 6 kontynentach, w 17 językach.”) postanowili wesprzeć kandydatkę demokratów, a tym samym rzucić kłody pod nogi kandydatowi republikanów. Ale skąd u Allison Johnson i jej przyjaciół pewność, że te 8 milionów obywateli USA, rozproszonych po całym świecie, to po pierwsze zwolennicy Hillary Clinton, a po drugie – czy jakaś znacząca ich liczba w ogóle zechce się zarejestrować? Przecież ta akcja równie dobrze może obudzić tych, którzy sprzyjają Donaldowi Trumpowi, a jak wskazują badania, to właśnie jego sympatycy są bardziej zmobilizowanymi i zdyscyplinowanymi wyborcami, a poza tym znacznie więcej z jego sympatyków (46 proc) zagłosuje na niego z „entuzjazmem”, podczas gdy spośród sympatyków Hillary Clinton „entuzjazm” wykazuje zaledwie co trzeci z nich.

Tyle badania sondażowe. Ale od minionej soboty te sondażowe jakby trafiły w cień tych lekarskich. Bo właśnie w sobotę, podczas obchodów 15. rocznicy ataku na WTC w Nowym Jorku, Hillary Clinton niespodziewanie opuściła uroczystość i to w trakcie odczytywania nazwisk osób, które zginęły w tym zamachu, a więc w momencie najmniej do tego odpowiednim. Filmik emitowany do znudzenia we wszystkich serwisach telewizji amerykańskich pokazał słaniającą się Hillary, którą ochroniarze wsadzają do samochodu. Okazało się, że odwieziono ją do mieszkania córki Chelsea, skąd już po godzinie z niewielkim okładem wyszła o własnych siłach, uśmiechając się i machając do ludzi, a nawet pozując do „słitfoci” z przywołaną z tłumu dziewczynką. Lekarze stwierdzili, że to bakteryjne zapalenie płuc, które stwierdzono w piątek, a na dokładkę „przegrzanie i odwodnienie”.

W każdym razie Hillary Clinton musiała zawiesić swoją kampanię wyborczą, a m.in. odwołać podróż do Kalifornii. Ale w ciągu tych kilku dni (na trasę miała powrócić we czwartek) wsparła ją córka Chelsea, mąż Bill, a przede wszystkim prezydent Barrack Obama, który w Filadelfii dał jej swym wystąpieniem bardzo, bardzo, bardzo (trzykrotnie powtórzył to „jak bardzo” pragnie, aby to ona została jego nastepcą) wsparł Hillary. W tym samym czasie Trump miał spotkanie ze swymi sympatykami w mieście Clive w stanie Iowa. Jego sztab popełnił tu wielki błąd „piarowy”, pozwalając Trumpowi rozpocząć swoje wystąpienie, gdy w Filadelfii jeszcze prawił prezydent. Okazało się, że jest on ciągle jeszcze ważniejszą postacią od kandydata, którego przemowa została w przekazach telewizyjnych „przykryta” przez wystąpienie obecnego lokatora Białego Domu. Choć był to ewidentny błąd jego sztabu, to z pewnością nie zaszkodził mu w Nevadzie, Ohio, gdzie sondaże wskazują jego nawet 5-procentową przewagę nad Hillary Clinton.

Gdy Hillary dochodziła do siebie, a ciężar kampanii wziął na siebie tercet bardzo egzotyczny, złożony z jednego obecnego, jednego byłego prezydenta i córki tego ostatniego, Donald Trump chwalił się wynikami badań swojego zdrowia w bardzo popularnym show „Dr OZ” telewizji ABC. Prowadzący Mehmed Oz wydawał się być bardzo zaskoczony wręcz znakomitymi jak na 70-latka wynikami badan, z których wynikało, że poza lekką nadwagą i lekko podwyższonym poziomem cholesterolu (zamiłowanie do hamburgerów i brak ćwiczeń), Donald Trump to po prostu okaz zdrowia…

Rosnące szanse Trumpa mocno musiały rozsierdzić gen. Colina Powella, byłego sekretarza stanu w administracji George’a W. Busha podczas jego pierwszej kadencji, znanego jako „odkrywca” broni jądrowej w Iraku. Jako „typowy” członek republikańskiego przecież establishmentu nazwał on Trumpa „narodową hańbą” i „międzynarodowym pariasem”. Dla odmiany do obozu Trumpa dołączył James Woolsey, były dyrektor CIA powołany na to stanowisko przez… Billa Clintona na samym początku jego pierwszej kadencji, a obecnie wiceprezes Booz, Allen & Hamilton, firmy zajmującej się sprawami globalnego bezpieczeństwa strategicznego. Ciekawe, prawda? Niby sympatyk demokratów w obozie republikanina, a niby sympatyk republikanów przeciwny kandydatowi ich partii…

I CO TERAZ? Myślę, że takich ciekawostek możemy spodziewać się jeszcze wielu. Bohaterką jednej z nich była Hillary, która zanim zapadła na zapalenie płuc, to wpadła na tym, że sympatyków swego konkurenta wrzuciła do jednego „koszyka” i nazwała ich „godnymi ubolewania” („żałosnymi” lub „opłakanymi” w zależności od tłumaczenia słowa „deplorable”). Trump, oczywiście, od razu sam nazwał „wskoczył” do tego koszyka, nazywając się jednym z „deplorable”. Z racji pojawienia się ichniej odmiany „gorszego sortu” wydało mi się, że Ameryka stała się bardzo bliska Polsce. Ale czy akurat z tego podobieństwa możemy być zadowoleni lub dumni? W tej materii mam wątpliwości…

MAREK J. ZALEWSKI