Tam mieszkali i stamtąd rządzili Chinami cesarze z dynastii Ming i Qing, określani jako Władcy Nieba, nazywani Synami Nieba. Dlatego, jak wyjaśnia autor, pałac, w którym mieszkał cesarz, został wzniesiony na podwyższeniu, aby inne pałace były niżej. W muzeum Gugong znajdują się zabytki budownictwa, zapisy kaligraficzne, napisy w brązie, klasyczne księgi, zabytki piśmiennictwa buddyjskiego, naczynia pałacowe i inne, niezwykle cenne eksponaty, jak zegary z różnych epok.

Autor przedstawia historię powstania Zakazanego Purpurowego Miasta i wyjaśnia jego nazwę: po prostu, zwykli ludzie nie mogli tam wchodzić. Budowę Zakazanego Miasta rozpoczęto w 1407 roku, a zakończono w 1420 roku. Omawia etapy budowy, przedstawia sławnych uczestników tej budowy, zajmuje się materiałami budowlanymi i logistyką czyli sposobami ich dostarczania z wielu odległych miejsc w Chinach do Pekinu. Zwraca uwagę na fakt, że budowa miasta była przedsięwzięciem bardzo kosztownym, stąd różne pomysły ograniczania wydatków przy odbudowie kompleksu po dwóch pożarach, poprzez zastępowanie droższych materiałów tańszymi.

Czytelnik zostaje zaznajomiony z architekturą Zakazanego Miasta: z ogromnym pałacem cesarskim i jego pawilonami, z chińskimi zasadami Ying i Yang, a także z samą koncepcją symetrii budowy względem osi centralnej oraz z tzw. stylem siheyuan.

W książeczce przedstawiono też inne, znane obiekty Zakazanego Miasta. Na uwagę zasługuje Teatr Chaninge z 1772 roku, z uwzględnieniem roli słynnej cesarzowej Cixi w rozwoju opery pekińskiej, a także budynek biblioteki, zwany Pawilonem Literackim z 1774 roku. Przy okazji autor pisze o znanych księgach, które tam się znajdują. Wreszcie, zmienne losy historyczne Zakazanego Miasta, związane z panowaniem różnych dynastii chińskich, z upadkiem cesarstwa i z powstaniem Republiki Chińskiej.

Autor zwraca szczególną uwagę na rządy cesarzowej Cixi, na grabieże eksponatów pałacowych przez dowódców wojskowych w okresie Republiki Chińskiej oraz na ówczesne zakupy za bezcen zabytków chińskich przez cudzoziemców. Feng  Hejun odsłania kulisy procesu powstawania muzeów w Chinach, pisze o rozproszeniu eksponatów Miasta, o wywiezieniu ich części przez oddziały Kuomintangu z Nankinu na Tajwan i utworzeniu na wyspie konkurencyjnego względem Pekinu, Muzeum Gugong w Tajpej. Muzeum to nazwano Zhongshan. Zawiera ono ok. 600 tys. eksponatów, natomiast Muzeum Gugong w Pekinie posiada ponad 1,5 miliona eksponatów. W końcowej części książeczki autor omawia najważniejsze eksponaty pekińskiego muzeum, podkreślając, że to muzeum w Pekinie „jest prawdziwą encyklopedią chińskiej kultury i sztuki”.

Ta książeczka-przewodnik pozwoli polskiemu czytelnikowi poznać to rewelacyjne muzeum i jego zasoby.

                                                                                     Jacek Potocki

Feng Hejun. „ Historia Zakazanego Miasta”. Tłum. Z języka rosyjskiego Walentyna Mikołajczyk-Trzcińska. W cyklu „Historia chińskiej cywilizacji” wydana przez „Time Marszałek Group, Toruń 2017