Zawiera ona 121 haseł, podanych głównie przez Przewodniczącego, podzielonych na 14 sekcji. Należy dodać, że Chińczycy zawsze byli wierni swym przywódcom: najpierw cesarzowi, potem Mao Tse-tungowi, Deng Xiaopingowi, wreszcie Xi Jinpingowi i bardzo chętnie posługiwali się cytatami z ich wypowiedzi.

Aktualna książka dotyczy „socjalizmu o chińskiej specyfice”. To pojęcie jest dość często używane, choć nie zostało do końca wyjaśnione; można się domyślać, że chodzi o socjalizm z elementami gospodarki rynkowej.

Autorzy piszą, że aktualny Przewodniczący jest „rdzeniem” Komitetu Centralnego, piszą o istocie „chińskiego snu”, przedstawionego przez Przewodniczącego, piszą o dwóch Celach Stulecia. Pierwszy Cel może być niezbyt jasny dla białego człowieka, a mianowicie „budowa umiarkowanie zamożnego społeczeństwa”. Co to znaczy „umiarkowanie zamożne społeczeństwo”?

Autorzy piszą  też o „nowej erze socjalizmu o chińskiej specyfice”, w której ludzie domagają się lepszego życia, a istnieje niezrównoważony i niewystarczający rozwój. W książce jest też mowa o czterech elementach „wiary w swoją drogę” Chińczyków, czyli w socjalizm o chińskiej specyfice, a KPCh i jej przywódcy koncentrują się na ludziach. Dalej jest mowa o „zintegrowanym, pięcioaspektowym planie”, o nowej koncepcji rozwoju, opartym na innowacjach, o systemie podstawowych wartości socjalistycznych. Autorzy zwracają uwagę na konieczność zgodności człowieka z naturą, na zarysowaną przez Przewodniczącego Xi wizję społeczeństwa umiarkowanie zamożnego pod każdym względem, wreszcie na problem  praworządności i na samorządność KPCh.

Na uwagę czytelnika zasługują cele do 2035 roku. I tu trzeba się skoncentrować na edukacji i na bogactwie talentów, w celu rozwijania innowacji. Chiny to kraj przede wszystkim ludzi wsi, stąd w książce poświęcono sporo miejsca rewitalizacji obszarów wiejskich. Obecnie, jest to również kraj żołnierzy. W przeciwieństwie do epoki Cesarstwa, kiedy wojsko było w społecznej pogardzie, dzisiaj żołnierzy się bardzo szanuje. Stąd autorzy akcentują konieczność integracji wojskowo-cywilnej.

W książce mówi się o modernizacji rządzenia, o roli rynku w alokacji zasobów, o działaniach w ramach reform, mówi się także o pięciu podsystemach systemu socjalistycznych rządów prawa, a przede wszystkim kładzie się nacisk na dyscyplinę. Wreszcie uwagi na temat samorządności KPCh: „Cztery Świadomości”, edukacja członków partii, kampania antykorupcyjna.

Drugi tomik wyjaśnia istotę państwa socjalistycznego, w którym funkcjonuje gospodarka prywatna oraz rynkowa, powstanie nowej strefy ekonomicznej, pas rzeki Jangcy. Dalej jest o KPCh i o rządzeniu: demokracja wewnątrzpartyjna, zgromadzenia ludowe i organy o charakterze konsultatywnym, kontrola państwowa, rozwój kultury socjalistycznej, ideologia.

Wreszcie, sprawy każdego  narodu: walka z ubóstwem, zatrudnienie czy ubezpieczenia społeczne. Ważny temat to ochron środowiska. A dla Chin ważny temat to budowa potęgi chińskich sił zbrojnych, którymi też kieruje KPCh. „Jedno państwo, dwa systemy”, to przypomnienie drogi powrotu do Chin Hongkongu i Makau. Pozostaje Tajwan, co zostało omówione w tej książeczce. Koniec książeczki to rola ChRL w budowie wspólnej przyszłości świata.

Ważna książka, która w istotny sposób pomoże zrozumieć dzisiejsze Chiny.

                                                                                              Jacek Potocki

Komitet Redakcyjny. „Indeks zagadnień kluczowych dla zrozumienia współczesnych Chin. O rządzeniu”. T.1/2. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s.126+139