Jedną z jego niedoszłych ofiar jest rzeczywisty bohater powieści, Will Graham, agent FBI, behawiorysta, który zresztą demaskuje zbrodniarza i doprowadza do jego dożywotniego osadzenia w zamkniętym zakładzie o specjalnym reżimie. Ale ta powieść akurat dotyczy głównie innego seryjnego zbrodniarza i ofiar innych, tym razem już masowych zbrodni, które w pewnym okresie zaczęły nękać Stany.

Will Graham, obciążony niedawnymi przeżyciami z Lecterem, szuka nowego zbrodniarza, by przerwać jego działania. Czytelnik poznaje rodzinę Grahama, która raczej nie akceptuje jego pracy; poznaje też żmudne metody działania policji, która usiłuje wykryć zbrodniarza.

Czytelnik jest szybszy: z kart powieści dowiaduje się, kto popełnia okrutne zbrodnie i dlaczego: jest to postać o niezwykle wypaczonej osobowości. Człowiek ten słyszy wewnętrzny głos czerwonego smoka, który wybiera mu kolejne ofiary. Ma to być zemsta na ludzkości za całokształt: za fatalny wygląd od urodzenia, za brak miłości ze strony matki, za wypaczone wychowanie przez psychicznie chorą babkę. Planuje kolejne zbrodnie. I tu rodzi się pytanie, na które odpowiedź ukazuje książka: kto będzie pierwszy – czy zbrodniarz, czy też policja, która go szuka.

Interesujący jest sposób myślenia zbrodniarza, a także metody poszukiwań jego osoby. Czytelnik dowie się też, jak policja wykorzystuje w swej pracy metody pośrednie, z dokumentów, jak niezbadana może być psychika człowieka-zbrodniarza, który jest w stanie zniszczyć nawet to, co kocha.

Nie można zdradzić końca tej fascynującej, momentami budzącej grozę, powieści. Zakończenie jest bowiem bardzo zaskakujące i choć logiczne, to raczej czytelnikowi, nawet temu najbardziej uważnemu, trudno będzie je przewidzieć. Tak, jak było ono raczej zaskakujące dla Willy’ego Grahama, funkcjonariusza FBI.

                                                                                              Jacek Potocki

Thomas Harris. „Czerwony smok”. Tłum. Marek Jurczyński. Wydawnictwo „Sonia Draga”, Katowice 2018