Zdradziecki napad ZSRR w dniu 17 września 1939 roku, mord katyński czy Powstanie Warszawskie: te wszystkie katastrofy są rozbierane na czynniki pierwsze w prasie, w radiu czy w telewizji, a zwłaszcza w przemówieniach i aktach polityków. Boleją oni nad Jałtą i radziecką dominacją nad naszym krajem, nad losem tzw. żołnierzy wyklętych, nad akcjami oprawców bezpieki czy odcięciem od Zachodu. A czy ci, co ronią krokodyle łzy nad Polską chociaż jednym słowem wspomną, że nasz kraj został Josifowi Wissarionowiczowi podany na tacy przez naszych sojuszników czyli Churchilla i Franklina Delano Roosevelta, którzy nie chcieli swych żołnierzy wysyłać do walki o wyzwolenie Europy Środkowo-Wschodniej spod niemieckiego jarzma.

Polska i inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej były zapłatą za wysiłek towarzysza Soso. Ponieważ nic nie jest za darmo czyli po angielsku „no free lunches”.

Ci wieszcze naszych narodowych klęsk zapominają o tym, że największym wrogiem Polski na konferencji w Wersalu był brytyjski premier David Lloyd George, a i prezydent Wilson opowiadał się w Wersalu za integralnością terytorialną Rosji, a nie za niepodległością Polski.

Zresztą, przedstawiając naszą historię, aktualni włodarze starają się wymazać z pamięci narodu niechlubne momenty, jak szarża polskich szwoleżerów pod Somosierrą, która otworzyła ambitnemu Napoleonowi drogę do Madrytu i zniewolenia Hiszpanów czy udział polskich oddziałów w stłumieniu powstania na San Domingo.

Z drugiej strony milcząco przyjmuje nasza władza enuncjacje Anglików, że to oni sami obronili wyspy przed Niemcami w lotniczej Bitwie o Anglię w 1940 roku, a nie że to zrobili polscy piloci, w tym mój stryj, młodziutki dowódca Dywizjonu 315 „Dębliński”, kapitan Władysław Potocki.

Inni w zasadzie polityki historycznej unikają. Np. Wielka Brytania woli przemilczeć fakt, że Szkocja do 17. wieku, a Walia do 1536 roku były niezależnymi państwami.

Amerykanie z kolei, nie przyjmowali na konferencji w Poczdamie argumentów polskiej delegacji o historycznych prawach naszego bohaterskiego kraju do Ziem Zachodnich z prostej przyczyny, że uznanie argumentów historycznych oznaczałoby uznanie historycznych praw Indian do ziem zagarniętych przez białych osadników.

Zresztą dzisiaj, mimo przegranych wojen w Korei, w Wietnamie, w Afganistanie i w Iraku, napędzani sukcesem Amerykanie wygrywają te wojny na ekranie, w filmach i w programach telewizyjnych.

A u nas? Ostatnio za największą klęskę narodową obecni rządzący uważają porozumienie Okrągłego Stołu, zapominając, że gdyby do niego nie doszło, mielibyśmy w Polsce przecudną i krwawą wojnę domową, a tak mamy jedynie bezkrwawą wojnę w mediach.

I może niech już tak zostanie! Choć historia kołem się toczy.

                                                                                              Jacek Potocki