Autor pisze, że dziewczyna zostawiła brata, wsiadła do samochodu sprawcy wypadku i z nim odjechała. Wątek zaginięcia dziewczyny i jej poszukiwanie dał autorowi okazję do pokazania przeciętnej, amerykańskiej rodziny, jej problemów, fobii i radości.  A także lokalnej policji, pijaków i innych meneli.

Autor odchodzi od stereotypów, prezentowanych we współczesnej literaturze amerykańskiej czyli ludzi sukcesu, świetnie przystających do tamtejszego stylu życia. W tej powieści główna rodzina to wewnętrznie niespójna rodzina tzw. budowlańca, który z trudem wiąże koniec z końcem.

W powieści jest świetnie zarysowana postać młodego awanturnika Billa, który wszystkim dokucza, łącznie ze starym ojcem. Autorowi doskonale udaje się nawrócić Billa na dobrą drogę: identyfikuje porywacza Caitlin, jego miejsce postoju i usiłuje dziewczynie pomóc odzyskać wolność. Bardzo plastycznie, wręcz naturalistycznie przedstawiony jest obraz stosunków: obywatele a miejscowa policja w USA.

Autor doskonale prowadzi dialogi w powieści, choć nie są to wyszukane dialogi, raczej bezpretensjonalne, a miejscami nawet proste: kłania się brak wykształcenia bohaterów.

Autor w powieści wykorzystał ujawnione w ostatnich czasach przypadki porywania i więzienia całymi latami młodych dziewczyn przez panów-erotomanów. Często przytacza w tej książce przemyślenia porwanej i uwięzionej dziewczyny, jej zetknięcia z porywaczem, a także próby jej uwolnienia, które kończyły się niepowodzeniem. I wreszcie finał… Nieco niesamowity, więc lepiej nie zdradzać szczegółów, czytelnik powinien sam o nich dowiedzieć się z książki.

A potem już tylko „w dół”, gdyż trzeba jakoś dotrzeć do cywilizacji z trudno dostępnej chatki, położonej wysoko w górach.

Utalentowany pisarz przelał na karty książki wydarzenia, które codziennie przynosi nam życie i o których czytamy w mediach.

                                                                                     Jacek Potocki

Tim Johnston, „W dół”. Tłum. Karolina Iwaszkiewicz. Wydawnictwo „Marginesy” Warszawa 2016